-Siyah Bandana evreni kaldığı yerden devam ediyor-
Nevha üst üste gelen ihanetleri kaldıramaz ve duygusal çöküş yaşar. Işık ile esir tutulduklarından beri aklındaki tek şey intikamdır.
Fakat Nevha ve Işık buradaki tek esirler değildir. Tekirdağ Fe...
Kesinlikle görmeyi beklediğim şey babamın sallanan cesedi değildi.
Siyah iplerle sarkıtılmıştı ve kafasında siyah bir bandana vardı. Yaşadığı keder gözlerine yansımıştı. Cesedi çürümüş ve kokmaya yüz tutmuştu. Buda daha önce öldüğünü temsil ediyordu.
Babamın gözleri acıbal rengiydi. Küçükken benim gözlerime göre nadir olduğu için imrenirdim.Bir çocuk neden babasının gözlerini kıskanırdı ki? Ama artık önemi yoktu çünkü o gözler sonsuzluğa kavuşmuştu.
Dizlerimin üzerine çöktüm. Nedensizce ağlayamıyordum. Gözlerimi ilk önce Işık'ın korkmuş yüzüne ardından Emir'in şaşkın yüzüne çevirdim. Eda ise ne şaşırmış ne de korkmuştu. Daha önce biliyor gibiydi.
Baran: Biliyordun değil mi?
Eda: Baran acın için üzgünü-
Baran: Babamın öldüğünü biliyordun değil mi Eda?
Eda acıyla Baran'a baktı.O öğreneli haftalar olmuştu. Bundan emindim.
EDA VE BARAN FLASBACK:
Eda Doruk ve Ahsen'den kaçtıkları ilk gece Baran'ın otel odasına gitmişti. Şuan odanın balkonunda oturmuş sıcak şarap eşliğinde konuşuyorlardı.
Eda: Sence Ahsen neden yaptı bütün bunları?
Baran: Bazı açılan yaralar öpsende geçmez. Ahsen'nin yarasıda öyleydi. Ne kadar ilgi göstersende o intikamı kafaya koymuştu.
Eda anladığını belli etmek için kafasını salladı.
Baran: Sen depoya sonradan gitmiştin değil mi?
Eda: Evet, neden sordun?
Baran: Babamı veya onunla alakalı hiçbir şey gördün mü?
Eda titreyen ellerini gizledi. Ne zaman yalan söyleme vakti gelse böyle oluyordu.
Eda: H-hayır. Büyük ihtimalle kaçmıştır.
Baran kafasını olumla anlamda ve burukça salladı.
Baran: Onu çok özlüyorum ama onun yaşadığını bilmek beni bir nebze mutlu ediyor.
Eda gülümsedi. Aslında bu Eda'nın acısını saklama biçimiydi. O ne zaman acı çekse gülümserdi.
Baran'ın babasının cesedini görmüştü ilk geldiğinde. Bunu ona söyleme cesareti yoktu ama.
Hem ne demişler; Bazı yaralar öpsende geçmez.
FLASSBACK SON
Işık ve Emir yüzlerini Eda'ya çevirdi. Eda ise baktı,sadece baktı hiç konuşmadı.
Baran: Neden söylemedin bana? Böyle öğrenmemi mi istedin? İşkence çekmemi mi istedin? Acı çekmem seni mutlu mu ediyor?! Cevap ver Eda! Yalvarırım cevap ver.
Eda'nın gözlerinden göz yaşları firar etti. O en son Bora'nın cenazesinde kimse farketmesin diye birlikte diktikleri ağacın dibinde ağlamıştı.
Eda: CESARET EDEMEDİM! YAPAMADIM BARAN BELKİ GÖRÜNDÜĞÜM KADAR CESUR DEĞİLİMDİR?IŞIK HEP MASUMDA HERKES ONU KORUYORUYORDU. EMİR EĞLECELİYDİ YOKLUĞU ONU ARATIYORDU. SEN DORUK VE MERİH ÜÇLÜSÜ HEP YAKIŞIKLI OLANDI HERKES ONLARA HAYRANDI. AMA NEVHA HEP GÜZEL VE ZEKİ OLANDI HERKES ONA TAPIYORDU. BENSE SEVİLMEYEN HOR GÖRÜLEN HAYATA KARŞI ALDATILANDIM. Işık bir kere bile mi kıskanmadın Nevha'yı bir kere mi özenmedin ona? Güzelliğine,asiliğine,zekasına, güçlü duruşuna, asilliğine iç mi sahip olmak istemedin?
Işık gözlerini Eda'nın vücudunda gezdirdi. Ardından küçük bir kahkaha attı.
Işık: Özenmedim Eda. Çünkü benim ne kadar acınası bir hayatım olsada tek sahip olduğum şeyi elimden kaybetmedim. Sevgiyi ve sevilmeyi. Dostluğu ve doğruluğu. Masumluğu ve saflığı. Fakat sen Eda... Mükemmel bir hayata sahiptin ilgili bir aileye ve bir banka dolusu paraya. Ama sen hiçbir zaman ne benim gibi ne de Nevha gibi olamadın. Çünkü sahip olamadığın şeyleri almak için çabalamak yerine çalmaya çalıştın. Bora ile senin olayını bilmiyorum mu zannediyorsun? Hiçbir zaman sevilmeye,masumluğa,dostluğa,güzelliğe,güçlü bir duruşa,asilliğe sahip ve layık olamadın. Tek sahip olduğun şey mantıktı. Herşeyi sinsice planladın ve mantığını konuşturdun.
Eda Işık'ın bu sözleri karşısında bakakaldı.Ardından göz yaşları içinde odasına doğru koştu. Işık'ta hızlıca ortadan kayboldu.
Emir: Baran ben baban adına üzgünüm.
Baran: Saol kardeşim.
Emir: Eda'nın yalan söylediğini nereden anladın?
Baran: Eda'nın onu en çok ele veren huyu bir konuda yalan söylediyse ikinci defa o konu hakkında yalan söyleyemiyor nedensizce.
Emir: Anladım..Ben duş alacağım.
Emir arkasına dönüp giderken ona seslendim.
Baran: Ve gözleri! Yalan söylediğinde gözlerinde ne korku ne üzüntü nede şaşkınlık oluyor. İfadesizce bakıyor sadece.
Emir bana dönüp başını salladıktan sonra duş almaya gitti. Bende olduğum yerde takılı kaldım.
Eda'dan:
Gözyaşları içinde odama gittiğimde kaç boktan saat geçtiğini bilmiyordum. Tek bildiğim Nevha'nın tek göz yaşı sonucunda peşinden koşan insanlardan biri bile yanıma gelmemişti.
Telefonumu alıp galerimde gezinmeye başladım. Galerimdeki tüm fotoğrafları silerken bir fotoğrafta duraksadım.
Fotoğraf*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu doğum günümden kalma Bora ile olan son fotoğrafımızdı. Bora fotoğraf çekinmeyi sevmezdi ama son fotoğraf olmasıyla alakası yoktu.
Ben doğum günümün gecesinde Bora'nın ölüm haberini almıştım. O doğum günmde kutladığım son doğum günü olacaktı.
O fotoğrafa dakikalarca baktıktan sonra bir bildirim geldi.
Nevha'yı kurtarma aşaması bana geçmişti.
Peki ben kurtarmak istiyor muydum?
Helloggggg yeni bölüm ile karşınızdayım. Sizce Eda Nevha'yı kurtaracak mı? Nedn Nevha'yı bu kadar kıskanıyor?? BÖLÜM HAKKINDA DÜŞÜNCELERİNİZİ ALAYIMM HADİ KONUŞALIMM.
