Üniversite sınavına hazırlanıyordum. Her gün hiç durmadan harıl harıl ve verimli bir şekilde çalışıyordum. Sınava 1 gün kalmıştı , heyecanımdan ne yapacağımı bilemiyordum. Uyku bile tutmuyordu.
1 sene boyunca çalışıp 1 gün kalınca heyecanlanmak normaldi herhalde. Heyecanımdan duramayınca teyzemin yanına gidip :
- Teyze o kadar heyecanlanıyorum ki uyuyamıyorum.
- Yarın sınavın var Hayat. Eğer sınavda uyumak istiyorsan şu an uyuma.
- Ne yapayım ?
- Uykun gelene kadar bekle derdim ama bugün olmaz. Uyumaya zorla kendini.
- Tamam.
Ertesi gün oldu , uyandım. Heyecanla lavaboya fırladım. Dişlerimi fırçalayıp saçımı taradıktan sonra üzerimi giydim. Teyzem :
- Hayat , kahvaltıya gel. Geç kalacaksın.
- Peki teyze. Hemen geliyorum.
Kahvaltıya indim. Barış bana :
- Abla , umarım sınavın güzel geçer.
- Umarım Barış.
- Abla , bir şey sorabilir miyim ?
- Sor.
- Sen eğer sınavı kazanırsan bana oyuncak araba alır mısın ?
- Tabii ki. Ben sana oyuncak araba değil , istediğin ne varsa alırım.
- Canım ablam !
Gülümsedim.
Teyzem Barış'ı anneanneme bırakıp beni sınava götürdü. Arabadayken konu tekrarını açıp dinledim. Teyzem :
- Hayat , strese sokma kendini. Sen sene boyu çalıştın , hepimiz bunu biliyoruz. Hem sınava 1 gün kala hiçbir şey yapmamanı önermiştim , dinlemedin.
- Ne yapayım teyze. Ya yapamazsam diye korkuyorum
- Hayır, korkma sen yaparsın.
- Beni böyle motive ettiğin için sana çok teşekkür ederim.
- Rica ederim , ne demek.
Sınavın olacağı okula geldim. Gerekli eşyalarımı alıp , gereksizleri teyzeme bıraktıktan sonra sınav salonuna çıkmaya başladım. Merdivenlerde korkudan başım döndü. Neyse ki su içince geçti.
Sınavda Hiçbir soruda zorlanmadım. Acaba yanlış mı yaptım diye tereddüt ettim ama hayır. Doğru yaptığıma emindim. Bunları teyzeme anlatınca çok sevindi. Barış da öyle.
Sınavın 2. günü yine hiçbir soruda zorlanmadım ama sadece zaman sıkıntım oldu. Yine de yetiştirdim.
Sınavdan sonra eve değil , dondurmacıya gittik. Buz gibi dondurma iyi gelmişti.
Eve dönünce test kitaplarımı , ısırılmış kalemleri , yarısı kopmuş silgileri ve onca not kağıdını görünce ağlamaya başladım. Sesimi duyan teyzem :
- Ne oldu Hayat ?
- Duygulandım.
- Aklıma bir fikir geldi.
- Ne ?
- Bu odayı temizleyelim mi ?
- Olur. Hem kafa dağıtmış olurum.
Odayı pırıl pırıl yaptık. Barış bunu görünce :
- Abla , odana ne oldu ? Çok değişmiş.
- Evet , çok değişti. Teyzemle burayı pırıl pırıl yaptık.
- Peki sınavın nasıldı ?
- Harika geçti.
- Oleyy ! Oyuncak arabam olacak.
