le compliqué

Chapter 17

"Yanis denkt dat jullie wat hebben," zegt Yasmine en neemt een slokje van haar cola. "Wat, hoezo?" Vraag ik nieuwsgierig. "Omdat Zayn constant bij jou is," giechelt ze. "Hij vroeg me zelf of ik wat meer wist."

Ik zit in een leuk restaurantje met Yasmine om te vieren dat ik door al mijn vakken ben.

Ik schud mijn hoofd en kijk haar geïrriteerd aan. "Weet je Yasmine, ik denk wel dat ik hem leuk vind," zeg ik met een rode kop.

Ze kijkt me meteen blij aan. "Geef je het eindelijk toe?" Zegt ze enthousiast.

"Ja, ik denk dat ik hem leuk vind," geef ik toe. "Maar wat als hij niet hetzelfde voelt?"

Yasmine kijkt me onserieus aan. "Zelf een blinde ziet dat hij je leuk vindt."

"Maar hij heeft nooit echt de stap genomen om het te zeggen, daarom twijfel ik," zucht ik.

Bedenkelijk kijkt ze me aan. "Misschien is hij verlegen."

"Zayn en verlegen gaat niet samen, dat weet je zelf ook," lach ik.

"Ja klopt, lacht ze." Ze kijkt me grijnzend aan. "Geef je telefoon."

"Waarom?" Vraag ik nieuwsgierig. "Geef nou maar."

Ik geef mijn telefoon en zie haar typen. Ze glimlacht naar me en geeft daarna mijn telefoon terug.

"Zayn kan je me zometeen komen ophalen?"

"Je bent echt een bitch," rol ik mijn ogen.

Nog geen vijf seconden later krijg ik een berichtje van hem.

"Wat antwoordt hij?" vraagt ze ongeduldig.

Ik lees het berichtje voor:

"Stuur loca."

Ze lacht en kijkt me met wiebelende wenkbrauwen aan. "Luister, als hij de eerste stap vandaag niet zet is hij een bitch en kom ik hem halen," zegt ze. "Gaat hij sowieso niet doen." Ik stuur snel mijn locatie naar hem door.

Hij antwoordt net dat hij er binnen twintig minuten is.

"Nou ik wens je heel veel succes."
"Bedankt, liefje," antwoord ik met een glimlach. Na zo'n twintig minuten krijg ik een berichtje van hem. Ik neem afscheid van Yasmine en loop buiten.

Ik zie hem zoals altijd nonchalant tegen zijn auto leunen. Hij kijkt me een beetje afkeurend aan.

"Gaat dit niet dicht?" Zegt hij en probeer mijn hemdje (omslag) dicht te trekken. Bij elke aanraking krijg ik een rilling. Ik rol mijn ogen en kijk hem aan. Zijn sikje en snor staan hem goed.

"Wat doen jullie?" Hoor ik Yanis' stem. "Ah ewa schatje, ik kwam haar ophalen. Ze had geen vervoer," antwoordt hij en gaat in gesprek met hem.

"Luister, je moet hem gewoon verdomd veel aanraken," fluistert Yasmine.

"Je weet dat ik dat niet durf."

"Gewoon doen," zegt ze snel omdat ze bij ons komen staan.

"Voorzichtig zusje, ik zie je vanavond" zegt Yanis en drukt een kus op mijn wang. Ik neem afscheid van ze en ze verlaten de staat.

"Mohim zoals ik al zei, hoezo gaat dit niet dicht?" Vraagt hij gestresseerd. "Het is zo, sukkel," antwoord ik en sla hem speels.

"Ten eerste noem mij geen sukkel, ten tweede ik vertelde je al om je beter te gaan kleden," zucht hij. "Oké Zayn," rol ik mijn ogen en loop de auto in.