🌤️🌤️🌤️🌤️🌤️🌤️🌤️🌤️🌤️🌤️
එය සඳුදා දිනයක් විය. අයිඩෙන් තම රාජකාරි සඳහා උදෑසනම පිටවිය.
චින් මේ ද වත්ත සුද්ද කර නිවස ද සුද්ධ පවිත්‍ර කර දැමීය.
සියලු වැඩ අවසන් කළ චින් මේ වෙහෙස නිවා ගැනීමට ඉස්සරහා දොර ළඟ ඉදගන්නට විය. පසුව ඔහු අයිඩෙන් ගේ ලේඛන කාමරය වෙත ගියේය.
මේසය මත තිබු පින්සල අතට ගත් ඔහු ඒ දෙස බලා හිනහෙන්න ට විය. පසුව මේසයේ දකුණු කෙලවරේ තිබු පොත අරගෙන එය දිගහැර එය සිඹින්නට විය.
" මෙය සුවදයි."
චින් මේ පොත දෙස බලා කීවේය.
' මටත් ආසයි මේ වගේ පොතක් කියවන්න. අකුරු ලියන්න. '
චින් මේ අකුරු දෙස බලා සුසුමක් හෙලීය.
ඔහු පොතේ ලියු අකුරු උඩින් තම ඇඟිලි යවමින් හිනහුනේ තමාට අකුරු අයිති නැති බව සිතමිනි.
" ඔබට අකුරු කියවිය හැකි ද ? "
කාමරයේ දොර ළඟ සිට අයිඩෙන් විමසීය.
එයින් කලබලයට පත් චින් මේ පොත මේස උඩ තබා තම දෙදන බිම තියා ඔහුගෙන් සමාව ඉල්ලීමට පටන් ගත්තේය.
" සමාව ඉල්ලීමට තරම් මෙතන දෙයක් වුනේ නෑ. "
චින් මේ නිහඩව තවමත් බිම බලා සිටි.
අයිඩෙන් වෙනදාට වඩා වේලාසනින් ගෙදර පැමිණියේ ඔහුට අද කාර්යාලයේ සාදයක් තිබු හෙයිනි.
" මා ඔබෙන් ප්‍රශ්නයක් ඇසුවානේ?? ඊට කලින් නැගිටින්න කො. "
චින් මේ හිමින් හිමින් නැගිට්ටේය.
" කියවිය හැකිද ? "
චින් මේ හිස දෙපසට සැලකුවේ නැහැ කියන්නටය.
" ලියන්න ආසයිද?? "
" ඔව් මම ආ.. නැහැ නැහැ මම ආස නැහැ. "
" ඒ මොනවගේ පිළිතුරක් ද ?? "
" අපිට ලියන්න අවසරයක් නැහැ. "
චින් මේ දුක් මුසු ස්වරයෙන් කීවේය.
" ඒ ඇයි ? "
" අපි පහත් කුලයක අය නිසා. අපිට අකුරු ඉගෙන ගන්න බෑ. "
අයිඩෙන් සිනාසෙන්නට විය.
YOU ARE READING
නොදකිමි 💔 (BL - Fiction - Completed)
Historical Fictionසිහිනයක සුව දකිමි නුඹෙන් එහා යතාර්ථය නොදකිමි
