White Roses

Ölüm kelebekleri

Jimin o gün fena halde üşütmüştü.
Uzun bir süre derslerinden geri kalmıştı fakat bu onun için sorun değildi onun için sorun olan şey Jungkook'u görememesiydi. Jungkook, elini yaktığı günden sonra eli  biraz iyileşene kadar onunla az da olsa ilgilenmişti. Bu Jimin için herşeydi. Sevdiği adam onunla gayat nazikçe konuşup onu soruyordu. Dışardan ne kadar kötü ve kalpsiz dursada Jungkook'u en iyi Jimin tanırdı ( nasılsa uzun süredir ona aşıktı) Jungkook çok yumuşak bir kalbe sahipti. Egosu yoktu , insanlara ve hayvanlara karşı merhamet ne biliyordu Jimin'i ona çeken de buydu dışardan göründüğü kişi asla değildi o herkesten çok farklı biriydi
Jungkook çok farklı biriydi herşeyin en farklı hâli, siyahın en aydınlık tonuydu Jimin onun karanlığın arkasında duran o aydınlığı görüyordu.

İyileşir iyileşmez sevdiği adamı görmek için üniversitesine gitmişti.
Önünde duran Taehyung biraz gergin görünüyordu sanki Jimin'in burdan gitmesini ister gibiydi.
Genç beden buna bir neden bulamazsa da çok takmamıştı. Diğer arkadaşları da biraz garipti fakat bunu kendi kafasında kurduğunu düşünüp boşvermişti.

"Jungkook neden hâlâ ortalıkta görünmüyor acaba!" diye hafifçe sitem etmişti genç beden.

Hoseok , sandalyesini Jimin'in yanına doğru daha çok yakınlaştırmıştı.

"Boşver işte gelmeyecek kalkalım"

Yanında duran Yoongi'de ona katılmıştı

" Katılıyorum, kalkalım belli ki gelmeyecek bu gün"

Jimin kaşlarını çatıp arkadaşlarına bakmıştı
" Neyiniz var bu gün ne oluyor üçünüzde beni burdan-" Jimin arkadaşlarını azarlar bir şekilde konuşurken sözleri içeri yan yana gelen ikili yüzünden yarım kalmıştı. Gördüğü manzara onu orda yok etemeye yeterdi. Sevdiği adamın hemen yanında ona dokunup duran, gözlerinin içine bakıp gülen biri vardı.
Şok olmuştu resmen Jungkook'un hayatına girmek için o kadar çok çabalamıştı ki Jungkook ile bu duruma gelmek için herşeyi yapmıştı. Namjoon ona bunun imkansız olduğunu Jungkook'un hayatına kimseyi almayan biri olduğu söylemişti. Bildiği kadarıyla Jungkook'un Namjoon dışında akraba veya başka bir arkadaşı da yoktu. O zaman bu çocuk yeniydi. Boğazında birşeyler düğümlenmiş gibi hissediyordu   kalbi parçalara ayrıldığını haber veriyor, midesinde dolaşan kelebeklerin hepsi ölüm çığlıkları atıyor gibiydi. Birazdan kusacağına emindi.

Tae arkadaşını öyle gördüğü zaman henen gözlerini baktığı yöne çevirdi ve tam önünde korktuğu manzarayı gördü.

"Bebeğim iyi misin? Jimin bize bak "

"B-bu yüzden gidelim dediniz  dimi?"
Küçük bir çocuğun ağlamadan önceki hâlini andıran sesi ve görünüşü ile arkadaşlarına dönmüştü dokunsalar ağlayacaktı.

Yoongi onu böyle görmemek için uğraşmıştı arkadaşları ile bir haftadır olan bu durumu ona anlatmama konusunda hem fikirlerdi. Onu burdan uzak tutmak için de uğraşmışlardı ama Jimin gelip Jungkook'u görmek için çok ısrarcıydı.

" Jimin kalk burdan gidelim  daha fazla bakma onlara şuan beni çok korkutuyorsun " demişti Hoseok
Arkadaşı için şuan çok endişeliydi

Diğer tarafta Jimin ona yönetilen "iyi misin " sorularının hiçbirine cevap vermemişti. Jungkook birini hayatına aniden nasıl aldı sorusu kafasının içini yiyip duruyordu.

Yıkılmış gibi hisseden beden ayağa kalkıp arkadaşlarının önünden geçerken ordan ayrılmıştı. Aniden ayaklanıp gitmesine şaşıran arkadaşları da arkasından hemen kalkıp gitmişti. Onun bu durumuna şaşıran tek kişiler arkadaşları değildi. Önünde ona gülerek birşeyler anlatan Doyun'u dinlemeye çalışan bedenin de dikkatini çekmişti.
Jungkook, Jimin'in gözlerindeki o ifadeyi ilk defa görmüştü. Ne olduğunu anlamaya çalışsa da sarışın bedenin arkasından soru işaretleri ile öylece kalmıştı.

