kumsalda, yeongyu.

senli rüyalar.

rüyalar gerçek olsaydı, bu halde olmazdık.

rüyamda seni görmeseydim, bu halde olmazdım.

nefes nefese uyandığım bir haftasonu sabahı. seni tamamen kaybettiğime dair rüyalarımla birlikte uyandığım bir haftasonu sabahıydı. bundan çok kolay anlaşıyordu günümün kötü geçeceği, umursamadım. kötü geçecekse bile seninle geçsin, fakat sen üzülme.

derin nefesler eşliğinde elime aldığım telefonun ekranını açmıştım. bildirimlere göz gezdirdiğim sırada, senin ismini gördüm. kalbim hızlandı, nefesim kesilecek gibi oldu, terledim. ne diye oluyordu bunlar?

oysa sen ondan hoşlanıyordun. senin hakkında böyle şeyler yapmaya -senden hoşlanmaya hakkım yoktu benim.

ne yazdın bilmiyorum, ama az da olsa bir kaç fikre sahiptim, hoş. bana onu anlatacaktın, ders notu isteyecektin veya...

düşünmek istemedim. mesajı açmadım.

seninle uzun uzun konuşmak, bir yerlere beraber gitmek, bir şeyler yemek ya da oturup günbatımını izlemek isterdim. senin hakkında bunu sıkça düşünüyordum. onu istemiyordum. onu yapacağımız hiçbir şeyin içinde bulunmasını istemiyordum.

merakıma yenik düşüp, tekrar bildirim panosuna göz gezdirdim. adını gördüğüm ilk an tıkladım.

yeonjun:
gunaydınn
(07.44)

uyuyor musun
(07.56)

pekâlâ,
(08.07)

yeonjun:
bir kaç gündür durgunsun

anlatmayacağını biliyorum
anlatmanı istemiyorum

istersen dışarı çıkıp bir şeyler yapabilir veya oturabiliriz
(08.08)

yeonjun:
sonsuzluk
dilek tut

sen hakkında çokça dilek tuttum ben. ve bunlardan biri kabul olmuşa benziyordu, yeonjun. teşekkür ederim.