bedrog

14

Bilal:
'dokter ik kan morgen gewoon naar huis toch?' De dokter keek me met een glimlach aan. ' meneer u kunt vandaag al ontslagen worden.' Ik kon mijn oren niet geloven. ' dank u wel dokter.' Zei ik. De dokter lieo naar de deur en liep weg. Ik lig nu 1 dag in het ziekenhuis. Ik heb er best wel spijt van dat ik zeynep heb gezoend. Hoe moet ik haar nu in vredisnaam aankijken. Pffff liefde is ook niet makkelijk he. Maar ik wil insa allah haar hand komen vragen. Ik kan de gedachte niet uit mijn hoofd halen dat zeynep mijn vrouwtje gaat worden. Dan zal ik samen met haar slapen, samen met haar wakkerworden en samen met haar bidden. Ik kreeg helemaal kriebels in mijn buik bij die gedachte. Er kwam een dokter binnen en deed een paar testjes. Hij zei dat ik me spullen kon opruimen en gewoon weg kon gaan. Ik keek hem blij aan en bedankte hem. Ik ruimde snel alles op. En verliet de kamer. Ik wist dat de moeder van zeynep hier ergens in het ziekenhuis lag. Dus besloot ik even langs te gaan om te kijken hoe het met haar gaat. Ik ging naar de balie en ik vroeg naar mevrouw irevik. Ze wees me de weg. Ik liep ernaar toe. De deur stond op een kier. En ik hoorde gekreun en gesnik. Ik kon me nieuwschierigheid niet onder controle houden en keek stiekem naar binnen. Ik zag de moeder van zeynep die er heel slecht uit zag en zeynep hielt haar hand vast en kuste die. Ik kon niet heel goed horen waar ze het over hadden. Ik besloot om gewoon naar binnen te gaan. 'Selaam' zei ik stil. Zeynep keek me met betraande ogen aan. En de moeder van zeynep schonk mij een glimlach.

