مـالكة قلبى

الفصل الرابع والعشرين

سعاد وهى تنظر للطفل فى الصوره:يترى عامل ايه دلوقتى
طرق على الباب من الخارج..
سعاد وهى تمسح دموعها سريعا وتعيد الصور حيث كانت:ادخل
مروه:ماما انا فى فرح واحده صاحبتى الأسبوع الى الجاى ينفع اروح
سعاد:هتروح لوحدك
مروه:لا منه جايه معايا..كانت صاحبتنا فى الجامعه
سعاد:طب خلى حازم يروح معاكوا
مروه:ماشى يا ماما
______________________
فى اليوم التالى..قد انتهى من أمور الدفنه وكان يجهز للعزاء وهو يفكر هل حقا والدته تعيش..اين هى؟ لماذا اخفوا عنه شئ هكذا؟كل الاسئله كانت تدور فى رأسه..جاء اسامه وجاسر
اسامه وهو يصافحه:البقاء لله
معتز:ونعم بالله
جاسر:البقاء لله
معتز:ونعم بالله
مر الوقت سريعا وانتهى العزاء
اسامه وهو يجلس معه:عامل ايه
معتز بشرود:عامل ايه..انا دلوقتى تايهه حاسس انى مش فاهم حاجه عايش ومش عايش
اسامه:مالك فيك ايه؟؟!
معتز وهو ينظر أمامه بشرود:انا امى عايشه
اسامه بصدمه:اييه انت بتقول ايه؟!
معتز:امى عايشه يا اسامه
اسامه:لا احكيلى كل حاجه من طأطأ لسلام عليكم
حكى له معتز كل شي
جاسر:وانت هتعمل ايه دلوقتى
معتز:مش عارف انا مفيش اى حاجه توصلنى بيها وايه الى خلاها تبعد عننا وايه الى خلاهم يقولوا ليا أنها ماتت..(يضع رأسه بين يديه)انا فى حيره ومش عارف عاوز ايه
اسامه وهو يربط على كتفه:هتتحل..هتتحل إن شاء الله
جاسر وهو يقترح فكره:طب متشوف فى مكتب جدك اى حاجه يمكن تلاقى اى صوره او اى حاجه وانا احاول اساعدك
معتز:طيب
_____________________
مر اسبوع وجاء موعد الفرح...
-حنييين
قلتها منه بصوت مرتفع
حنين وهى تدخل الغرفه:نعم..
منه:فين الفستان البيچ
حنين بتلعثم:الفستان..
منه بشك:فى ايه ادينى الصدمه بسرعه يلا
حنين وهى تخفى وجهها:اتحرق وانا بكويه
منه وهى تمسك نفسها من الغضب:اتحرق..بكل بساطه كده
حنين:اسفه..
منه وهى تمسكه من ياقه قميصها:اسفه..اصرفها منين عندى فرح الله يخرب بيتك
حنين:كان غصب عنى
منه:البس ايه دلوقتى منك لله يا شيخه
حنين:اقولك انا عندى فستان بس مش عارفه هييجى على قدك
منه:ليه شايفانى فيل ولا حاجه
حنين:مش وقته مجامله انا هجيبه وخلى مروه تجيب لو عندها فستان ليكى
منه:هقعد اشحت فى الوقت الضايع..روحى يا حنين اخلصى هاتى اى حاجه
فى المساء..نزلت منه من منزلها كانت ترتدى فستان ازرق فاتح واسع وجميل وهادى وأنيق وكذلك مروه كانت ترتدى فستان ابيض هادئ وواسع وجميل وهى تقف مع مروه
مروه بغمزه:فستانى هياكل منك حته
منه:ياختى اسكتنى انا مش طايقه نفسى
مروه: ليه بس يا جميل
نظرت لها بعينيها بمعنى انظرى..
-انا جيت
نظرت مروه للصوت من خلف منه
حنين:هاجى معاكوا
مروه:هو احنا طالعين رحله..احنا رايحين لصحبتنا تيجى معانا ليه
حنين:عاوزه أخرج زهقت من الجامعه ومن الهم ده..احم عاوزه اقول لكم حاجه
مروه:قولى
حنين بإحراج:انا قولت لنور تيجى معانا
نظروا لها الاثنين بصدمه
حنين وهى تنظر من بعيد:اهيه جايه
جاءت نور أمامهم:ايه القمرات دى
منه:هو انتوا متفقين عليا صح..(بصوت عالى)فين اخوكى يا ست مروه
مروه:اهو هناك..هيوقف لنا تاكسى ويودينا وبعدين ييجى يجيبنا
حنين بضيق:هو احنا عيال صغيره
مروه:اسكتى بدل ما يقول لنا مفيش مرواح فى حته
حازم:اهلا يا بنات عاملين ايه
حنين بهدوء وخجل:الحمد لله
حازم وهو ينظر الى نور:اذيك يا انسه نور
نور بجديه:الحمد لله
حازم:يلا اتفضلوا اركبوا
نور:لا انا مش هاجى معاكوا
حنين بإستغراب وزعل:اده ليه ؟؟
نور:اصل تعبانه شويه ومش هقدر اروح فى حته
بقلمى:ايمان تامر
حنين بقلق:طب محتاجه دكتور
نور بإمتنان:لا شكرا..معلش مش هقدر اجى
حنين:ماشى يا حبيبتي تبقى تطمنينى عليكى
نور وهو تغادر:ماشى يلا سلام
شاورت لها حنين بعلامه الوداع
ركبوا جميعا السياره فى اتجاههم الى الفرح
بعد مرور ساعه وصلوا الى المكان وقفوا أمام قاعه الافراح الكبيره كان شكلها رائع نزلوا من السياره
حازم:زى اتفاقنا هه
مروه:ماشى
مسكت مروه بيد منه وكذلك حنين..يسيرون وهم ينظرون حولهم بإنبهار
مروه:ما شاء الله ايه الجمال ده
منه:اه حلوه اوى بجد..دى اكيد غاليه مش رخيصه خالص
مروه:ايوه فعلا
-الحقو يا بنات
التفتوا الى حنين
حنين بإنبهار:شايفين النافوره التحفه الى هناك دى
منه:تحفه..انا لازم اتصور هنا
وقفوا أمام باب كبير أمامه أشخاص ضخام..
بلعت مروه ريقها:هو احنا جينا مكان غلط ولا ايه
منه:أمسكوا فى بعض كده وادخلوا مره واحده وسط الى بيدخل
حنين بقلق:متأكده هتنجح الحركه دى
منه:شفتها فى حاجات كتير..يلا واحد اتنين تلاته
واندفعوا ثلاثتهم الى الداخل ولكن اوقفهم الرجل
الرجل:دعوه الفرح يا آنسات
رفعوا رأسهم ببسمه سماجه وهم ينظرون له...
___________________
استغفرك ربي و اتوب اليك 💗