I Became a God in a Horror Game

Siren Kasabası Bölüm-1

Bölüm başına şu şeker giriş çizgilerini ekleyeceğim çok tatlı, of.

⊹ ࣪ ────── 𓆝 𓆟𓆞 𓆝𓆟──────⊹ ࣪

Bai Liu uyandığında kendini bir arabanın arka koltuğunda buldu. Arabanın içi sıkışıktı ve eski koltuklarına keskin bir sigara kokusu sinmişti. Pencereden aşağı kayan su damlacıkları yüzünden dışarıda çiseleyen yağmuru az da olsa görüyordu. Gökyüzü o kadar donuktu ki Bai Liu akşam mı yoksa gece mi olduğunu anlayamıyordu. Burnunda rahatsız edici bir balık kokusu vardı.

Önünde havada duran [Oyun Talimatları ] yazılı bir arayüz vardı.

Bai Liu kaşlarını çattı.

Burası neresiydi? O neden buradaydı? Ve bu ekran da neyin nesiydi?

Arayüz sanki Bai Liu'nun düşüncelerini okuyormuş gibi sorduğu soruları sırasıyla cevapladı.

[Şuan ölümcül bir oyunun içindesin. Burada olma sebebin ise işini kaybettikten sonra oluşan güçlü para arzun. Arzun o kadar güçlüydü ki oyunu başlatmak için gerekenleri karşıladı.]

Arayüzde bu yazı belirdiğinde Bai Liu sonunda hatırladı.

Bu doğruydu, o tamamen işsizdi.

Kendisinin gerçekten büyük bir para arzusu vardı. Yetişkinliği bırak çocukluğundan beri anormal derecede, parayı seviyordu. Hatta psikiyatristi ona para dispozofobisi(biriktirme bozukluğu) tanısı koydu ve onu para uğruna kötü bir şeyler yapabileceği konusunda uyardı.

İşi olduğu zamanlar Bai Liu'nun düzenli bir geliri vardı bu sayede para arzusunu az da olsa bastırabiliyordu. Fakat işini kaybettiğinde tamamen kontrolü kaybetmişti, uğruna her şeyi yapabileceği bir para biriktirme arzusuna kapıldı. Psikiyatristi ona, işten çıkarılmış bir düşük maaşlı bir çalışan için böyle hissetmesinin normal olduğunu ve kendisini rahatlatıp günlük temposunu düzeltmesi için dünyayı gezip görmesi gerektiğini söylemişti.

Bai Liu bunu duyduğunda alay etmek istedi. Parasız bir şekilde ancak cehennemi gidip görebilirdi, dünyayı değil.

Bai Liu alaycı şekilde psikiyatristine: "Dışarı çıkıp dünyayı gördüğümde daha zengin olacak mıyım?" dedi.

Psikiyatrist haykırdı: "Tabi ki de hayır. Daha da fakirleşeceksin."

Bai Liu: "..." Ne sikim olacağını açıkça biliyordun değil mi?

"Ama daha da fakirleştikçe fark edeceksin..." psikiyatristi Bai Liu'yu rahatlattı: "fakir olmanın kötü bir şey olmadığını, paranın sadece bir eşya olduğu ve kendini bu kadar sıkıntının içine sokmanın bir anlamı olmadığını."

Bai Liu boş bir ifadeyle psikiyatristine sordu: "Benim gibi bir hastalarla tanışmak senin için acı verici mi?"

Psikiyatrist: "..." Tabi ki de öyle.

Bai Liu kıkırdadı: "O zaman neden kendini bu kadar sıkıntının içine atıyorsun? Neden işini bırakıp biraz yürüyüşe çıkmıyorsun?"

Psikiyatrist: "..." Para yüzündendi. Parasız ayrılmaya götü yemezdi.

Psikiyatristi hıçkırarak ağlamaya başladı.

Bai Liu sayısız psikiyatristi ağlattıktan sonra iç çekerek alkışlamaya başladı, yoksulluğun gerçekten de insanlara saldırmak için en iyi silah olduğu kanısına vardı. Sadece bu onu başkalarını incittiğinden daha çok incitiyordu.

Neyseki psikiyatrist ücretsizdi yoksa Bai Liu daha da parasız kalcaktı.

────────────