Bir Aşk Hikayesi

1. Bölüm

Ben hayatımda kimseyi o kadar sevmemiştim...

Sevilecek bi uanım yok benim açık konuştum kendimle. Kız dünyanın en tatlı kızı. Peki ya ben ? Ben bi amele parçası işimide düzgün yapmıyorum üstelik okumak çalışmak yetmiyomuş gi bi bi de sevmek çıktı başımıza. Bi umut diye çıktığım bu yola bi umut diye devam ettim. O beni sevmesede ben onu severim sorun değil. Öyle havadan sudan konuşmaya devam ettik sonra '' Benim canım sıkıldı ya bi arkadaşınla gurup kurarmısın konuşalım" dedi. "Olur" dedim. Niye olur dediysem keşke biraz düşünseydim şimdi akıllı bi arkadaşım olsa tamam ama yok. Neyse tamam dedik bi kere sohbete biraz bakındıktan sonra sınıftan Arif'i açık yakaladım.

- lan arif
- hı ?
- napıyon
- oturuyom kardeşim sen napıyon
- kardeşim bi kız var
-ee
- çok güzel lan
- ee
- seviyorum galiba
- ne içtin lan sen ?
- bişey içmedim
- ne zamandır tanıyon ?
- az önce tanıştık
- banane olum manyakmısın napıyım ben
- kardeşim kızın canı sıkılmış bi arkadalınla gurup sohbeti açarmısın dedi seninle açıyım mı ?
- tamam olur
- sevdiğimi kaçırma sakın
- tamam tamam
Sohbeti açtık güzel güzel konuşuyoruz ama onunda benimle ilgilendiği belli. Konu nerden geldiyse bi kızın fotoğrafını atcam karşılaştırın benmi güzelim o mu dedi. Hemen Arif'e özelden mesaj attım.

-Arif sen attığı fotoğrafdaki kızı beğencen Tamam mı ben zaten İzgi'yi seviyorum onu beğencem

- tamam

İzgi fotoğrafı attı ben bakmadım bile İzgi daha güzel dedim baksamda bişey değişmezdi zaten insanın gözü sevdiğinden başkasını görmez. Arif de o kız daha güzel dedi hiçbir sıkıntı yok gibi görünüyor. Sonra İzgi o kız biraz erkek düşkünü falan dedi Arif de başladı ön yargılısın falan diye tartıştılar. Yapöayın etmeyin diyom yok. İzgi gurupdan ayrıldı geri alıyom yine çıkıyor. Bir mesaj geldi "Emrecim hakkını helal et ben faceyi donduruyorum". Bi yandan "Emrecim" dedi diye seviniyorum bi yandan gidiyo diye üzülüyorum. Daha başlamadan bitcekmi yani ? Bişeyler yapmam gerekiyor. Dondurma dedim boşver takma dedim ama olmadı. Dondurdu faceyi konuşamıyoruz. Sap gibi kaldım yine çatıya çıktım bi sigara yaktım bi de müzik açtım düşünüyorum ne yapcam şimdi diye. Mesaj geldi birden "Emre ?" mesaj atan o ! "Efendim" dedim. "İçim rahat etmiyor hakkını helal et". Gitme demem gerekiyodu "Benim ne hakkım varki helal etcem varsada helal olsun ama gitme." gitme be sevdim işte seni gitme. Bi şekilde ikna ettim gitmekten vazgeçti bende Arif adına özür diledim. "Uykum geldi uyuycam ben" dedi. Tamam dedim ve ilk günden ona ilk sözümü verdim "Ne Olursa Olsun Ben Hep senin Yanında Olacağım Ve Hiç Gitmeyeceğim..." O bunu belki de onu ikna etmek için söylediğimi sandı önce. Ama ben bi söz verdim artık sözümü tutmak zorundayım ve bundan hiç rahatsız olmam.

İlk defa yazıyorum arkadaşlar hatalarımı mazur görün bu gerçek hikayemdir...