Belgrave'de olanlardan sonra Hazel hayatının geri kalanını sakin bir şekilde geçirmeyi planlar. Sonuçta bütün sorunlarından kurtulmuşlardı, değil mi?
Derek kazandığı yeni güçler sayesinde etrafında yeni bir sürü oluşturmaya başladığında, kurt adamla...
Öhm. Normalde söylemez ve sizin hatırlamanızı beklerdim ama-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evet, bugün benim doğum günüm...
23 yaş, biraz garip hissettiriyor. Sanırım teknik olarak büyüdüğümü hissetmek garip dngfkng
Yazar Notu: Şovun orijinal karakterleri hariç, geriye kalan tüm gifler temsilidir.
-------------------------------------
Hazel'ın bakış açısından:
Scott ve Allison'un duvarı tırmanmasını izlerken sıkıntıdan bir öne bir arkaya sallanıyordum. Stiles ise ayakkabısının bağcığını bağladıktan sonra ayağa kalkıp kulağıma doğru eğildi. "Sıra yavaştan sana geliyor. Kenara mı geçeceksin, yoksa Koç'u ben en başta yaptım diyip kandıracak mısın? İkincisini seçersen eğer geçen seferden sonra bir daha inanma ihtimali çok düşük baştan söyleyeyim."
"Efendim?" kaşlarımı çatıyorum ona bakarken. Gözlerini Scott ve Allison'dan ayırıp bana döndü. "Duymadın mı? Sıra sana geliyor dedim. Ne zaman duvar tırmanışı yapsak mutlaka ya kaçıyorsun, ya da saklanıyorsun. O yüzden söylüyorum."
"Ah, hayır." başımı kararlılıkla iki yana salladım. "Bu sefer tırmanacağım."
"Emin misin?" elini omzuma koydu. "Yükseklik korkun olduğunu biliyorum. Yarı yolda donakalmanı istemem."
Dalga geçer gibi söylemese de, onunla oynamak istedim. Bu zamana kadar hep kenarda saklandığımdan, bunu benim için söylediğini biliyordum. Dudaklarım sahte bir şaşkınlıkla aralanırken kollarımı kavuşturuyorum. "Başaramayacağımı mı söylüyorsun?"
"Öyle bir şey söylemedim." panikle ellerini havaya kaldırdı. "Zorlanmaman için düşünmüştüm."
"Ha, yani yapamayacağımı düşünüyorsun?" bu sefer kaşlarımı kaldırdığımda, daha da panikleyerek başını hızla iki yana sallıyor. "Hayır, hayır, hayır öyle demek istemedim."
Dudaklarımı birbirine bastırıp gülümserken bana yaptığı gibi kulağına doğru eğilip fısıldıyorum. "Bir yarışma yapmaya ne dersin? Kaybeden, kazananın bir isteğini sorgulamadan yapmak zorunda olsun, ha?" konuşurken dudaklarımı kulağına dokundurduğumda Stiles büyükçe yutkunarak başını hafifçe geri çekti. "İnsan içindeyiz. Bu kadar yakın olursan-"
Kaşlarımı kaldırarak kollarımı hafifçe beline sarıyorum. "Olursam ne olur?" dudaklarımı büzerek diğerlerinin duvara tırmananlara bakmasını fırsat bilip, yanağına hızlı bir öpücük kondurup geri çekildim. "Şikayet mi edersin?"
