Bankzitters one shots (bxb)

Koetthy

Koen's POV

Met een zucht tik ik het wachtwoord van de computer op mijn werk in, al mijn collega's zijn al druk bezig.
Ik daarentegen kom net binnen strompelen.
Ik voel me koud, zwak en misselijk, niet het beste voor op een woensdagochtend.

"Koen?" Ik draai mijn hoofd naar links, waar mijn collega Veerle zit met een pakketje in haar handen.
Verbaasd kijk ik haar aan, zou dat voor mij zijn?

"Dit kwam vanmorgen voor je binnen, ik heb maar even getekend" ik bedank haar en neem het pakketje aan.

Er staat geen afzender op, met een frons neem ik de schaar op mijn bureau tussen mijn vingers en laat hem tussen het plakband op de doos glijden.
Als ik de doos open word ik gegroet met wat lijkt op een soort Valentijn doos.

"Wow..." ik bekijk de chocolaatjes en het schattige beertje met een bosje neppe rozen onder zijn arm.
Verward kijk ik naar alle mensen die hier werken, een voor een zijn ze nog steeds druk bezig, niemand lijkt nerveus of iets wat er voor zou moeten zorgen dat het verdacht lijkt.

"Wat zit er in? Je kijkt zo verbaast." Lacht Veerle naast me, ik wenk haar naar me toe en snel komt ze kijken.
"Koen! Wat schattig! Van wie is dat dan? Zit er geen kaartje bij?" Ik schud mijn hoofd, vrijwel te verbaasd om met woorden te antwoorden.

"Dus je hebt een geheime aanbidster? Ik ben benieuwd of ze hier op de afdeling werkt!" Intern ben ik al afgehaakt.
Ik val niet op vrouwen, dus als dit van een vrouw is, mag het snel stoppen.
Het is vast allemaal erg lief bedoeld, maar mijn hart gaat er niet bepaald sneller van kloppen.

"Luister je wel?" Ik kijk Veerle aan en houd mijn wenkbrauwen moeilijk bij elkaar.
"Sorry, ik was even in gedachten. Wat zei je?" Gelijk herhaalt ze vol vreugde hoe we er achter gaan komen wie dit is.

Ik denk dat ik het liever zelf uitvogel, ik wil niet dat mensen zich met mijn privéleven gaan bemoeien. Gewoon niet met het feit dat ik op mannen val, het is gewoon iets wat ik niet wil zien waaien op onze afdeling.

-

Enkele dagen later heb ik niks anders gedaan dan proberen op te letten, puzzelstukjes creëren om deze totaal niet op de juiste plek vast te leggen.
Alles lijkt op elkaar maar ook alles is verschillend en past niet.

Met een diepe zucht ga ik terug zitten met mijn bak koffie in mijn linkerhand. Mijn rechterhand al op de muis om op de reeks met mails te drukken.

Mijn oog valt echter op de gele memo onder mijn computerscherm.

"Ik hoop dat het pakketje afgelopen week in de smaak viel, ik ben benieuwd, app me:) 0612345678"

Verward blijf ik kijken naar het briefje, zou dit dan al mijn vragen doen verdwijnen? Het zou alles wel makkelijker maken.

Zonder verder na te denken, haal ik mijn telefoon tevoorschijn en begin het nummer in mijn mobiel te zetten, onder de naam anoniem, ik heb nog geen idee wie het is.

- Hey, is dit de juiste persoon van het memo briefje?

Gespannen kijk ik naar het bericht, dit kan echt alle kanten uit.

Niet veel later trilt mijn telefoon, er is gereageerd.

> Hey:) ja je hebt het juiste nummer te pakken. Dus wat vond je van je pakketje?

Ik bijt langzaam op mijn lip, de profielfoto blijft uit en veel wijzer ben ik nog niet.

- Erg lief. Maar wie is dit?

Mijn computerscherm is inmiddels op stand-by gegaan van al het gewacht, ik zit hier met volle spanning.

> Ik denk niet dat ik er al klaar voor ben om dat te zeggen. Je bent erg leuk Koen, ik wil dit niet verpesten.