İnsansız ve İnsafsız

BÖLÜM 5

Tolga

İnsansız bir dünyaya gözlerimi açmıştım.Bunu fark etmem çok zor değildi.Sadece tek bir korkum vardı:Onun dünyamda olmaması.
Meralsiz bir hayat mı?Düşüncesi bile sinirlendiriyordu.
Aradan bir kaç hafta geçtiğinde onunla karşılaştım marketteyken.O kadar güzeldi ki bir an ona sarılasım geldi özlemişim gibi.
Ona sarılmayı özlemiştim,ama ona hiç sarılmamıştım.
Beni hiç görmeyen bir insanı özlemiştim,ama onu her gün görüyordum.
Onun sayesinde bu duyguları bile öğrendim.
Biraz zaman geçtikten sonra ona aşık olduğumu anladım.
Her şeyiyle benim olmasını istiyordum.
Bir kitapçıya girdiğinde her zaman olduğu gibi onu takip ettim aramızda en az on metre vardı.O gün o on metreyi aşmak,kaldırmak,yıkmak istiyordum.
İnsafsız bir sevdaya kaptırdım işte kendimi.
Bir duvarın arkasından Meral'imi izliyordum.Çok güzeldi...
Kitabı sinirle kapattığında kitabın kötü ilerlediğini anladım.Suratı o kadar tatlıydı ki dayanamayıp güldüm.Artık beni görmesini istiyordum.
Yanıma yavaşça geliyordu.
Beni gördüğünde çığlık savurdu.Gerçekten.
Hemen refleksle gidip onun ilk belini tutup diğer elimle de ağzını kapattım.
Kendine geldiğinde benden ayrıldı ve beni süzdü.Gözleri parlıyordu,beni beğendiğini anlayabiliyordum.
Tabii beni kim beğenmez?
Onunla tanıştım ve evime davet ettim.Önce güvenilir olduğumu göstermeye çalıştım.Anladı beni ve kabul etti evime geldiğimde çok tatlı bir tepki gösterdi onu öpmemek için zor tuttum kendimi.Ben böyle birisi değildim.
Kızlarla ilgilenmiyordum ama onun farklı bir aurası vardı.
Motorlardan birisi onun olduğunu anladığında kilitlendim ve dikkatini dağıtıp hemen içeri götürdüm.Beni öldürebilirdi.
Ama olsun ondan gelecek her türlü zarara,yarara razıyım.
Onun için yaptırdığım koca odayı göstermek için çırpınıyordum.
Çünkü o her şeye layık.
Ama zor olmadı birden kitap okuyası geldi ve önümde şikayetler yağdırdı.Ne kadar güzel olduğunu bir kez daha anladım o an.
Ama o kabul etmiyordu güzelliğini.
Sürekli Jealousy Jealousy dinliyor ve ağlıyor.
Onu odaya çıkardım yarım saat kitaplarla ilgilendi ve beni unuttu.
Yarım saat sonunda bana baktı,yanıma geldi ve
"Bana neden...aşıkmış gibi bakıyorsun?"dedi.
"Meral.Dünyadaki tek insan sen olsan bile seni sevmem."dedim.BEN NE YAPIYORUM BÖYLE?
ONA SIRILSIKLAM AŞIĞIM.
"Son insanım zaten."dedi.Şaka yaptığımı sandı.Ama şaka diyemedim neden?
"İşte dedim ya...sevmem seni diğe."bunu zorlanarak dememe rağmen neden böyle yapıyorum?
"SUS ARTIK TOLGA" diyordu içimden bir ses."KES SESİNİ!ÇIK GİT ORADAN!"
"Peki Tolga.Çıkar mısın lütfen buradan?"dedi.
"AL KIRDIN KIZI.ÇOK KIRDIN HEMDE."
Kapıyı açıp çıktım o odadan ama aşağı inmedim.Sadece kapattığım kapının önünde durup onun ağlamasını,haykırışlarını,
isyanlarını dinledim.
Hiç bir şey yapmadım.Benden intikam almalı.
Çünkü o öyle söyledi ve benim kızım yapar.
O an herhalde beni kabul etmeyeceğini düşünmüştüm...

...

Ona büyük ve güzel bir sofra hazırladım.Övünmek gibi olmasın ama güzel yemek yaparım.
Bir kağıt aldım ve özür mektubu yazmaya başladım:
"Meral çok özür dilerim.O dediğim şeyler ağzımdan nasıl çıktı bilmiyorum.Sadece beni affetmeni istiyorum.Zor olsada affet...
Senle küs kalamam.Şuan olamaz çünkü sana söyleyemediğim şeyler var.Beni pis biri olarak görmeni istemiyorum.Seni sevmiyor değilim...Bunu bil."yazdım masanın üzerine kağıdı koyacakken ayak seslerini duydum.Hemen kağıdı katlayıp aceleyle cebime koydum ve hemen arkamı dönüp ona baktım.
OHA!
O MERAL Mİ?
ÜSTÜNDEKİ NEDEN O KADAR KISA?
Üstünde siyah bir şey vardı ve altında da dizlerinin çok yukarısında çok kısa bir siyah şort giymişti.
Üstünde çok kısa olmayan ama uzun da olmayan siyah bir hırka vardı.
BARİ HIRKAN UZUN OLSAYDI BE KADINIM.
Sanki kendi evinde takılıyormuş gibi giyinmiş.Başımı döndürmeyi biliyordu.
DUR!HAFİF MAKYAJ MI YAPMIŞ O?
Bugün beni çıldırtacak herhalde.Böyle intikam alınmaz!
Kaşlarını çatarak bana yaklaştı ve "Ne koydun cebine?"dedi.
"Bir şey koymadım."
"Koydun."
"KOYMADIM."
"KOYDUN KES SESİNİ TOLGA."dediğinde cevap veremedim.Aramızda üç adım vardı ve üç adımı tek tek yavaş yavaş kırdı.Flörtöz davranıyordu.
Benim onunla sadece flörtleştiğimi mi zannediyor?
"Onu bana ver."başladık.
"Hayır."bir adım geriye geriye doğru gittim.İyi ki masadan uzaklaşıp koltuğun oraya geçmiştim son anda.
"Tolga!"böyle olmayacak dikkatini dağıtmam lazım.
"Meral'im!"durdu ve içinden sanki kendi kendine savaş veriyordu.Bir adım daha atmaya başladı ve ben de geriye gitmeye başladım.Hadi dur artık!
Üstüme cebimdeki kağıdı almak için atladı ve koltuğun üzerine  doğru ikimiz de düştük.
Bir şey oldu.Dudağı dudağımın üstündeydi ve vücudu vücudumun tam üstünde.
BU FİLMLERDE OLUYORDU AMA,KAHRETSİN!
O kadar şaşırmıştıki üstümden bile kalkamıyordu ama neyse o çok güzeldi...
Tam kalkacakken onu belinden tuttum ve kendime çektim ondan uzak kalamıyordum.
Her an benimle olmasını istiyordum.
Her şeyiyle...