İnsansız ve İnsafsız

BÖLÜM 3

Gördüğüm şeyle çok şaşırdım.
Hani dünyadan insanlar silinmişti?
Bu adamın burada ne işi vardı?
Dünyada sadece ben ve o mu vardık şuan?
Bunun bilinciyle çığlık attım.
Hemen korkup yanıma geldi ve bir eliyle ağzımı tutuyordu bir  eliyle de belimi tutuyordu.
"Tamam!Tamam sakin ol."diğe sesini biraz yükseltti ve ben de hemen sustum.
İlk önce elini ağzımdan çekti sonra da belimdeki elini...
Kendime geldiğimde karşımdaki adama baktım.
Boyu 1.90 gibiydi
Kahverengi gözlüydü
Dağınık saçlıydı
Esmerdi
Ve siyah eşofman takımıyla karşımda duruyordu.
"Sen kimsin?"diğe soru verdim.
"Ben Tolga" dedi. "Tolga ALTINER"
İsmi çok güzeldi sesi de...
"Ben de Meral"dedim."Meral BOZKIR" benim de ismim güzel.
Tolga "Tanıştığıma memnun oldum Meral." dedi ismimi bayadır birisi kullanmamıştı.
"Ben de Tolga."dedim."Ben de memnun oldum."
İkimiz karşı karşıya duruyorduk hiç bir şey demeden.Gözlerimiz arada bir buluşuyordu.Bu komiğime gitmişti.İlk başta hafif bir gülümsedim en sonra bir kahkaha attım.Tolga bana şaşkınlıkla bakarken ben hala gülüyorum daha doğrusu gülme krizine girmeye başlamıştım bile.
"Yine başladık he."dedi ve o da gülmeye başlamıştı ama bu sefer o tek gülüyordu.O gülerken benim aklımda son kurduğu cümle vardı "Yine başladık he" Yine mi?
Yine mi?
...

Tolga ile ben hiç konuşmadan kütüphaneden çıkmıştık ve şuan Tolga'nın evine giyorduk?
Evet tanımadığım bir insanın evine gidiyordum.
İçimden bir ses sen onu tanımıyorsan  o seni tanıyor diyordu.Belki yanlış anlamışımdır diğe bu düşünceyi bir kenara attım.
Bu sessiz ve gergin ortamı bozmak için bir konu açmam lazımdı.
"Ee nasılsın?" dedim.
"Ee nasılsın?" dedi.
Aynı anda konuşmaya başladık.
Ona baktım ve
"İyiyim sen?"dedim.
"İyiyim sen?"dedi.
Güldük ve
"Ben de iyiyim."dedim.
"Ben de iyiyim."dedi.
En sonda yine ikimizde kahkaha attık.Gergin ortamdı hani?
Tolga bana biraz baktıktan sonra "Eve geldik."dedi.
Başımı eve çevirdim ve ağzımdan çıkacak kelimeleri durduramadım.
"OHA ÇOK BÜYÜK!"evine doğru koşmaya başladım ve "BU MOTORLAR SENİN Mİ?"
"Evet benim."
"BU VİLLA DA SENİN O ZAMAN."
"Evet bu villa da benim."
Hemen Tolga'nın yanına koştum ben koşarken bana çok güzel bakıyordu.
"Sen baya zenginsin o zaman."
"Evet ben baya zenginim."
Dur bir dakika ben az önce neler dedim öyle sanki aç gözlüymüşüm gibi.Of yok böyle bir şey yani şaka mı bu?
Çaktırmadan kendimi düzelttim ve boğazımı temizledim.
Tolga büyük ihtimalle utandığımı anlayıp konuyu kapattı.Kesin yüzüm kızardı!Kahretsin bundan nefret ediyorum dostum!
"Hadi içeri girelim."dedi ve evine doğru ilerledik ama bir motor gözüme çarptı,çok tanıdık geliyordu.O motora ilerledim ve "Lan!Lan bu benim motorum değil mi?"plakasına eğildim ve "Evet benim bu."dediğim an Tolga'ya dönüp ilerledim ve yanında durdum.
"Bu motorların hepsi senin he."dedim gözlerimi kısmış sinsi bir bakışla
"E-evet benim."ona biraz daha yaklaştım.Boyu çok uzun olduğu için başım daha da yukarıya baktı.
"Demek senin hepsi."son kelimeyi biraz daha öne vurdum.
Tolga'nın hızlı hızlı nefes alıp vermesini hissedebiliyordum.
Ona baktım,baktım ve en sonra dayanamayıp geri çekildi ve "Tamam,tamam o benim olmasa da diğerleri benim."
"Nerde gördün motorumu her yerde aramıştım.Yani koskoca motor neredeydi?Ayakları çıkıp koşmayacak yani.Diğe düşünüyordum."
"Ama buldun şimdi hadi içeri girelim."
"Hayır kabul etmiyorum!"dedim ve ayağımı yere vurdum.
Tolga oflayıp yanıma geldi ve beni bir hışımla kucağına alıp içeri doğru koşmaya başladı.
"YA DUR!"
"DURSANA BE ADAM!"
"HAYIR ALDIYSAN NEDEN KOŞUYORSUN!"
İçeri girdi ve nefes nefese kalmıştı  sonra beni dikkatlice bıraktı yere.
"Salaksın yeminle neden koşuyorsun ki?"
"Bana salak dedin?"
İşte şimdi bittim.