තීර්..... [ COMPLETE ]

Chapter 4

" ඇහෙනව නම් හිත අඩන තරම්, කිසිවෙකු නෑ ලොව හිනැහෙන්නේ....පෙර දින රජමැදුරක උන්නේ... අද මා මහමග සැතපෙන්නේ..."

ලාවට දොරේ උඩ සිදුරෙන් මට ඒ සද්දෙ ඇහුණා. සමහරවෙලාවට ඔහෙ කැසට් එකක් දාල තිබ්බ කලිනුත් මන් එහෙ ඉන්දැද්දි. මට මතක් උනා මන් ඒ හිරගෙයි අනෙක් උන් අස්සෙ බුදියන් කැසට් එකෙන් ඇහුණ සින්දු වලට කන් දුන්නා.

මං ඒ සද්දෙ අහගෙන ඔහේ ඇස් පියාගෙනම ඇදට වෙලා බුදියන් හිටියා. එළිවෙලාද? මන් බුදියෑවෙ කොයිවෙලේද? මට ගානක් නෑ.මන් නැගිටල ටැප් එකෙන් මූණට වතුර ටිකක් විසිකරගත්‍තා. ආපහු මන් ඇද ගාවට ඇවිදන් ගියේ බිත්ති දිහා බලාගෙනමයි. සමහර එව්ව මන් ලිව්ව එව්ව නෙමේ. තද පාටින් පෙනුනෙ මන් ලිව්ව ඒව . මැකී නොමැකීගෙන යාගෙන තිබ්බ කලින් මේ ගෙයි හිටපු අය ලිව්ව වචන මන් කියවල නෑ. බලලත් නෑ. උන් කොයිලෝකෙක දැන් ඉන්නව ඇත්ද? මැරිල ඇති. දැන් තිරිසන් ලෝකෙක ඉපදිලා දුක් විදිනව ඇති. මන් බිත්තිය අයිනට ගිහින් මගෙ කැත අපිරිසිදු වෙච්ච ඇගිලි බිත්ති දිගේ යැව්වා. බිම තිබ්බ අගුරු කෑල්ල අරන් මන් දවස් ගාන ලිව්වා.

තවත් හිටගෙන ඉන්ඩ මට හයියක් නෑ. මගෙ හයිය නැත්තටම නැතිවෙලා. මන් මහ වැඩකට නැති එකෙක්. විනාඩි දහයක් කෙලින් හිටන් ඉන්ඩවත් හයියක් මන් ගාව තිබ්බෙ නෑ. මන් ගිහින් ඇදෙන් වාඩි උනේ ඒ හන්දා. වාඩිවෙද්දිම ක්‍රීන් සද්දෙන් දොර ඇරුණා. මන් සද්දෙ ඇහුන පමාවට නැගිටල දොරගාවට ගියා. හරියට බල්ලෙක් වගේ.

ආරෝන්.. ඌ එදත් ආවා. මන් හිතුවෙම ඌ ආයෙ එන එකක් නෑ කියල. ඌ මහ දුකෙන් වගේ මගෙ දිහා බලන් හිටියා. පොලිසියෙ මහත්තයා යනකල් මන් මාව පාලනය කරගත්තෙ හරි අමාරුවෙන්. උන්දැ ගිය ගමන් මන් ආරෝන්ව මහ හයියෙන් බදාගත්තා. මන් කවදාවත් එහෙම එකෙක්ව බදාගෙන නෑ. උගෙ පිච්චමල් සුවද මට දැයෙනකල්, උගෙ ඇගේ රස්නෙමට දැයෙනකල් මන් ඌව මගෙ ඇගට තද කරගත්තා. පව් උට රිදෙන්ඩත් ඇති. ඒත් ඌ මොකුත් නොකියා පණ නැති එකෙක්වගේ ඔහේ හිටන් හිටියා. ඌ ඇදන් හිටියෙ වෙනද වගේ කමිසයක් නෙමේ. ලොකු ටී ශර්ට් එකක්. එදා උගෙ තිබ්බෙ මහ අමුතු පෙනුමක්. මන් මගෙ ජරා අත්වලින් ඌව දිගටම බදාගෙන හිටියා.