Karda oynayan onlarca insan içinden tek birine dikkat kesilmiş çocuk. Sokak lambasının sarı ışığı yüzüne düşerken dikkat çekici olduğunu düşünmüş.
☾⋆｡𖦹 °✩
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
The nhbd - flawless
⋆꙳•̩̩͙❅*̩̩͙‧͙ ‧͙*̩̩͙❆ ͙͛ ˚₊⋆
"Biliyor musun, benim annem babamı hep dudağından öper." Sarışının dedikleriyle şaşkınlığını saklayamadı kestane saçlı. Onun evinde bunun ne kadar ayıp bir şey olduğunu ve asla yapmaması gerektiğini öğretmişlerdi.
"Ama ayıp değil mi?" Kestane saçlı çocuğun masum sesiyle omuz silkti sarışın. "Neden ayıp olsun ki? Hem ben seni yanağından da öpüyorum, ne farkı var?"
"Biz evli miyiz?" Sorduğu soru bu sefer sarışını afallatırken düşünmüştü. Karşısındaki çocuğun kestane rengi saçlarına düşen karları temizledikten sonra konuştu.
"Gelecekte evlenelim Beomgyu."
❄️
Kadife kanepeye sürttü ellerini. Çıkan şekillere bakarken açılan kapıyla içeriye davetsiz bir serinlik girmişti. Üzerinde küçük kar taneleri olan çocuk kızarmış yanaklarıyla nefes kesici duruyordu. Dün beklenmedik bir şey yaparak onu bu küçük kulübeye getirmişti. Ortamı mesken etmiş sessizliği bozan tek şey Taehyun'un şimdi içine küçük odun parçaları attığı yanan şömineymiş.
Battaniyeye sarılan çocuğa baktığında tebessümünü saklamak için işine dönmüş yeniden. Büyük gözleri onu izlerken hızla atan kalbinin daha demin kestiği odunlardan olduğunu düşünüyordu. Yorulmuştu, bu gayet normaldi.
"Neden eve gidemediğini anlatacak mısın bana?" Sesi ateş çıtırtısı ile birleşmiş uzun saçlıya güzel bir melodi gibi gelmişti. "Çok uzun hikaye. Canım sıkıldı zaten anlatıp daha da sıkmak istemiyorum." Taehyun usulca başını sallarken bir şeyler değişmişti. O gün evine geldiğinde yüzünü eskiten nefret dolu bakış yoktu şimdi. Normal iki insan gibiydiler. Ne yabancıydılar ne de bağı olan iki insan. Fakat aralarındaki çekim itiraf etmek istemese de zevk veriyormuş Beomgyu'ya.
Taehyun rahatsız yerden kalkıp ellerini silkelemiş. Yana kaymasını işaret ederek oturmuş kadife kanepeye. İkiside dışarıda minik minik yağan karı izlerken konuşmuyor fakat iletişimin de eksikliğini hissediyorlarmış. "Şu hayatta en nefret ettiğim kişi annem ve babam." Beklenmedik itirafla ona dönmüş Taehyun. "Şu hayatta benden en nefret eden kişi babamdı." Geçmiş zaman eki sanki üstüne bastıra bastıra söylemiş gibi parlamıştı.
"Hatta beni seven tek kişi Yeonjun ve o bile benimle uğraşmak istemiyor." Beomgyu kurumuş dudaklarına bakarken içten içe söylemek istedi. Sadece o değildi Beomgyu'da onu seviyor yanındayken kalp çarpıntıları olmadığı kadar artıyordu. Onu sokak lambası altında gördüğü günün üstünden ne kadar geçmişti? Basit bir hoşlantı olması gerekirdi. Arzuları sınırı aşıyordu, kırılacak kişi yine o olmayacak mıydı?
"Neden babamdı dedin?"
"Öldü." Çok alışıldık bir eylemden bahseder gibi çıkmıştı sesi. Karşıdaki tahta duvara bakarken ifadesi hiç olmadığı kadar düzdü.
