SALVATOR

1.2

Salvator evrenine biraz daha geç kaldım sanırım ama geldim bebeklerim.

Ay Aren ve Helya'yı o kadar özledim ki size anlatamam.

Çok yoğunum ama geldim onlara.

İyi okumalar yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın lütfen 🫂

💗

♫Kaan Boşnak–Seni Buldum Ya♫

❝Gideceğim bir yer hiç olmamıştı.Ta ki onun bana açtığı kolları görene denk.❞

❥

💗

Hiç bir zaman aile sevgisine muhtaç bir şekilde büyümek istememiştim.Annemin gitmesiyle ilk darbeyi almıştım.Fakat babamın varlığı içimi sarıp sarmalamıştı.

Küçük bir kız çocuğu ailesinin ona bu denli sevgi göstermediğini görseydi.Bir köşeye oturur ayısına sarılır ağlardı.

Ben öyle yapmamıştım.Annemin küçüklük fotoğraflarında kendi yüzünü yırtığı fotoğrafları çöpe attığında,o çöpten geri alıp onun için bir günlük tuttuğumda ağlamıştım.

Babam.Ben ona baba demeye bile utanıyordum.Benim babam benim kahramnım sadece annem gittiği zaman olmuştu.O ise sadece bir kaç ay sürmüştü.Bana aldığı küçük şeylerle mutluluğumu ortaya saçarken ben kendim olduğumu öğrenmiştim.

Ben onun hakkında ise sadece bana yaptığı gece lambasını saklayarak ağlamıştım.Hatta bir parçası kırıldığı için sabaha kadar ağladımı ve onu göz yaşları içerisinde zar zor onardığımı hatırlıyordum.

Sonra ise duygusuz Helya olmuştum.Bana okuldakiler sen gülebiliyor musun,konuşmayı biliyor musun,sen aslında böyle mi bir kızdın?

Bunların hepsi ailemin beni bırakmasıyla.Beni kendimle yalnız bıraktıkları zaman yüzleşmiştim.

Sonra hayatım yine yolunda gitmediği zaman.O çıkmıştı karşıma.Aptal hislerimi bir kenara ittip, sadece onu var etmiştim.

Aren.

Okul formamı gözlerim kapalı bir şekilde giyiyordum.Gece yatakta dönüp durmuştum.Kâbuslar görmüştüm,onlar uyumama engel olmuştu.

Aren'in dün sana sürprizim var dediğinde,heyecandan evde dört tur dolanıp durmuştum.

Formamı giyip,üzerimi düzeltmeye başladım.Çantamı kalkar kalkma hazırlamıştım.Henüz kahvaltı bile yapamamıştım.Bugün bir telaş vardı üzerimden atamadığım.

Üzerimi düzelttikten hemen sonra köşeye bıraktığım çantamı aldım ve odamdan çıktım.Kahvaltı yapacak vaktim pek yoktu.En fazla okulda bir şeyler atıştırabilirdim.

Ayakkabılarımı giydiğim zaman kendimi evden atmayı başarabilmiştim.

Binada çıkınca telefonumu cebimden çıkartıp Aren'e yazmaya başladım.