𝒻𝒾𝓇𝓈𝓉 𝓂𝓎 𝓈𝓉ℯ𝓅 𝒷𝓇ℴ𝓉𝒽ℯ𝓇 𝓉𝒽ℯ𝓃 𝓂𝓎 𝓁ℴ𝓋ℯ𝓇 ／𝒽𝓎𝓊𝓃𝓁𝒾𝓍

21-Final-

Felix'ten:
Duyduklarımı duymak istemiyorum. Bunların olmasını istemiyorum. Kazayı istemiyorum. Şu an Hyunjin'in arkadan gelip bana sarılmasını istiyorum. Ya da bana bebeğim demesini. Lütfen.. Odaya aileler girmişti. Gülerek. Ben ağlıyordum ve hepsi gülüyordu.
Felix:Neye gülüyorsunuz siz?! Neyi komik bunun ha?
Hepsinin bir anda gözleri simsiyah olmuştu. Ben ise yatakta geriye doğru gidiyordum. Bana doğru gelmeyr başladılar. Hepsi birden. Yavaşça. Biri adımı sayıklıyordu.

Gözlerimi açtım. Ağlıyordum. Hyunjin bana endişeyle bakıyordu. Ona sarılmıştım. Sıkıca.
Hyunjin:Bebeğim?
Hala ağlıyordum. Bunların hepsi bir kabustu. Lanet olsun nasıl bir kabus bu?
Felix:Hyunjin lütfen beni bırakma.
Hyunjin:Bırakmam güzelim. Söz veriyorum asla seni bırakmayacağım. Ama şimdi uyuyalım tamam mı?
Başımı sallamıştım. Hyunjin'e sımsıkı sarılarak uyumaya çalışıyordum. O da saçımı okşuyordu. Yavaşça uykuya daldım.

Uyandığımda Hyunjin bana bakıyordu. Uyandığımı görünce dudağıma minik bir öpücük kondurdu ve geri çekildi.
Hyunjin:Daha iyi misin güzelim?
Felix:Evet.
Hyunjin:Anlatmak ister misin?
Başımı sallamıştım. Ona tüm kabusu baştan sona anlatmıştım. Hyunjin bnei teselli etmeye çalışıyordu. Korkmuştum. Onun gerçekten gidebileceğinden çok korktum.
Hyunjin:İstersen arabaya binmeyelim olur mu? Zaten yarın okulun var.
Felix:Hyunjin çok korktum. Senin gideceğinden beni bırakacağından çok korktum.
Yine ağlamaya başlamıştım. Hyunjin bana sarılmıştı yine. Bu rüya beni niye bu kadar etkiledi?
Hyunjin:Tanıdığım bir psikolog var bebeğim. Sadece belki anlatmak istersin olur mu?
Felix:Sorun olmazsa olur.
Hyunjin:Niye sorun olsun? Hadi bakayım hemen kıyafetlerini hazırla. Birazdan duşa gireriz tamam mı?
Başımı sallamıştım. Kıyafetlerimizi hazırlamıştık. Duşa birlikte girdik. Sonra yürüyerek biryere gittik. Odaya doğru giriş yaptığımızda bir adam vardı. Adam dediğim bizden birkaç yaş büyüktü.
Hyunjin:Felix bu Adam. (Edım diye okunuyor yazim dedim)
Felix:Merhaba.
Adam:Merhaba. Buyrun.
İçeri geçtiğimizde Hyunjin çıkacakken durdurdum.
Felix:Gitme.
Hyunjin oturmuştu. Adam'a kabusumu ve hayatımızı anlattım. O ise yeni bir yere taşınınca garip hissetmiş olabileceğimi söyledi.

İlk taşındığımda arada sırada kabuslar gecemi daha korkunç yapıyordu. Ama artık tamamen geçti. Hyunjin ile mutluyuz. Okulu bitirdik, evlendik. Sidney' e geldik. Birkaç gün burada kalacağız. Ayrıyetten bir çocuk evlat edindik. Daha bebekken evlat edindik. Adını ise Hyunlix koyduk. Bence yakıştı. Oğlumuz 5 yaşında.
Hyunjin:Hyunlix hadi oğlum gol at bakayım.
Hyunlix:Ama baba ben naşıy atacayım?
Felix:Bak böyle.
Topa koşup aniden gol attım. O sırada Hyunlix'i kucağıma aldım ve sevindik.
Hyunlix:Umayım beyimde kocam bu kaday iyi futboy oynay.
Hyunjin:Sen koca mı istiyorsun bebeğim?
Hyunlix:Biymem.
Gülüşmüştük. Hyunjin'de geldi ve bize sarıldı. Hayatımız gayet güzeldi. Mutluyduk. Kardeşimiz ise 9 yaşına gelmişti. Hyunlix ile oynuyorlardı.