Blood or love? | Minsung

V

"1 yıl önce paslanmış çekmeceden kalan Han jisung'dan Lee minho'ya mektup

İlk ve son defa hayata geliyoruz, başka bir evren diye bir şeyde yoktur Lee minho.
Her zaman başka bir evrende yine yan yana derdin bana koca bir saçmalık bu başka evren diye bir şey yoktur. Bu hayatta mutlu olamadıysan feryat etmek zorundasın çünkü tek bir hayatın var ve bunda da mutlu olamadın. İnsanların tek istediği aciz bir mutluluk.

Anladım ki bende bu zamana kadar sahte bir mutluluk yaşamışım. Her güldüğümde aslında ağlıyormuşum ben. Aşkın insanı mutlu eden bir duygu olduğunu zannederken sonunu hiç hayal etmemişim. Sanki bir suya kapılmışım ve arkama bakmadan kendimi bırakmışım gibi.

Kadere olan inancımsa tam. Eğer bir insan bu siktimin hayatına mutsuz bir şekilde geldiyse asla o ilk mutsuzluğunu unutmaz, mutlu günlerinide mutsuzluğu ile harcar. Eğer çevren acımasızsa sende acımasız birine dönüşürsün.

Küçük jisung her zaman ölümden korkardı. Hep önümde mutlu günlerim var benim ölmek istemiyorum derdim şimdi aradan yıllar geçti ve anlıyorum. Ben hiç bir zaman mutlu olamadım, olmayacağım bu yüzden ölüm beni eskisi kadar korkutmuyor. Biz insanlar onca senelik hayatımızda sadece mezara gelecek ziyaretçilerimizi ayarlıyoruz lakin ben bunu yapmayı bile beceremedim.

Hatırlıyor musun minho? Ölüm değilse ayıran ikimizede lanet olsun derdim. Fakat aklıma hiç ölümden daha kötü olan bir şey gelmemişti. Şu an fark ediyorum da en sevdiğimiz insan ölümden daha kötü olabiliyor. Bu kişi sensin. İkimizede lanet olsun ölümde veya yaşamda biz birleşemeyen güneş ile ay gibiyiz.

Söylediğin sözler ok gibi kalbime saplandığın gün zaten karşında ağlaya ağlaya öldüm ben. fakat senin o bana kör olan gözlerin bunu bile görmedi minho.
Sana olan sevgimi önce yaktın sonra küle dönüştürüp attın sen.
Belki benden özür dileyecek, seni affetmem için yalvaracaksın fakat ben bunu kabul etmiyeceğim bir gün ölürsem bile senin özrünü kabul etmiyeceğim.
Sen herkes gibi dövmekten başka bir şey yapmadın minho. Sen herkes gibisin
Yıllar boyunca boyunda ağlayarak anlattığım babam gibisin. Her anlattığımda küfürler ederdin babama sürekli bana
"yıllar geçti biriciğim, yalnız değilsin"
Derdin bende inanırdım işte. Fakat ben yalnızım doğdum ilk günden beri öyle yalnızım ki ağlatıyor bu beni artık.
Bu hayata yalnız olarak geldim. Beni doğuran kadın bile yalnız bıraktı beni. Sen hiç bırakmazsın diye düşünüyordum, annem gibi olduğunu bilmiyordum minho."