hayat bazen bizlere küçük oyunlar oynar bu oyunlar babama göre hayatın cilveleriydi fakat bana göre asla öyle değildi
babam yıllarını bu işe vermişti her ne kadar yer altında da eli olsa da normal zamanlarında
şirketiyle ilgileniyordu babam öldükten sonra şirketi o devraldı arada bende uğrasam da pek bişi yapmıyordum genellikle yapılan anlaşmalar için gelip imza atıyordum onun dışında yaptığım pek bir şey yoktu
babam abime her ne kadar değer verse de abim onu iyi birisi olarak görmezdi
abim gençliği boyunca aptal bir ergen gibi davranmıştı sürekli babamın arabalarını kaçırırdı her defasında da ya kaza yapardı yada babama yakalanırdı
baba asla arabalarını abime vermezdi ama benim için öyle söylenmezdi 15 yaşında olmama rağmen babam arabalarını sürmeme izin verirdi
çocukken babam İtalya da olan gece yarışlarına katılırdı o zamanlar babamın yanında sürekli olan bir çocuk vardı babam ona çok güvenirdi aradan yıllar geçtiği için ismini hatırlamasam da
sima olarak hatırlıyordum babam öldükten sonra abimle Türkiye'ye döndüğümüz için İtalya da olan gece yarışlarına katılamamıştım
her ne kadar abime İtalya'ya geri dönelim desem de abim asla beni dinlememişti
zaten İtalya dan ayrılırken de sanki bir şeyden yada birilerinden kaçıyormuşuz gibi apar topar ayrılmıştık tam bir saate tüm adamlar ,mallar ,arabalar her şeyi alıp İtalyadan ayrılmıştık
şimdi biraz düşünüyordum abim neden böyle davranmıştı yada neden İtalyadan ayrılmadan önce endişeliydi
bu düşüncelerimi bir köşeye koymam gerektiğini şehir merkezinin tabelasını görünce bıraktım
şehre geldiğim için telefonu elime alıp kişi listesine baktım Atalay yazısını görünce üstüne bastım ardından telefonu kulağıma götürdüm
çalıyordu fakat açan yoktu bir kez daha aradıktan sonra telefonu yan koltuğa attım sinirlenmiştim
sonuçta evi basıldı ve nerdeyse öldürülüyordum
daraldığımı fark ettiğim için köşede gördüğüm petrolde durdum
arabayı park edip markete girdim buzdolabına yürüdüm dolabı açtım ve içinden bir şişe su aldım ardından kasaya doğru yöneldim arabada bulduğum kredi kartını kullanacaktım
büyük ihtimalle arabayı kullanan kişinin benzini biterse kullansın diye konulmuştu pekte umursamayıp sıraya geçtim
elimde şişeyi çalışana uzattım
" quanto?" dedim çalışan yüzüme dahi bakmayıp ne kadar tuttuğunu söyledi
kartı okuttum ardından şişeyi aldım
"buona giornata " dedim ve dışarı çıktım arabaya doğru yürüdüm
yürürken bir grup adamın bana baktığını fark ettim
neden böyle baktıklarını anlamamıştım ama çok kıllanmıştım
arabaya binmeden önce suyumu içip şişeyi çöpe attım ardından arabaya binip sürmeye başladım
evden çıkmadan önce adamın söylediği şeyi yapıp Atalayın olduğu yerin konumuna baktım
konum şehrin içinde bir yerdi şuan olduğum yerden 10 dakikalık uzaklıktaydı gaza biraz daha yüklendim gerçekten bunalmıştım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KONTROL
Action"neden peşimi bırakmıyorsun " dedim kırgın bir şekilde "neden yapıyorsun tüm bunları " o ise bir kaç saniye sessiz kaldı ve soğuk çıkan sesiyle sorduğum soruyu cevapladı "babanın emanetisin asel " dedi "aynı zamanda bana aitsin " ...
