Vertia

²-Hasret

O günden sonra söz verdiği gibi birdaha görmemiştim Miran kurtoğlunu bir yandan vicdanım sızlıyordu. Birine sevdalı olduğumu söylemiştim ama bu koca bir yalandı sadece beni sevmesin benim aşkım ile yanmasın istemiştim, aşkına karşılık veremeyecek kadar küçük yaştaydım aşkı hiç tatmamış, hiç bu ateşle yanmamıştım.
Son zamanlarda rüyalarıma giriyordu insanın hiçmi vicdanı rahatlamazdı? Benimki rahatlamıyordu. Benim yüzümden ailesinden, Aşiretinden uzak kalmıştı 5 yıldır bir kez bile Mardin topraklarına adım atmamıştı. 5 yıldır Miran Kurtoğlunu kanlı canlı gören olmamıştı Miran Kurtoğlu Aşkından cehennemde yanmıştı, onu elleriyle cehenneme atan zebani de ben oluyordum.

-Marin ne düşünüyorsun kızım öyle kara kara?

Annemin beni dürtmesi ile düşüncelerimden arındım.

-Hiç öyle gözüm dalmış annem.

Annem beni süzdükten sonra konuşmaya devam etti.

-Bugün amcan güle gidicez yemeğe ona göre hazırlan kuzum.

-Hangi amcama?

-Turan amcan güle kızım.

Yüz yüze gelmek istemediğim ailenin evlerine yemeğe gidecektim. Yengem benim yüzümden yıllardır evladına hasretti Havin benim yüzümden abisini göremiyordu Miranın beni sevdiğini yengemde havinde biliyordu ama bir kez bile benim yüzümden gittiğini yüzüme vurmamışlardı.

-Tamam annem.

İstemeye istemeye yukarı çıkıp akşama hazırlanmaya başladım.
.
.
.
.
Akşam

-Marin hadi hızlı ol amcanlar bizi bekliyor.

-Geldim baba geldim.

Koşar adımlarla konağın merdivenlerinden inip babamın yanına geçtim.

-Oo Yusuf Ağa ne bu yakışıklılık.

-Annenin yanına yakışmak için kendimize bakıyoruz kızım.

Babamın anneme duydugu aşk çok büyüktü. Yıllardır bir kez bile anneme kötü söz söyletmemiş onu her zaman el üstünde tutmuştu.

-Hadi Yusuf ağam gidelim.

Annemin konuşması ile arabalara binip amcamın konağına doğru ilerledik.

Bir süre sonra bizim konaktan biraz daha büyük olan konağın önünde durup büyük kapıyı çalmaya başladık.

Yengem ve amcamın beraber kapıyı açması ile içeri geçip koyu bir sohbetin başlaması bir oldu.
Konu bir anda Miran kurtoğluna gelmesi ile ufak ufak gerilmeye başlamıştım.

-Miran ne yapıyor nasıl sadece şirkete görüşebiliyoruz amca onunla oda telefonla görüntülü bile zor.

Cihan abimin konuşması ile evde aramamasının sebebinin ben olduğumu anlamam uzun
sürmemişti.

-Kendini işe kaptırmış diyorum dön memleketine seni buralı bir kızla baş göz edelim Ağamızın gönlünde başka biri varmış diyorum söyle istiyelim onuda söylemiyor.

Amcamın konuşması ile yengemin gözleri beni buldu yüzünde silik bir gülümseme ile bana bakıyordu Kalbime yine bir sızı girmişti.

-Hele arayın şu keratayı belki açar.

Tırnaklarımı avuçlarımın içine sıkıca bastırmış bir şekilde oturuyordum.

-Ben ararım abimi.

Havinin yüzündeki heyecanlı ifade ile abisini aramak istemesi diğer aile üyelerinin Miranın açmasını beklemesi yüreğime çığ gibi büyüyordu 1 inci çalış 2 çalış 3 çalış ve Miranın sesi 5 sene sonra ilk defa duyduğum sesi.