OYUN

115 3 0
                                    

-bölüm müziği teachers pet-melanie martinez

MÜZİKLE OKUMANIZI ÖNERİRİM

uyandığımda kapkaranlık bir odadaydım ,odada havalandırmanın çıkardığı ses dışında hiç bir ses yoktu düşündüğüm tek şey ise ne zamandır burada olduğumdu bir süre sonra saymayı bırakmıştım çünkü

kaldığım odada  tek kişilik bir yatak verilen yemekleri yemem için küçük kare bir masa iki kapaklı küçük bir kıyafet dolabı vardı aynı zamanda küçük bir lavabo vardı 

düşüncelerime fazla daldığımı fark edince yavaşça oturduğum yataktan kalktım elimi yüzümü yıkamak için lavaboya yöneldim aynanın karşısına geçtim ve yüzümü inceledim 

buraya geldiğimden beri düzgün yemek yemiyordum aklım sürekli armandaydı o yüzden zayıflamıştım 

o günden beri armanı görmemiştim durumunun nasıl olduğunu dahi bilmiyordum  her şeyi boş ver yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyordum öldüğünü düşünmek bile istemiyordum 

aklıma bu düşünceler gelince gene gözlerim dolmuştu hemen gözyaşlarımı silip elimi yüzümü yıkadım 

ardından odama geri geldim odanın içinde bir adet kamera vardı ayrıca bir adet hoparlör buraya geldiğimden beri hoparlörden hiç ses gelmemişti ama kameraya baktıkça içimi tuhaf bir his kaplıyordu 

izlenme hissi

o yüzden oturup beklemeye başladım odanın kapısı bir süre sonra açıldı içeriye bana her zaman yemek getiren o adama baktım ona baktığım zaman o da kısa bir süreliğine bana baktı ve yemeği masama koydu tam döneceği sırada 

"amacınız ne " dediğim şey karşısında duraksamıştı ve yavaşça bana dönüp

"bir oyun diyelim" dedi tam arkasını dönüp gidecekken

"o zaman oyuna göre hareket ederim "dedim sırıtarak adam dediğim şey karşısında duraklamıştı ve bana doğru dönüp bakmıştı

sırıttığımı görünce tuhaf bir şekilde bakıp çıkmıştı 

masaya koyduğu yemeği yemek için ayağa kalktım o sırada hoparlörden ses gelmişti ama ses insan sesi değildi sanki robot sesiydi büyük ihtimalle konuşan kişi kim olduğunu anlamamam için ses değiştirici kullanmıştı 

"bakıyorum ki her zaman ki gibi zekisin " dedi bende sorgulayıcı bakışlar atıp konuşmaya başladım 

"o zaman her zaman ki gibi dikkat etmen gerekecek" dedim fakat söylediğim cümleden sonra ses kesilmişti  

bende umursamayıp yemeğimi yemeye başladım halen izlediğimi hissediyordu

buraya geldiğimden beri böyle bir his asla oluşmamıştı ama şuan gerçekten öyle hissediyordum

yavaşça yemeğime odaklandım yerken dalmıştım o yüzden elim bardağa çarpmıştı bardak yere düşüp kırılmıştı yüksek ses yüzünden bir anda ayağa kalkmıştım 

yerdeki camları toplarken büyük bir parçayı alıp kazağımın içine saklamıştım 

"dokunma " dedi hoparlörden gelen ses bende dediği şeyi takmayıp toplamaya devam ettim ama kırılan parçalardan biri elime batmıştı bu yüzden kısık sesle inlemiştim 

"dokunma demiştim " dedi 

ve ses kesildi bende yavaşça yerden kalktım ve kırık parçalarını orda bıraktım bir süre sonra odanın kapısı açıldı ve içeri bana yemek getiren adam girdi elinde pansuman malzemeleri vardı

KONTROLHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin