ရင်ငြိမ်းခက်ဝေ

Part.2

ဝါဆိုဝါခေါင်ရေဖောင်ဖောင် ဆိုတဲ့စကားနဲ့အညီ
ရွာ သဲချောင်းလေးသည်ရေတွေအပြည့်။ ဒီလို
အချိန်မိုးဥတုဆို ဇာတ်ပွဲလမ်းသဘင်လည်းအရမ်း
ရှား။ရွာလယ်ကွင်းတွေတိုင်းရေတဖွေးဖွေး နဲ့။ဖား
ရှားငါးရှာသူများကတော့ဒီကာလသိပ်ပျော်တာ
ပဲ။ရေနံမီးထိုးတစ်ညလုံးဖားရိုက်ငါးရိုက်အကောင်ပလောင်ရှာ၊မနက်မိုးလင်း အဲ့အကောင်
ပလောင်တွေကထန်းရည်ဆိုင်ရောက်ပါလေရော။

ဟော...ထန်းရည်ဆိုင်ရောက်သည်နှင့်ကိုဖိုးရင်
မိန်းမ သိန်းမေကကြော်၊ ဖုတ်၊ ချက် အမြည်းလုပ်
လိုက္တာ ထန်းရည်သမားတွေရဲ့အသဲစွဲ ဖြစ်
လေရောပေါ့။ အိမ်အလုပ်၊ယာခင်းအလုပ်.
ပြီးသည်နှင့်ဖိုးထူ ထန်းရည်ဆိုင်သို့မောင်းတင်
ပြေးတော့သည်။အခု သူ့အသက်နှစ်ဆယ်...ရည်း
စားထားဖို့နေနေသာသာ မူးလိုပင်ရူစရာမရှိ။
ကိုကြီးတို့လင်လင်တွေမြင်တိုင်း ဖိုးထူးသိပ်အား
ကျမိ၏။သူလည်းလူပဲလေ....အနည်းအများတော့
အချစ်ကိုထိတွေ့ပြီး၊ အချစ်ကြောင်းလေးတီးတိုး
ပြောချင်မိသေးသည်။

အခုတော့...ဘယ်ဘဝအကုသိုလ် အကျိုးပေးလဲ
မသိပါဘူး။ သူကြိုက်မယ်လို့ ချိန်လိုက် အဲ့အပျို
ရည်းစားရသွားလိုက်၊စကားလေးသရိုးသရီ
ပြောမိလိုက်သိပ်မကြာလင်နောက်တန်းလိုက်
တော့တာပဲ။ဒါနဲ့ ရွာထဲ မစွံတာဆိုလို့ ဖိုးထူး
နဲ့ရွာကာလသားခေါင်း ကိုအံမော်ပဲရှိတော့တယ်။
နောက်ပြီးလူဂွစာလူပျိုကြီး ဦးထွန်းလူ။ ကပ္ပိ
ယကြီးနဲ့ ဘဘုန်းကိုထည့်တွက်လို့မရဘူးလေ။
သူတို့ကသာသနာ့ဘောင်ဝင်နေတာကိုဗျ။

မိုးတစ်စိမ့်စိမ့်အေးအေးလေညှင်းရယ်နှင့်ရာသီ
ဥတု ကိုယ့်ဘက်ပါ၏။ထန်းရည်ဆိုင်တွင် အဝ
ကစ်လာပြီးနောက်ဖိုးထူးခြေလှမ်းတွေဘယ်ညာ
ယိမ်းထိုးနေပြန်သည်။
ကိုဘီအေကြီးရဲ့ချစ်လှစွာသောညီလို့မပြောရ...
..ဖိုးထူးကအသားညိုညို အရပ်အမောင်း
ထင်းထင်း၊ ဥပဓိရုပ်ကောင်းကောင်းနဲ့တောသာ
ညိုချောလို့ပြောရမယ်။ ကြီးဒေါ်အရီးမိုးဆင်ပေး
ထားတဲ့ရွှေနားကပ်ကြီးကလည်းပြူးပြူးပြဲ ပြဲ။
ဘိုကေဆံတောက် လူပျိုပုံရှိုးထုတ်ပြီးဆောင့်ကြွားကြွား။ဒီလောက်ချောပေ့ခန့်ပေ့ တောသာလူချောကို ကြိုက်မဲ့လူမရှိတာတော့ ကံကိုပဲယိုးမယ်ဖွဲ့ရတော့မယ်။