မှန်ကူချောင်းရေသည်တသွင်သွင်စီးနေ၏။ ပန်းပဲရွာဘက်
ခြမ်းက ညောင်ပင်တန်းနဲ့သိပ်မဝေးသလို အနီးကြီးလည်း
မဟုတ်။ တောလမ်းချိုးကွေ့လေးတွေတိုင်းလှည်းလေးသည်
တရွေ့ရွေ့။လမ်းတစ်ဖက်ဆီပေါက်ရောက်နေတဲ့တောပန်းပွင့်
လေးတွေကြောင့်ရင်ငြိမ်းစိတ်ချမ်းသာရပါသည်။ မုတ်သုံ
လေသည်လည်းကျက်သီးများပင်ထအောင်ဆော်သွေးနေ၏။လေထုထဲ မိုးရနံမြေရနံတထောင်းထောင်း။သစ်ရိပ်ဝါးရိပ်..တောတောင်ရိပ်မှာ ဤမျှသာယာလှပပါသည်။
မြို့မှာဆိုဒီလိုတောတောင်သဘာဝကိုမြင်ရတွေ့ရဖို့ခဲယဥ်း
ပါလိမ့်မည်
သို့နှင့် လှည်းလေးမှာမှန်ကူချောင်းကိုဖြတ်ကူးခဲ့သည်။
ချောင်းရေအရောင်နောက်ကျိချင်းအလျှင်းမရှိ။မှန်သားကဲ့သို့ကြည်လင်တောက်ပနေသည်ကြောင့်ရှိရင်းစွဲနာမည်နဲ့လိုက်သည်ဟုပင်ရင်ငြိမ်းထင်မြင်မိသည်။
"ဒီချောင်းကအထက်မြစ်ညာဘက်ကနေ အခြေပြုပြီးစီးလာတာပေါ့..ကိုရင်ငြိမ်း။ ချောင်းရေ ကလည်းငြိမ်းတွေ့တဲ့အတိုင်းပဲကြည်ကြည်အေးအေးလေး။ချောင်းသေးမြောင်းသေးဆိုပြီးအထင်တော့မသေးလိုက်နဲ့။မိုးရွာပြီဆိုလို့ကတော့ရေစီးအသေကြမ်းသဗျာ။ဆင်လို အရွယ်အစားကြီးတဲ့သတ္တ ဝါတွေတောင်ရေစီးကြောင်းထဲ မျောသွားနိုင်တာမို့ ဆင်သေ
ချောင်းလို့လည်းခေါ်တယ်"
ရေစိုမည်ကြောက်သောကြောင့်ရင်ငြိမ်းခြေထောက်လေးများ
လှည်းပေါ်တင်လျှက်သား။ ဆင်သေချောင်းဆိုတဲ့နာမည်
ကြားရုံနဲ့တင်စိတ်ထဲစနိုးစနောင့်ဖြစ်ရသည်။
"မှန်ကူးချောင်းဆိုတဲ့ နာမည်ပဲကောင်းပါတယ်ကိုဖိုးထူးရယ်၊
ကျွန်တော်ကတော့ ဆင်သေချောင်းဆိုတဲ့နာမည်ထက်၊
မှန်ကူဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းလေးပဲ ပိုသဘောကျတယ်၊ကိုဖိုး
ထူးကရော ဘယ်နာမည်ကိုပိုသဘောကျလဲ..."
ရင်ငြိမ်းအမေးကြောင့်ဖိုးထူး ပြုံးလိုက်မိသလိုရှိ၏။
မှန်ကူပဲခေါ်ခေါ် ဆင်သေချောင်းလို့ပဲခေါ်ခေါ် ဖိုးထူးအတွက်
ဘာမှအရေးကြီးတဲ့ကိစ္စအကြောင်းအရာမဟုတ်ပေ။
"ငြိမ်း ကမှန်ကူချောင်းဆိုတော့လည်း၊ မှန်ကူချောင်းပေါ့
ဗျာ"
YOU ARE READING
ရင်ငြိမ်းခက်ဝေ
Romanceမြတ်စွာဘုရားဆီမှာ ဆုတစ်ဆုသာတောင်းပါ တယ်။ ငြိမ်းကိုကျုပ်ပိုင်ရပါစေ။
