მალევე ეღვიძება გიორგის რადგან ხმაური ესმის
გადის დერეფანში და ხედავს მარიამს რომელიც სამზარეულოში რაღაცას აკეთებს მზარეულები მის დახმარებას ცდილობენ მაგრამ მარიამი უფლებას არ აძლევს
-რა ხდება?
კითხა გიორგიმ
-რამე ხდება?
კითხვაზე კითხვით უპასუხა მარიამმა
-სახლი თავზე დაიმხე და არაფერი ხდება?
-უბრალოდ რაღაცას ვაკეთებ დამაცდი?
-შეგიძლია უთხრა და გაგიკეთებენ
-რო მდომოდა ვეტყოდი მაგრამ მინდა ჩემით გავაკეთო ნებას მომცემ ?
-კარგი მაგრამ დრო მხოლოდ ნახევარი საათი გაქ მერე ოთახში შემოდი
-ნახევარი საათი ? თავი რამეს მიარტყი? ჯერ ეხლა დავიწყე ხო ხედავ
-ეგ შენი პრობლემაა ნახევარ საათში ჩემ ოთახში შემოდი
-წადი შენი
ჩაიხურჩულა დაბალ ხმაზე დამხმარე
გოგონებს გაეცინათ
-რამე მითხარი?
-წადითქო!
-მეჩვენება თუ მიბრძანებ?
-გეჩვენება
-აშკარად არ ჭრის შენთან მლმობიერება ჯობს ისევ საწყის ეტაპზე დავბრუნდეთ
-შემეხები და ინანებ !
მარიამმა სამზარეულოს ყველაზე დიდი დანა აიღო ხელში
-და ფიქრობ რომ შეძლებ ჩემს დაჭრას ? ფიქრობ რომ საკმარისი გამბედაობა გაქ?
გიორგი ახლოს მიდიოდა თან დამხმარეებს ანიშნა სახლიდან წასულიყვნენ
-ვფიქრობ საკმარისი გამბედაობა მაქ თავი დავიცვა !
-ვისგან? ჩემგან?
-ხო შენგან!
-ჩემი გეშინია ?
გიორგი უფრო ახლოს მივიდა და ხელი წელზე წაავლო მაგრამ არ უჭერდა
-არა!
-მაშინ შენს თვალებში შიშს რატომ ვხედავ?
-იქნებ გეჩვენება?
-შეიძლება ბევრი რამე შემეშალოს მაგრამ არა შიში ვხედავ როდის ეშინიათ ჩემი და ეს მე მომწონს
-მოგწონს როცა ხალხი შენს სიკვდილს ნატრობს? მოგწონს როცა ხალხს ეზიზღები?
-შეიძლება !
-შენ საკუთარ თავზე ზედმეტი წარმოდგენა გაქ ! სინამდვილეში არავინ ხარ! შენ მკვლელი და არაადამიანი ხარ !
-რეალურად ყველა ადამიანში არსებობს მცირედი მკვლელი მხოლოდ მათი პროვოცირებაა საჭირო და იცი რა ? დავიღალე უაზრო ლაპარაკით წამოდი ოთახში ავიდეთ !
-ხელი არ მახლო! გაიწიე!
გიორგიმ მარიამს ხელი ძლიერად მოუჭირა წელზე მაგრამ უეცრად მუცელში ტკივილი იგრძნო! ხელი მოიკიდა მუცელზე და სისხლი სდიოდა ის მარიამმა დაჭრა
მაგრამ იმის ნაცვლად რომ გაბრაზებულიყო გაეცინა
-აი ხომ ხედავ? შენც დაუფიქრებლად გამწირე სიკვდილისთვის როცა ეს შენ დაგჭირად და რითი განხვავდები ჩემგან?
გოგონა კანკალებდა მან პირველად მიაყენა ადამიანს ჭრილობა მან პირველად ავნო ვინმეს განძრახ
მაგრამ რეალურად გიორგისაც ხომ
ეს უნდოდა ? რათქმაუნდა მან უბრალოდ მარიამს აჩვენა რომ ყველას შეეძლო გამოევლინა ურჩხული თუ ეს დასჭირდებოდათ მარიამი უკვე თავს ვერ აკონტროლებდა უბრალოდ იდგა და უყურებდა გიორგის რომელიც მის წინ ისე იდგა თითქოს არაფერი მომხდარა ისე უყურებდა შემდეგ თავის ხელებს დახედა რომელიც სისხლიანი ქონდა ბოლოს კი გადაწყვიტა თავისი შეცდომა თვითონვე გამოესწორებინა ღრმად ჩაისუნთქა და სამზარეულოში პირველადი დახმარების ყუთის ძებნა დაიწყო მალევე იპოვა და გიორგი მდივანთან მიიყვანა ჭრილობის დამუშავება დაიწყო
თვალებს არიდებდა არ უნდოდა ეხლა მისი თვით კმაყოფილი სახე ენახა რადგან იცოდა მის თვალებში ამოიკითხავდა სიტყვებს "ხომ გეუბნებოდი" ალბათ ამ სამყაროში ყველაზე მეტად ამ ფრაზას ვერ იტანდა
-საჭირო არაა დამუშავება დამშვიდდი
-მშვიდად ვარ უბრალოდ სისხლი მოგდის დავამუშავებ და მერე დაისვენე
-არაა საჭირო უბრალდო გამომყევი
-სად?
