-bölüm müziği teachers pet-melanie martinez
MÜZİKLE OKUMANIZI ÖNERİRİM
uyandığımda kapkaranlık bir odadaydım ,odada havalandırmanın çıkardığı ses dışında hiç bir ses yoktu düşündüğüm tek şey ise ne zamandır burada olduğumdu bir süre sonra saymayı bırakmıştım çünkü
kaldığım odada tek kişilik bir yatak verilen yemekleri yemem için küçük kare bir masa iki kapaklı küçük bir kıyafet dolabı vardı aynı zamanda küçük bir lavabo vardı
düşüncelerime fazla daldığımı fark edince yavaşça oturduğum yataktan kalktım elimi yüzümü yıkamak için lavaboya yöneldim aynanın karşısına geçtim ve yüzümü inceledim
buraya geldiğimden beri düzgün yemek yemiyordum aklım sürekli armandaydı o yüzden zayıflamıştım
o günden beri armanı görmemiştim durumunun nasıl olduğunu dahi bilmiyordum her şeyi boş ver yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyordum öldüğünü düşünmek bile istemiyordum
aklıma bu düşünceler gelince gene gözlerim dolmuştu hemen gözyaşlarımı silip elimi yüzümü yıkadım
ardından odama geri geldim odanın içinde bir adet kamera vardı ayrıca bir adet hoparlör buraya geldiğimden beri hoparlörden hiç ses gelmemişti ama kameraya baktıkça içimi tuhaf bir his kaplıyordu
izlenme hissi
o yüzden oturup beklemeye başladım odanın kapısı bir süre sonra açıldı içeriye bana her zaman yemek getiren o adama baktım ona baktığım zaman o da kısa bir süreliğine bana baktı ve yemeği masama koydu tam döneceği sırada
"amacınız ne " dediğim şey karşısında duraksamıştı ve yavaşça bana dönüp
"bir oyun diyelim" dedi tam arkasını dönüp gidecekken
"o zaman oyuna göre hareket ederim "dedim sırıtarak adam dediğim şey karşısında duraklamıştı ve bana doğru dönüp bakmıştı
sırıttığımı görünce tuhaf bir şekilde bakıp çıkmıştı
masaya koyduğu yemeği yemek için ayağa kalktım o sırada hoparlörden ses gelmişti ama ses insan sesi değildi sanki robot sesiydi büyük ihtimalle konuşan kişi kim olduğunu anlamamam için ses değiştirici kullanmıştı
"bakıyorum ki her zaman ki gibi zekisin " dedi bende sorgulayıcı bakışlar atıp konuşmaya başladım
"o zaman her zaman ki gibi dikkat etmen gerekecek" dedim fakat söylediğim cümleden sonra ses kesilmişti
bende umursamayıp yemeğimi yemeye başladım halen izlediğimi hissediyordu
buraya geldiğimden beri böyle bir his asla oluşmamıştı ama şuan gerçekten öyle hissediyordum
yavaşça yemeğime odaklandım yerken dalmıştım o yüzden elim bardağa çarpmıştı bardak yere düşüp kırılmıştı yüksek ses yüzünden bir anda ayağa kalkmıştım
yerdeki camları toplarken büyük bir parçayı alıp kazağımın içine saklamıştım
"dokunma " dedi hoparlörden gelen ses bende dediği şeyi takmayıp toplamaya devam ettim ama kırılan parçalardan biri elime batmıştı bu yüzden kısık sesle inlemiştim
"dokunma demiştim " dedi
ve ses kesildi bende yavaşça yerden kalktım ve kırık parçalarını orda bıraktım bir süre sonra odanın kapısı açıldı ve içeri bana yemek getiren adam girdi elinde pansuman malzemeleri vardı

ŞİMDİ OKUDUĞUN
KONTROL
Action"neden peşimi bırakmıyorsun " dedim kırgın bir şekilde "neden yapıyorsun tüm bunları " o ise bir kaç saniye sessiz kaldı ve soğuk çıkan sesiyle sorduğum soruyu cevapladı "babanın emanetisin asel " dedi "aynı zamanda bana aitsin " ...