Artık grubumuz dört kişi değil altı kişiden oluşuyordu.
Gürkan ve Şevval'i aramıza almıştık çünkü dışlanacaklarını biliyorduk.
İnsanlar birinin rahatsızlığı varsa o kişiyi dışlanacak biri olarak görürdü.
Çünkü insanlar yargılardı.
Çünkü insanlar dışlardı.
Çünkü insanlar farklılıkları kusur olarak görürdü.Fakat yanılıyorlardı, farklılıklar kusur değildi.
Tam tersine farklılıklar başka bir hayat biçimiydi. Ama insanlar bunu anlamıyordu ve anlamak istemiyorlardı.
Bu durumu dagla geçilecek bir olay gibi görüyorlardı.Bu tip kronik rahatsızlıklar dalga geçilecek bir şey değildi ki.
Çoğu kişi rahatsızlığı yüzünden kendini yabancı, farklı veya eksik hissediyordu ve kendilerine yapılan zorbalıklar ise bu hissi daha da arttırıyordu.
İşte en çok da bundan nefret ediyordum.
İnsanlar kendilerinden farklı birine karşı nasıl davranacaklarını bilmiyordu.Şevval ve Gürkan bizden biriydi ve onların da dışlanmasını istemiyorduk.
Bu sebeple onları da grubumuza almıştık ve geldikleri ilk günden beri hep onlar ile takılıyorduk.Böylece onları yalnız bırakmıyorduk.
Şevval'in her gün şekeri ölçülüyordu ve insulin iğnesi yapılıp ailesine bilgi veriliyordu.
Bu işlem için öğle teneffüsü tercih ediliyordu.Bu onun sağlığı için alınan bir önlemdi galiba.
(Cumartesi günü)
Bugün bizimkiler ile anlaşmıştık.
Pazartesi için alışveriş yapacaktık.Hilal, Şevval ve ben özel besleniyorduk ve bu sebeple ürünlerimizin olduğu mümkünse de fazla olduğu bir yere gitmek istedik.
Gideceğimiz yeri sadece Nur biliyordu.
Bize orada ne ararsak bulabileceğimizi söylemişti.Büyük markete geldiğimizde iki gruba ayrıldık; Hilal, Şevval ve ben glütensiz reyonu bulacaktık.
Nur, Yare ve Gürkan ise kendi yiyeceklerini alacaktı.
İçecekler de ayrı olacak şekilde yeni bir plan yapmıştık.Hilal ile aramızda "reyon bulma oyunu" olarak adlandırdığımız oyuna başlamıştık.
Tahminimce glütensiz reyon ile şeker hastalarının reyonu yan yanaydı.
Şevval de bizim gibi kendi sağlık şartları altında çoğu şeyi yiyebiliyordu.
Bizler kek yiyeceğimiz için o da kendi malzemelerini alıp evde annesinin yardımı ile şekersiz kek yapıcaktı.
Biz ise Hilal ile birlikte yapıcaktık.
Sonunda reyonu bulmuştum ve tahmin ettiğim gibi şeker hastalarının reyonu hemen bizim reyonun yanındaydı.
"Bunlar çok iyi!" diye bağırdı Hilal.
"Burada çok fazla ürün var." dedi Şevval.
"Evet arkadaşlar hedefimiz doyurucu ve lezzetli olan her şeyi almak." dedim.
Şevval kendi reyonuna doğru giderken bizde glütensiz reyona yöneldik.
Glütensiz olan her şey bölüm bölüm tek bir reyondaydı ve işimize yarayacak çok şey vardı.
Ben atıştırmalıkları alırken Hilal ise kek için malzemeleri alıyordu.
Bir süre sonra hepimiz malzemelerimizi toplamış, meyvelerin olduğu alana doğru gidiyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bende Sizden Biriyim (Kronik 1)
Short StoryKronik rahatsızlıkların zor olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz. Zor olan onunla yaşamak değil, onu kabullenmekti. Kronik rahatsızlık neydi? Dışlanılacak bir durum mu? Zorbalanmak için bir yol mu? Dışlanmak için bir bahane mi? Ötekileştirilmek i...