Salı günüydü. Deniz ' le buluşmak için hazırlanıyordum. Evin yakınındaki bir parkta buluşacaktık. Barış'ta gelmek istediğini söyledi. İzin verdim. Barış ile aşağı indik. Parka gelince Deniz ve ben bir kamelyada oturup , proje ödevi hakkında fikirlerimizi paylaşıyorduk.
Bir çocuğun bağırma sesi geliyordu.
- İmdat , yardım edin !
-Hayat abla ,Deniz abla yardım edin!
Ben bu sesin Barış'a ait olduğunu anlayınca var gücümle koştum. Şubat ayında beni kovalayan adam şimdi de kardeşimi kaçırıyordu. Adama bağırdım , çağırdım ama kardeşimi bırakmıyordu. En sonunda dayanamayıp adamın tam vurulması gereken yerine yine tepik attım.
O sırada Barış yanıma koştu , bana sarıldı. Deniz bana hayretle bakıyordu.
Barış :
- Abla o adam bizi kovalamıştı , şimdi de beni kovaladı. Bağırmasaydım kurtulamayacaktım.
- Evet Barış , böyle durumlarda avazın çıktığı kadar bağır tamam mı ?
- Tamam abla.
Teyzemi arayıp Barış ' ı almasını söyledim.
Sonra Deniz'le kamelyada oturmaya devam ettik. Bana :
- Bu kadar güçlü olabileceğin aklımın ucundan bile geçmezdi Hayat.
- Ben belki güçsüz görünebilirim ama söz konusu kardeşim olunca her şeyi yaparım.
- Kardeşine bu kadar bağlı olman ne güzel.
-Teşekkür ederim.
