Vertia

³-söz

-Benim töreye kurban edecek kızım yoktur Musa.

Babamın gür sesi odanın içinde yankılanıyordu bir taraftan gözlerim dolu dolu olanları izliyordum bir taraftan sinirden deliye dönmüş abimleri.

-Abi ben söyledim zaten dedim onlara bizim kızımız yoktur diye. Marinin bekar olduğunu biliyorlar büyük oğlu Yavuz sevdalıymış Marine berdel olsa
da olmasada Marini kendine istiyormuş.

-Benim onlara verecek kızım yoktur Şanlı aşiretine böyle iletin.

-Abi.

-Kes sesini Musa tek kelam daha edersen bilki bu konağa birdaha adımını atamazsın.

Babam hiddetle yerinden kalkıp odadan çıkmıştı ardından Turan amcamda çıkmıştı. Dolu gözlerimle abime bakarken hızla yanıma gelip bana sarıldı.

-Korkma güzelim ben burdayken kimse sana birşey yapamaz.

Kaderim kötüydü benim.

-Kızım bütün Mardin olayları biliyor sakın üzülüp ağlama kimse sana birşey yapamaz.

Halamın teselleri sözlerini ile göz yaşlarımı silmiştim Şanlılarla kendimi bildim bileli davalıydık şimdi bu olayla işler iyicene kızışmıştı.
Hayatımın alak bullak olacağını bilmeden geçirdiğim son saatlerimdi aslında.

-Benim biraz dinlenmem lazım.

Ayağa kalkıp odama doğru gittim ve kendimi yatağa attım. Abimler babam amcam varken kimse bana birşey yapamazdı onlar benden vazgeçmediği sürece kimse bana dokunamazdı ben öyle düşünüyordum.

.
.
.
.

Gözlerimi açtığımda havanın yeni yeni aydınlandığını görmüştüm biraz temiz hava almak için ahırdaki atımı alıp üstüne atladım ve hızla konaktan uzaklaşmaya başladım. Bir süre sonra çiçeklerle dolu olan bir yerde durdum ve taşın üzerine oturdum manzaranın güzelliğine bakarken arkamdaki ses ile donup kaldım.

-Marin.

Arkama doğru baktığımda onu gördüm Yavuz Şanlıyı. Taşın üstünden kalkıp Atıma doğru ilerledim üstüne bineceğim sırada Yavuz şanlı beni çekip aldı.

-Bırak beni Allah şahidim olsun vururum seni.

Debelenmeye başlarken Yavuzun o duymak istemediğim sesini duydum.

-Artık benimsin Marin Kurtoğlu yanlızca benim.

Ve o an ağzıma bir bezi götürmesi ile bilincim gitmeye başladı ve yavuzun kollarında yığılıp kaldım.
.
.
.

Gözlerimi açtığımda ilacın etkisindenmi bilmiyorum ama başım çok fena dönmeye başlamıştı kaç saatir veya kaç gündür burda olduğumu bilmediğim. Yabancı olduğum odada bir yatakta yatıyordum hızla yatığım yerden doğrulup etrafa baktım kimse yoktu. Odanın kapısına ilerleyip açmaya çalışmıştım ama kilitliydi. Bağırıp çağırmaya başlamıştım ağlamaya başlamıştım ama kimse beni duymuyordu ne duyan nede gören vardı. Perişan halde yatağın üstünde otururken komidinin üstündeki cam şişeyi gördüm ayağa kalkıp elime aldım ve hızla yere attım cam şişeden büyük bir cam parçası alıp arkama  saklamıştım. Tam tahmin ettiğim gibi Yavuzun hızlı hızlı kapıyı açması ve içeri girmesi ile yavuza baktım.

-Marin. İyimisin? Bir yerine birşey oldumu?

Yavuz hızla yanıma gelip beni kontrol edecekken elimdeki büyük cam parçasını göğüsüne saplamıştım.

Yavuzun  beni itmesi ile yere düşmüştüm. Acı ile inlemesiyle ona baktım.

-Ne yaptığını sanıyorsun bunun bir cezası olacağını bilmiyormusun Marin Kurtoğlu? 2 günde belli benimlesin 2 günden belli seni uyutuyorum o çok sevdiğin ailen 2 gündür seni bulamıyor şimdi gelip kurtarsınlar seni elimden.

Kollarımdan tutup ayağa kaldırdı ve bana çok fazla uzak olmayan yatağın üstüne bir çuvalmışım gibi beni fırlattı.