-ოთახში
-არა მისმინე უბრალოდ ეგ არ უნდა მექნა გთხოვ თავი დამანებე
- დამშვიდდი
-გთხოვ გიორგი
-შენთან სექსი ჯერ არ მინდა უბრალოდ რაღაცას განახებ
მარიამი ცოტა დამშვიდდა ამიტომ
აღარ ყვიროდა და ჩუმად მიყვებოდა ოთახში კარი შეაღო თუ არა გიორგიმ მარიამმა მაშინვე დაინახა ულამაზესი დიდი ვარდების თაიგული მას ხომ ვარდები ყველაზე მეტად უყვარდა
-ვარდები?
-მოგწონს?
-კიი ძალიან!
-მისმინე კიდევ პატარა საჩუქარი მაქვს
უჯრიდან ამოიღო ყუთი და მარიამს ანახა შემდეგ კი ხელზე გაუკეთა
-მისმინე შეცდომა დავუშვი და მინდა გამოვასწორო
-საჭირო არ იყო !
თითქოს წამიერად გონებაში ნათურა აენთო და ყველაფერს მიხვდა სამაჯური ხელიდან მოიხსნა და ისევ ყუთში დააბრუნა
-იყო !
-ფიქრობ რომ საჩუქრებით შეიძლება ბოდიშის მოხდა? ფიქრობდი რაღაცას მიყიდიდი და მეც მაშინვე გაპატიებდი?
-ვერ მივხვდი?
-ვერ მიხვდი? იმას ვამბობ რომ ბოდიში არასდროს არ იგრძნობა შენს ქცევებში და უბრალოდ სიტყვიერ ბოდიშს ჩემთვის ფასი არ აქვს თუ მართლა ნანაობ ეს ქცევებით უნდა დაამტკიცო და არა სიტყვებით შეიძლება დავბრუნდე?
-რა გინდა რომ გავაკეთო?
-არაფერი
-კარგი გადი!
ოთახიდან გამოდის მარიამი და ისევ თავის ოთახში ბრუნდება საშხაპეში შედის და იქიდან პირსახოცის ამარა ბრუნდება საწოლზე კი გიორგი ხვდება
-აქ რა გინდა?
-ჩემი სახლია შენ უნდა გკითხო სად ვიქნები?
-ეს ჩემი ოთახია მგონი და არ მინდა რომ აქ იყო !
-კარგი რა უბრალოდ მოვიწყინე
-არ მაინტერესებს გადი!
-ანუ არ გავერთოთ?
-გაეთრევი?
-კარგი რა პატარა ქალბატონო ვიცი რომ
შენც მოგწონვარ მე რომ მხედავ ტანში ჟრუანტელი გივლის ხომ ასეა?
-სიმართლე კითხრა შენ რომ გხედავ გულის რევის შეგრძნება მეუფლება და ეს რისი ბრალი უნდა იყოს ?
-ვითომ ორსულობის?
-შეიძლება ყოველ ორ წინადადებაში ერთხელ სისულელეს ამბობდე?
-მგონი შეიძლება
-გადი უნდა ჩავიცვა
-მიდი ჩაიცვი
-გადი!
-მანდ არაფერია ისეთი რაც ნანახი არ მაქ
-ხო მახსოვს !
-რაიყო გრცხვენია ჩემი?
-არა რატომ უნდა მრცხვენოდეს?
მარიამმა მაშინვე გაუშვა ხელი პირსახოცს და გიორგის წინაშე ეხლა სრულიად შიშველი იყო დადიოდა ოთახში და ტანსაცმელს ეძებდა
-მითქვამს რომ ძალიან ლამაზი ხარ?
-ისედაც ვიცი რომ ლამაზი ვარ!
-არ გინდა მომიახლოვდე ?
-არა!
-კარგი მე მოვალ!
მარიამს მხოლოდ მაისურის ამარა იდგა როდესაც გიორგი მასთან მივიდა და მის წინ დადგა იმდენად ახლოს რომ ცოტაც და აკოცებდა მაგრამ ეხლა ზიზღის და აგრესიის ნაცვლად რაღაც სხვა გრძნობას ყავდა შებყრობილი გული აუჩქარდა გიორგიმ წელზე მჭიდროდ მოკიდა ხელები და სხეულზე აიკრა ელოდა რომ მარიამი ხელს კრავდა მაგრამ შეცდა გოგონა წინააღმდეგობას არ უწევდა ზოგადად გიორგი არასდროს იყო შეჩვეული უარს ქალისგან მაგრამ მარიამი ის გოგონა იყო რომელიც ყოველთვის საპირისპიროდ იქცეოდა ეს კი გიორგიში ერთდროულად ორ გრძნობას იწვევდა გაღიზიანებას და მარიამის შეხების სურვის
უნდოდა სამუდამოდ მასთან ყოლოდა და აი ეხლა იმდენად ახლოს იყო გოგონასთან რომ მარიამს უკვე თვალები დახუჭული ქონდა ელოდებოდა როდის აკოცებდა მაგრამ გიორგიმ ლოყაზე აკოცა და ოთახიდან გავიდა
