ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုတို့ ထယ်ယောင်းရဲ့အိမ်မှာ
အတူတူချက်ပြုတ်ကြတော့ ဂျောင်ကုကအများဆုံး
အလုပ်လုပ်ပြီး ထယ်ယောင်းကယောင်ဝါးဝါးရယ်~
"နံနံပင်စားလားကိုကို~"
"စားတယ်~"
"အဲ့တာဆိုထည့်ပြီနော်~"
"Ok~ကိုကို့ကလေးလေးပင်ပန်းနေတော့မယ် Strawberryလေးစားပါဦး~"
"အွန်း စားကောင်းတယ်ကိုကို ချိချိုချဥ်ချဥ်လေး~"
ထယ်ယောင်းလာခွံ့ကျွေးတဲ့strawberryလေးစားကာ
ချက်ပြုတ်နေတဲ့ဂျောင်ကုက ချက်ပြုတ်နည်းတွေကို
မိဘမဲ့ဂေဟာမှာသင်ယူခဲ့ပြီးသားမို့ ဘာတစ်ခုမှပြောစရာမလိုအောင်ကျွမ်းကျင်တယ်။
"ဒီဟင်းကထူးဆန်းသားဘဲ ဒါကိုဘယ်လိုခေါ်လဲကလေး~"
"ဂေဟာမှူးပြောတာတော့ ပျော်ရွှင်ခြင်းတဲ့
ဒီဟင်းချက်တဲ့နေ့ဆို ဂေဟာတစ်ခုလုံးပျော်ရွှင်ကြတယ်~"
"အမဲသားကို လိမ္မော်သီးအရည်နဲ့
ချက်ထားတာဘဲမဟုတ်လား
ဘာလို့အဲ့လောက်ပျော်ရွှင်ကြတာလဲ~"
"ဟဟ...ဂေဟာမှာက အသားနဲ့အသီးစားရတဲ့နေ့ဆိုတာရှားတယ်လေကိုကိုရယ် ပျော်တာက အသားစားရလို့ပေါ့~"
"နားလည်ပြီ ကလေးအရမ်းပင်ပန်းခဲ့မှာဘဲ~"
"ပင်ပန်းဘေမဲ့ပျော်ပါတယ် ညီလေးတွေညီမလေးတွေအများကြီးရှိလို့လေ ဟုတ်သား ဂေဟာကထွက်လာပြီးကတည်းက
တစ်ခါမှမသွားဖြစ်သေးဘူး သွားရဦးမှာ~"
"ဒီနေ့သွားမလား ကိုယ်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ~"
"အဲ့လိုဆိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကိုကို နေ့လယ်ကိုပို့ပေးနော်~"
*ပြောမိတာမှားပြီ ငြင်းမယ်ထင်ခဲ့တာကို~*
"အင်းပါ လိုက်ပို့ပေးမှာပေါ့~"
ထို့နောက် ဂျောင်ကုက ဟင်းလျာတွေကိုသေချာချက်ပြုတ်ကာ အချိုပွဲအတွက် strawberry cakeလေးလုပ်တော့ ထယ်ယောင်းကနောက်နေလာဖက်တာမို့ဂျောင်ကုရင်ထဲထိတ်ခနဲ~
"ထိုင်နေလေကိုကို ကလေးလုပ်ပြီးလာပို့ပေးမယ်~"
"ဘာတွေလုပ်နေလဲကြည့်ချင်လို့ပါ မကြည့်ရဘူးလား~"
YOU ARE READING
~~Mask~~{Complete}
Fanfictionဤficသည် စာရေးသူ၏စိတ်ကူသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃 ဤficသည္ စာေရးသူ၏စိတ္ကူသက္သက္သာျဖစ္သည္🙃