Zeynep:
Ik liep dichter naar me moeder toe. Ze kreeg met moeite een glimlach op haat gezicht. Ik kon aan mijn moeder zien dat ze veel pijn had. Ze gebaarde dat ik naast haar op het bed moest gaan zitten. 'Ik ben trots op je mijn dochter. Je bent een mooi goed meisje met een zuiver hart. Allah zal je hiervoor belonen.' Er gleed een traan langs mijn wang. Ik pakte de hand van mij moeder vast en kuste die. 'Anne (mama) waarom zeg je dit?' Ze keek me met een glimlach aan. 'Mijn tijd is gekomen schat. Ik ga terug naar allah swt. Hij heeft mij geschapen en zal mij ook terug krijgen.' Ik kon mijn oren niet geloven. Mijn ademhaling versnelde. Hoe moet ik verder leven zonder een moeder. En achmed dan dat kleine kind kan toch niet opgroeien zonder een moeder. Ik keek me moeder met betraande ogen aan. ' mama alsjeblieft je moet niet zo praten wat moeten ik papa en achmed zonder jou. Samen gaan we nog hele leuke dingen beleven. Ik moet nog mij diploma halen. En ik had je beloofd dat als ik werk had het eerste wat ik met mijn geld zou doen was voor jou de keuken opknappen zodat je lekker voor ons kon koken. En ik moet nog trouwen en achmed is nog super klein. We kunnen toch niet zonder jou.' Ik hoorde gepiep van apparaten ik wilde weg gaan om hulp te roepen. Maar mijn moeder hield mijn hand vast en zei dat ik goed moest luisteren. 'Lieverd iedereen gaat op een dag dood. Luister nu heel goed naar me zeynep. Je krijgt een hele moeilijke taak. Jij neemt mijn taken als moeder en vrouw over. Zorg dat je goed voor de twee mannen zorgt en schenk je kleine broertje genoeg aandacht en leer hem veel over de islam.' Ik luisterde goed naar mijn moeder. Mij hart brak in miljarden stukjes het deed me echt veel pijn om mijn moeder zo te zien. ' laat jezelf niet bespelen door jongens wees serieus en ga geen relatie aan voor het huwelijk. Dat brengt alleenmaal ongemak. Zorg ervoor dat je trouwd met een jongen die je genoeg aandacht schenkt en jou kan verzorgen. Ik zit al heel lang met een geheim. Alleen je vader wist ervan.' Ik keek haar met opgetrokken wenkbrouwen aan. Hoe bedoelt ze. Familie hoor je toch te vertrouwen en alles mee te delen. ' auuuuwww' hoorde ik mijn moeder gillen. Ik rende naar buiten om hulp te halen tot mijn grote verbazing stond bilal voor de deur. Ik gaf hem geen aandacht en liep het ziekenhuis in. Ik zag dat hij naar binnen stapte
Huh wat doet hij bij mijn.moeder in de kamer? Ik had geen tijd om.me hier zorgen over te maken en liep verder. 'Dokter helpp heelpp alstublieft helpppppp.' Gilde ik zo hard ik kon. Ik zag mensen geschrokken naar me kijken maar ik gaf er geen aandacht aan. Ik rende door en door. Opeens zag ik mijn hele familie bij de ingang van het ziekenhuis staan. Mijn broer kwam op me af en trok me tegen zich aan. Dit voelde goed en ik kalmeerde een beetje. 'Zeynep canim (lieverd) zeg me waar is anne?' Ik keek hem gebroken en en wees ze de weg. Bij de kamer van mijn moeder zag ik dat mijn moeder de hand van bilal vast had en ik zag dat bilal aan het huilen was. Toen hij ons zah schrok hij. Hij verluisterde iets in het oor van me moeder waardoor er een glimlach op haar gezicht verscheen. Bilal stond op en liep de deur uit. Precies toen hij voor de deur stond hoorde ik een vreselijke piep ern piep die mensen duidelijkt maakt dat er iemand dood gaat. Ik zag dat mij vader op de grond viel. De hele familie ging om hem heen staan en hielp hem. Ik kon het niet meer aan en begon te rennen weg van hier. Ik huilde nog steeds en ik snotterde ook heel erg. Ik sprintte het ziekenhuis uit en liet me zelf tegen een muur vallen. 'Ya rabbi wat moet ik zonder moeder dit kan ik toch niet aan?' Ik begon te schreeuwen en tegen de muur te slaan. Ik voelde mijn hand kloppen en zag dat het onder bloed zat. Deze pijn was duizend maal minder erg dan de pijn die ik had om mijn moeder. Ik voelde ee hand op mijn schouder en draaide me om. Ik zag bilal gebroken voor me staan. Hij was aan het huilen. 'Ik ehhh ik' stotterde hij. Ik sprong in zijn armen en mijn tranen maakten zijn shirt nat. Ik hoorde dat hij ook huilde. Bilal omhelsde me strakker wat mij een goed gevoel gaf. Ik voelde mijn ogen zwaar worden. Ik voelde opeens mijn voeten niet meer op de grond. Ik voelde 2 gespierde armen om me heen. Ik legde mijn hoofd tegen zijn borstkas en werd rustig van zijn hartklopping. Ik hoorde dat hij soera's aan het reciteren was. Ik voelde me veilig en vergat voor eve alle ellende en viel in slaap in de armen van bilal.

Wollah sorry ik weet dat ik er echt heel lang over heb gedaan. Daarom ook dat hij iets langer is. Ik wilde ff zeggen dat ik deze woensdag op vakantie ga. Ik kan niet beloven dat ik in de vakantie verder kan schrijven. Ik hoop het wel. Ik hoop ins allah dat jullie hier begrip voor hebben. Hoe gaat het eigenlijk met de ramadan voor de gene die meedoen??

Doei sgatjes en veel plezier met eten straks he xxxxx