Bakıcı | Yizhan

14 Bölüm; Her Şeyin Üstesinden Gelen Kalbim Bugünlerde Beni Yarı Yolda Koyuyor.

Bazı köşeler vardır, bazı anlar.. Sizi çok duygulandırır, boş boş ona bakarsınız ama diğer herkes gelip geçer oradan. Siz geçemezsiniz..

Hep ona bakmak, boş boş yada dolu dolu farketmez, istersiniz. Emeginizin, gözyaşınızın,sevginizin, sabah uyandığınızda günlerin sonucudur.

Anlam veremediginiz garip bir hayranılık hissidir içinizdeki. Zira; Sevdiğin kişiyle konuşurken o an başlayan inanılmaz mutluluk hissi..

Her zaman yarında olmasın istiyorsunuz. Bitmez serüvenin sonsuzluğa erişmesine sadece 'beraber' gitmek istiyorsun..

Zamanın ise nasıl geçtiğini anlayamamak.

Hislerin daha da belirgin hale bürünmesi paha biçilemez. Onun için her şeyi severek yapmak ise bambaska duygu..

Onu özel hissettirmek onu ne kadar sevdiğini, neler yapabilecegini, neler keşfedebileceğini göstererek sevginin nasıl bir lütuf oldugunu ögretmek gerekir..

Sevgi için sabır gerekir, zaman gerekir, beklemek gerekir.. Doğru an geldiginde ise içimizde belirir bu duygu. Ve koşarak sevdiğin kişiye gidersin... Xiao Zhan'da sevdiği kişiye gitmiş bütün duygularını, ruhunu ve bedenini bahşetmişti.

Xiao Zhan mutfakta yemek yapıyordu Leyama. Xiao Zhan, mutlu mu? yoksa mutsuz muydu inanın bilmiyordu. Peşin hüküm vermek gibi bir düşüncesi yoktu, fakat o geceden sonra üzerine kara bulutlar seferber olmuş ve zihnini meşgul ediyordu.

Xiao Zhan ve Leyam Çin'e döneli bir haftaya varmak üzereydi fakat Wang Yibo yoktu. Xiao Zhan ve Wang Yibo'nun birlikte yaşadığı haz dolu geceden sonra sabahın da odada tek başınaydı, yatağının yanı boş ve soğuktu, komidinin üzerinde ise, sadece hazırlanmış bir kahvaltı tepsisi vardı. Üzerinde küçük bir not yazıyordu Wang Yibo'dan; ''Kahvaltını yap, duşunu aldıktan sonra Leyamla birlikte Çin'e dönüyorsunuz. Benim acil bir işim çıktı siz önden gidin birkaç gün New York'ta olacağım.'' Yazıyordu zira Xiao Zhan, bir haftaya yakın ne bir küçük mesaj aldı nede merak edip arama.

Xiao Zhan soğuk yatakta ağrısıyla kala kalmıştı, ilkini benliğini ruhunu bedenini bütün her şeyini sunmuştu Wang Yibo'ya fakat, karşılığı bomboşluktu. Haketti mi Xiao Zhan bunu? Haketmişti. Kanaması vardı Wang Yibo, bunu dahi fark etmemiş olmalıydı. Üç gündür kanaması oluyordu Xiao Zhan'ın dünle bugün kesilmişti. Ağrısı desen regliden daha fazla çekmişti. Bu normaldi. Biliyordu Xiao Zhan. Fakat ağrılar yada o an ki, yaşadıklarını sineye çekmişti Xiao Zhan. Tek düşündüğü, Xiao Zhan'ı beğenmemiş olmasından kaynaklı olduğuydu. Xiao Zhan bir kadın değildi. Kadın gibi görünüşü duruşu yoktu bir tek kadınlar gibi doğurgan özelliği vardı bunuda zaten kimse bilmiyordu.

Üzgündü Xiao Zhan, buradan çekip gitmeyi düşünüyordu. Fakat nereye nasıl giderdi. Kimse işe almıyordu Xiao Zhan'ı sabıka kaydı yüzünden. Köyüne gitse neler bekliyordu kim bilir Xiao Zhan'ı orayı da bu yüzden düşünmek istemiyordu. Derince nefes aldı Xiao Zhan, çorba olmuştu ocağın altını kapatıp, sıcak olan çorbadan tabağa kepçeyle doldurdu Xiao Zhan ve tepsiye koyup, oturma odasında sesi çıkmayan prensese doğru yürümeye başladı.

Büyük boydan boya pencerenin önünde arkası dönük bir şekilde bağdaş kurmuş oturuyordu. Yavasça yanına yaklaşarak koltugun yanındaki sehpanın üstüne koydu Xiao Zhan tepsiyi.

Bir kere dönüp bakmadı arkasına leyam. Yanına koltuğun kenarına oturarak Xiao Zhan Leyamı izledi. Prenses günden güne daha bir güzelleşiyordu.

"Leyam?" diye fısıldadı Xiao Zhan.

Başını çevirerek Xiao Zhan'a baktı Leyam. Koyu kahverengi gözleriyle göz göze gelince kaşlarını çattı. Leyam derince iç çekti ve küçük başını Xiao Zhan'ın sarkan dizlerine yasladı. Neyi vardı Leyamın? Tanrım ne yapması gerekiyordu böyle Xiao Zhan!? Gitmeyi düşünse bile bu kız çocuğunu nasıl bırakacaktı? Xiao Zhan leyamı çok seviyordu kendi evladıymış gibi. Nasıl bağlanmıştı bu kadar bu küçük prensese? Xiao Zhan dizlerine başını koyan küçük prensese baktı ve elini kaldırıp Xiao Zhan, leyamın saçlarını sevmeye başladı.