1 hafta sonra

Tae💕: Jimi yapma bunu kendine neden sürekli bunları izleyip üzülüyorsun

Öyle birşey yapmıyorum . Onlar benim gittiğim her yerde.

Hoseok 🧚🏻‍♀️:  Ne demek yapmıyorum bir haftada öldün resmen. Şu hâline baksana bebeğim eriyorsun sanki ne kadar üzgün olduğunu görüyoruz en azından onları izlemek yerine onlardan uzak dur lütfen

Yoon 😼: haklılar jimi onların olduğu yerlerden uzak dur

Tae💕: Eğer uzak durmazsan gider o Doyun mu ne denen çocuk ve Jungkook'u döverim

Jin💒: Jimin günlerdir odandan çıkmıyor çıksan bile gidip onların seni görmeyeceği bir yerden onları izliyorsun  en azından odanda kal onları izleme

Ben olmalıydım o kişi...
Ben iyiyim düşünceleriniz için çok teşekkür ederim beni hep ağlatıyorsunuz ilk gördüğüm günden daha iyiyim siz olmasaydınız ne yapardım 😭😭

Ama şuan biraz böyle kalmak istiyorum bu benim için oldukça büyük bir şok oldu beni anlayacağınız eminim
 
Beni parçalara ayırdı|

Jungkook, Doyun'u eve bırakmış Namjoon'un yanına geçmişti.
Doyun  samimi ve tatlı biriydi gayet iyi bir arkadaştı da son zamanlarda sürekli onun yanına geliyor onunla birşeyler yakmaya çalışıyordu eh Jungkook için bu kadar çok aktiflik bir ilkti genel olarak şirket ve dersler arasında mekik dokurdu. Doyun  ise onun tam tersi eğlence düşkünü,geniş çevreye sahip, aktif bir gece hayatı olan biriydi fakat bu durum Jeon için sorun değildi onun için bunlara katlanmak hiç sorun olmuyor tam tersi onun için birşeyler yaptığını bilmek güzel hissettiriyordu. Yğmurlu günler dışında hep buluşuyorlardı. Jungkook'un ikinci bir arkadaşı olmuştu

" Kook ,Doyun ile baya yakın oldunuz bakıyorum"

"Hyung korkma benim en yakınım hâlâ sensin"

"Hâlâ diyor birde ! Doyun'u bulmana o kadar sevindim ki yıllardır arıyorduk"

" Bende sevindim onun benim için değerini biliyorsun, fakat..."

Namjoon sorar gözler ile Jungkook'a baktı
" Fakat ne ?"

" Bilmiyorum hyung ben onu bulunca daha farklı hissederim ona karşı diye düşünüyordum"

" Daha farklı derken kook"

Jungkook elindeki dosyaları bir kenara bırakıp Hyunguna dönmüştü

" Anlatamıyorum ama daha farklı hissederim sanıyordum. Sanki en farklı en nadir insan oymuş gibi düşünüyordum hâlâ buna benzer düşüncelerim var ama  farklıar da "

"Hmm anlıyorum. Belki de sen onu çocuk haline o halde hatırladığın için onu gözünde çok fazla büyüttün ve onunda bizim gibi biri olduğu gerçeğine dikkat etmedin."

" Evet tam olarak bunu yaptım hyung "

" Bu arada hyung Jimin'in nesi var son haftalarda çok yorgun ve üzgün görünüyor"

Namjoon duyduğu soru karşısında şaşırmıştı Jimin neden üzgün biliyordu fakat bunu ona anlatamazdı. Eğer arkadaşının aşk acısı çektiğini bilmeden ona sadece dıştan baksa birşeyi yok derdi. Jungkook'un bunu fark etmesini hiç beklemiyordu.

" Bilmiyorum Kook bana birşeyi yok gibi geldi"

" Sanmıyorum hyung gözlerinden anlaşıyor"

Namjoon şok üstüne şok yaşıyordu. Jungkook son bir aydır çok ilerlemişti Kampüste her zaman olduğundan fazla duruyor, eskiye göre onunla biraz daha konuşuyor  sanki Jungkook'a hayat enerjisi gelmiş gibiydi
Bunun Doyun sayesinde olduğuna adı kadar emindi. Çocuğun her yaşta hayatına dokunduğunu düşünmeden edemedi.

"Kötü olduğuna dair birşey söylemedi hiç. En iyisi ona sorayım bir"

Jungkook, Namjoon'u  onaylar bir şekilde kafasını salladı.

Aferin Doyun. Kook'a aşık olup herşeyi bozma sakin.