My Lesbian Lover

20 Cousin

Arjo's POV

"I can't believe he invested again!" 'Di makapaniwalang bulalas ni Andrea habang sakay kami ng kotse. Alam kong una pa lang ay malabo na niyang mapapayag si Ekis sa proposal niya. I didn't even think when I butted in. Kung alam lang ng dalaga kung anong naging kapalit noon. Isang sekretong malupit. Nakakapanghinayang na hindi ko na pwede takutin si Ekis sa sekretong iyon. Ang saya pa namang biruin ni Ekis lalo na kapag tungkol sa asawa nito. Sayang.

"Happy?" Sarkastiko kong tanong kay Andrea. She chuckled.

"May pakinabang din pala ang pagiging tsismoso mo ano?!" Bulalas ni Andrea na ikingiwi ko.

"Iniinsulto mo ba ang taong sumagip ng kumpanya mo?" I tried to sound offended pero malakas lang na tumawa si Andrea and her face finally looks free of worries. She looks absolutely happy and that made me feel good. I knew then, that what I've done is worth it, if I could see her light up like this.

"Thank you, Arjo." She said with full sincerity and a genuine smile that for a full minute I was speechless. All I could do is swallow hard. I was mezmerized by her beauty. And the way she said my name, it made my heart skip a beat. Bakit yata napakaganda niya ngayon?!  Malakas akong napapreno. I can't take my eyes off of her. And driving while looking at her is not possible. Baka dumeretso kami sa bangin. Buti na lamang ay walang kasunod na sasakyan sa aming likuran.

"Oh, bakit ka huminto?" Nagtatakang tanong ni Andrea. She gazed in front of her, probably looking at the road to answer her question. And just like that, the spell is gone. Bumalik na ang wisyo ko.

Tangna!

Napamura ako sa sobrang inis sa sarili. Anong ibig sabihin ba ng kinikilos ko?! I must have looked like a lovesick puppy. Nervous at the first sight of his crush's smile. Pinilig ko ang aking ulo ng maraming beses.

"Hey. Okay ka lang? You look out of it. Gutom ka na?" She sounded worried. Sana gutom nga lang talaga ito.

"I'm okay. Nagulat lang ako sa pa-thank you mo. Marunong ka pala magsabi n'on? And it's the first time that you called me by my first name. Well, except when you're moaning it... Ahhh.... Arjo... more..." Nagpapatawang ani ko habang pinapatinis ang boses ko para maging gaya ng boses ng babae. Gigil na humarap sa akin si Andrea.

"Stop that! God! You are so annoying! At ilang beses ko bang sasabihin na tigilan mo na ang pagpapaalala ng nangyari sa atin?!" Mataray naman niyang sagot.

I'll never stop reminding her. Bakit naman ako titigil? Sa isip ko nga pabalik-balik ang alaala. Dapat siya din para quits. I chuckled before driving again. 'Di na ako muling nilingon ni Andrea at mukhang nabuwisit ko siya.

Then it began raining cats and dogs habang nasa byahe kami. Halos hindi ko na makita ang zigzag na daan sa sobrang lakas ng ulan at dilim ng paligid. Even Andrea looks worried habang inaaninag niya rin ang daan. Nasa parte pa naman kami kung saan bundok ang natatanaw namin at walang kabahayan. Ang gilid pa naman ng daan ay bangin na malalim.

"We should have stayed overnight kila Ekis. Ang hirap magdrive ng ganito." Nagsisising aniko.

"Nakakahiya naman 'yon. Para sa'yo siguro hindi, kasi makapal ang mukha mo." Mataray na ani Andrea. I guess she easily forgets how to be grateful sa nagsalba ng kumpanya niya.

"You don't know what I did for that guy. He owed me big time. Kaya hindi kakapalan ng mukha kung makitulog man lang tayo sa bahay niya. That is hospitality to the person who made his life worth living." Sagot ko na ikinalingon na sa akin ni Andrea.