-Sakın lütfen yapma yalvarırım yapma.

Sicim sicim dökülen göz yaşlarım ile Yavuzu durdurmaya çalışıyordum yataktan kalkmayayım diye üstüme çıkmış bacaklarımı bacakları ile sabitlemişti.

-2 günden belli benimlesin bütün Mardin seni kaçırdığımı biliyordur sence sana ne gözle bakacaklar Marin?

Başımı hayır anlamda iki yana salladım herşeyi kaldırabilirdim ama o gözle bakılmasını asla kaldıramazdım. Yavuzun elleri gömleğinin düğmelerine gitmişti yavaş yavaş düğmeleri çözmeye başlarken ellerimi yumruk yapıp daha yeni yaraladığım yere doğru vurmaya başladım.
Hiç beklemediğim anda ellerimi tutup dudağıma yapışmıştı. Kafamı yana doğru çevirdiğim için elimi bırakıp yüzümü parmakları arasına aldı ve öpmeye başladı. Ellerimi serbest bıraktı kafasını kaldırıp bana baktı ve üstümdeki elbiseyi yırtı o an benim umutlarım tükendi beni hayatım o an bitti. Ağlamaktan gözlerimi açamıyordum bile Yavuzun nefesini tenimde his ediyordum Yavuz bana yaklaşırken kapının hızla açılmasını ve ardından bir silah patlama sesini duymam ile yavuza baktım yavuzun bedeni yanıma doğru yığıldı gömleği kana bulanmıştı zor bela kafamı çevirip kapıda kimin olduğuna baktım ve tam o an Miran kurtoğlunu gördüm yıllar sonra ilk defa kanlı canlı gördüğüm Miran Kurtoğlu bana bakıyordu.
.
.

2 gün önce yazardan

Miran Kurtoğlu yıllardır basmadığı topraklara Marin için tekrar dönmüştü. Bir telefonla dönmüştü sözünün eriydi Miran Kurtoğlu bir acına bir göz yaşına Mardini yakmaya gelirim demişti ve gelmişti. Soluğu Kurtoğlu konağında almıştı herkes gelmesine şaşkınken kimin haber ettiğini soruyorlardı Miran gitmeden önce Marini annesi Hazal ve Havine emanet etmişti en ufak birşeyde aramalarını söylemişti. Deli gibi heryerde Marini arıyordu kalbi sıkışıyor ona birşey olma ihtimalini kaldıramıyordu. Günler sonra Marinden haberi alır almaz cihanla beraber kimseye birşey demeden beline silahını takıp Yavuz şanlıyı öldürmeye yola çıktı.  Geçtiği yollar bitmek bilmiyor son sürat arabayı kullanıyordu. Kısa zamanda Marinin kaldığı yere ulaşmıştı. Yukardan gelen bağırışlar ile yönünü oraya çevirip hızla çıkmıştı merdivenleri. Kapalı kapıyı ve Marinin ağlama seslerini duyunca canından can gitmişti Miran kurtoğlunun belindeki silahı çektiği gibi içeri girmişti. Karşılaştığı görüntü ile beynine kan sıçramış adeta deliye dönmüştü Silahın tetigini çektiği gibi Yavuz şanlıyı vurmuştu.

.
.

Şimdiki Zaman Marinden devam ediyor...

Yaşadığım olayın şokuyla bir Mirana birde yanımdaki yavuza bakıyordum arkadan hızlı gelen abim ile ağlama dahada hızlanmış durmak bilmemişti Mira'nın sesi ile ona baktım.

-Cihan sen Marini al konağa git.

Miran yüzüme daha sonra hiç bakmamıştı odaklı olduğu yanımdaki adam Yavuz şanlıydı abimin gelip beni kaldırması ile Miran beni süzmüştü daha yeni yavuzun yırtığı elbiseme gözü gitmişti birkaç saniye gözünü kapatmış ve derin nefes almıştı üzerindeki çeketi çıkarıp bana doğru geldi ve önümü kapattı. Yüzüme bakmamak için büyük bir çaba sarf ediyordu. Abimin beni arkadan itirmesi ile yürüyüp odadan çıkmıştık Miran Kurtoğlu benim kahramanım olmuştu.
.
.
.

Bölüm nasildiii
Yorumlarda belirtin
Bölümler bazen 1 gün sonra bazen de 2 gün sonra gelebilir.

Seviliyorsunuzzz....