KÖR SIZI

KABUS

Medya; Pamir Vural

Karanlık bir yolun ortası etrafı aydınlatan tek bir şey var o da başımın üzerindeki cızırtılı sokak lambası ses yok ışık yok insan yok sadece ben, arkamı dönmek için bir adım geri gitmiştim ki boynunda hissettiğim metal soğukluğu ile ayaklarım yere çivilendi 1 santim bile kıpırdayamadım sadece durdum boynundaki baskı daha da şiddetlenmişti ki ensemde hissettiğim nefesle yüreğim kuş misal çırpınmaya başladı nefesim yavaş yavaş kesiliyordu son bir güç nefesle bırak beni diyebilmişti kulağıma yaklaşıp bundan sonra kabuslarında bile arkanı kolla Ayça için geliyorum

"Ayça Ayça kalk artık ağlama kabus görüyorsun uyan"

başındaki ses de gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım her yerim ter olmuştu gözlerimde ağrıyordu boğazında çok şiddetli bir acı vardı şu an bile fazla nefes alamıyordum

" Ayaz koş ayça'ya su getir"

" ben size diyorum Allah bu kızı lanetlemiş aptallar için bize her beddua okuduğunda bence başına bunlar geliyor bize iyi davran bence Ayça yoksa böyle oturup kabuslar görürsün bundan sonra bu evin sultanı da kralı da sahibi de benim ona göre Ayça"

" Allah belanı versin Ayaz"

" ayça yine beddua ettin ben küstüm ya Bir daha benden bir şey isteme"

" ne olur bak ya sana yalvarıyorum benimle küsüyor hatta istersen git evden daha iyi olur dedi ve Ayaz trip atar gibi odayı terk etti"

" tamam size çıkın odadan ben bir duş alıp geliyorum" dedim ve hepsini odadan gönderdim. Aynanın karşısına geçip baştan aşağıya kendimi süzmeye başladım yüzüm korkunç derecede şişmiş ve çökmüştü boynum ise kıpkırmızı olmuştu daha fazla bu halime dayanamayıp kendimi duşa attım soğuk suyu açıp altında 2 dk bekledim vücudumu kendime getirip güzel bir duşun ardından banyoyu terk ettim . Gardolaba ilerleyip içinden kırmızı bir etek üzerinede kırmızı bir blazer alıp üstüme geçirdim hızlıca hafif bir makyajla yüzümü düzelttim komidinin üzerindeki küpelerimi de alıp aşağıya inmeye başladım.

"Ayça Ayça hemen gel ayaz herşeyini alıp gitmiş "

"Merak etmeyin ya akşama gelir o sakin olun ben gidiyorum akşam saat 7 gibi gelirim hadi görüşürüz."dedim ve evden çıktım içimde çok kötü bir his vardı işe dahi gitmek istemiyordum işe gitmek için sağa dönmem gerekirken kalbimin sesini dinleyip sol tarafa döndüm ve sahile doğru yürümeye başladım içimdeki bu his kalbimin ağrımasına sebep oluyordu içimdeki bu his beni bitiyordu sömürüyordu daha da hızlı adımlarla sahile doğru ilerledim sahil havası herşeyden iyi geliyordu dertlerimi sanki kısa bi an yok oluyordu unutuyordum sahile inip bu sefer yavaş adımlarla ilerlemeye başladım.

"Ayça" kulağıma gelen bu sesle arkamı döndüm ama hiçbir ses yoktu "Ayça" birdaha gelmişti bu ses bu sefer sağa sola dönerek kimden geldiğini aramaya başlamıştım."Ayça arkandayım kızım"
Aman Allahım annemin sesiydi bu

(Yazarın anlatımıyla)

Ayça kulağına gelen seslerle yönünü arkasına çevirdi ve karşısında annesine benzeyen bir kadına doğru koşup "annem" diye sarıldı karşısındaki tahmini 55 yaşlarında olan kadın yaşadığı bu şokla 2 adım geri gidip " kızım sen ne diyorsun ben senin annen değilim galiba karıştırdın" dedi ve oradan uzaklaştı Ayça ise yerde oturmuş dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu

(Ayçanın ağzından)

'annemdi,annem nerdesin anne neden beni aramıyorsun sormuyorsun olmuyor sensiz çok özledim seni'

"İşte yakalandım seni küçük fahişem" duyduğum bu ses son ses olmuştu ensemdeki yanma hissiyle gözlerim kapanmıştı.

( 3 saat sonra)

Ensemdeki sızı hala devam ediyordu gözlerimi yavaş yavaş açarak etrafa bakınmaya çalıştım ama etraftaki çok ışık yüzünden gözlerimi açamıyordum. "Yardım edin kimse yokmu" diye bağırmaya başladım ben bağırdıkça boğazım ağrıyordu aradan geçen 5 dk nın sonunda kapı açılmıştı kim odaya girdiyse bana doğru yaklaşıyordu yanıma gelip beni oturur pozisyona getirdi "seni özlediğin bir yere getirdim bence aç gözlerini"