HER MERCILESS HUSBAND

CHAPTER 43: BAD PERSON?

•THIRD PERSON POV•

Tanaw ang malawak at madilim na dagat habang iniisip ang imahe ng babaeng mahal niya.

Ang babaeng Ina ng mga anak niya.He did not lose hope because he knew he would find Nicole.

Steve remembers the cruel things he did before and now he blames himself a lot for why he did that thing to Nicole?

Seguro buong buhay niyang pagsisisihan iyon, hanggang sa mawala siya sa mundo.

" D-Daddy?"

Tumingala si Steve sa langit upang pigilang huwag lumuha.Alright he always does this when he thinks of Nicole. Malamang kahinaan niya iyon simula pa lang.

" Stellan? Why are you still awake?" he asked and knelt in front of his son." You need to sleep." subalit umiling ang anak.Tumingin sa dagat.

" W-why? Why haven't we found her yet?" mababakas ang lungkot sa boses ng anak at kalaunan ay tumulo na nga ang luha nito.Nakaramdam ng kirot si Steve banda sa puso niya at niyakap ang anak.

" I miss her, Daddy."

" Shhh.." pagpapatahan ni Steve sa anak. "We will find her, I thought you were strong and did not lose hope easily?" he asked his son and stroked his hair.Napapunas naman sa luha si baby Lan.

" Y-yeah.Of course Daddy." baby Lan trying to smile." I have not lost hope but I am sad and I want to hug my Mommy." ngunit ang nakangiting labi ay hindi parin makita ang tunay na saya.

Tumango si Steve at kinarga ang anak patungo sa loob ng yate at pumanhik sa kuwarto na may kompletong bed and pillow.Sobrang hirap kay Steve na makita na nagkakaganito ang anak.

Umabot ng isang linggo ang paglalayag ay wala paring balita kay Nicole walang bakas ni Nicole sa dagat.

Tumawag na sila sa mga sailor pero wala parin, maging sa mga tauhan ni Steve pero katulad nila ay wala pa ring nalagap na impormasyon kung nasaan na ba talaga si Nicole.
---

" Wala parin? Saan na ba napadpad ang kaibigan ko na 'yon?" frustration na napasabunot si Laika sa buhok at bigong napaupo sa couch.

Pigil na naman sa pag-iyak ang dalaga habang ang Mama ni Nicole ay tahimik na lang pero sobrang nababahala na siya.Halos umiiyak siya sa tuwing walang natatanggap na impormasyon na maaring buhay ang anak niya.

Isang linggo narin ang lumipas simula nang makauwi sa Pilipinas ang Grandpa ni Nicole at katulad ni Steve ay ginawa din nito ang lahat para mahanap ang apo, mga manglalayag sa dagat ang nautusan nito pero wala parin talaga.

Puyat at hindi na naasikaso ng tama ang sarili ni Steve habang nasa bisig ang isang taong gulang na anak.Minsan nga naghahanap narin si baby Nix at noong una ay hindi sanay bottled milk.

Umuwi sina Steve matapos ang isang linggong paglalayag sa karagatan.Isang gabi lang siyang nag-stay sa mansion kasama ang dalawang anak at muli na naman siyang naglayag.

Ganon ang setup niya palagi.Halos araw at gabi ay sa paghahanap kay Nicole ang atensyon niya.
--

" Wala parin ba?"

Naitanong ni Anton sa mga valets ni Steve ngunit agad na napailing ang mga valets ni Steve.Nag-aalala narin sina Kobe at Harry sa kaibigan na halos palaging walang sapat na tulog at pahinga.

" Dude, you need to rest." walang emosyong lumingon si Steve kay Kobe." Nag-iisip ka pa ba? Kailangan mo din ng sapat na pahinga look at your self, Steve."

" I don't fvcking care about my self." Steve just said seriously.

" Steve, he's right. Kakabawi mo lang sa dating ikaw na halos hindi magawang bumangon sa pagkakalugmok. Please naman maawa ka sa sarili mo." Anton patted his shoulder.