le compliqué

Chapter 22

Lachend gooi ik het bloem in zijn gezicht waarna hij het terug gooit en we allebei in de lach schieten.

"Nu is alles vuil," lacht hij en gooit verder.

"Kappen nu," zeg ik en probeer hem weg te duwen.

Ik ga verder met het maken van het beslag.

Nadat we klaar zijn steken we de koekjes in de oven en ruimen we alles op. Na het opruimen zijn de koekjes klaar, halen we ze uit de oven en laten ze even afkoelen.

"Wil je neuken?" Vraagt hij met een serieuze blik.

Ik klap hem en kijk hem onserieus aan.
"Bek dicht."

"Het dood de tijd."

"Eerst trouwen," zeg ik en pak een koekje.
"Hmm echt heerlijk," zeg ik en neem nog een hapje.

"Zo ga je ook praten als we neuken," grijnst hij en trekt het koekje uit mijn handen waarna hij een hap neemt.

"Klootzak," zucht ik. "Gaan we buiten?" Vraag ik hyper.

"Ja kom," lacht hij en drukt zijn lippen op de mijne.

"Jij wilt altijd kussen," frons ik.

"Jou altijd," zegt hij met een strakke blik en trekt zijn schoenen aan. "Je gaat zo niet buiten," vervolgt hij en laat zijn ogen over mijn lichaam glijden.

"Is gewoon een topje, niet overdrijven," zucht ik en probeer langs hem te lopen maar hij blokkeert de weg.

"Boeit me niet, je gaat een t-shirt van mij dragen," sist hij en verdwijnt.

Hij komt even later terug met een t-shirt.

Ik kijk hem onserieus aan. "Ik ga die niet dragen, Zayn. Je bepaalt niet wat ik aandoe," zeg ik koppig.

Hij fronst en zijn gezicht wordt donkerder. "Anissa, ik zei dat je die t-shirt moet dragen, geen scène schoppen.

"Ga ik niet," zeg ik en kijk hem boos aan.

Hij pakt mijn arm en houdt me stevig vast. "Of je doet die t-shirt aan, of ik breng je naar huis," sist hij.

Ik rol mijn ogen en schudt mijn hoofd. "Laat me los."

"Je gaat die t-shirt aandoen of je gaat naar huis, klaar," sist hij en duwt de t-shirt in mijn handen.

"Breng me maar naar huis dan," zeg ik boos en probeer zijn greep te ontwijken.

Hij trekt me naar de deur. "Jouw keuze."

Ik voel tranen opkomen maar probeer me in te houden. "Je doet gemeen voor niets."

Hij negeert me en opent de voordeur. Hij trekt me mee naar buiten richting zijn auto. "Stap in," commandeert hij.

Ik doe wat hij zegt en stap in de auto. Hij slaat de deur hard dicht en loopt om naar de bestuurderskant. Zoals gewoonlijk rijdt hij gevaarlijk omdat hij boos is.

Bij mij thuis aangekomen stopt hij en kijkt hij me aan. "Yellah uitstappen, hoop dat je blij bent met je keuze."

Ik stap uit zonder iets te zeggen en kijk hoe hij meteen wegrijdt. Hij wacht niet eens tot ik binnen ben. Ik voel al meteen de tranen over mijn wangen rollen.

Ik loop naar binnen en ga meteen naar mijn kamer waar ik het uithuil.

Ik pak mijn telefoon en zie geen enkele melding van hem.