DÖNÜŞ'MEK

EV

Kapıyı açan Bay Ragniteydi. Nasıl mümkün olabilirdi ? Onu yanan mahzende alevlerin içinde bırakmıştım.
- İçeriye gel Furkan.
İstemeden de olsa içeri girmek zorundaydım girmezsem ya beni ya da Arya'yı öldüreceğini düşündüm.
İçeriye girdiğimde Arya'nın evinde bir şeylerin ters olduğunu fark ettim. Etrafta göze batan anlamını bilmediğim duvarlara yazılı bir çok simge vardı. Sanki içeride ayin yapılıyordu. Keskin burnu sızlatan bir koku ' bir ölü kokusu gibi ' ve etrafı kaplayan koca bir sarı ışık. Bir çok anlamsız şey.
Arya bir anda bana dönerek
- Hoş geldin Furkan. Bay Ragnite her şeyi anlattı. Onu nasıl ateşlerin içinde tek başına bıraktığını. Bunu nasıl yaparsın Furkan o bizim şehrimizin kurtarıcısı o bizi hainlerden koruyan tek kişi. Kayra bir haindi ölmesi gerekiyordu ve öldü. Sen Bay Ragnite'ye saygılarını sunacakken onu öldürmeye çalıştın. Sen de ölmelisin.

O an o sarı ışık sadece bana vuruyor da diğer ikisi birer gölge gibi etrafımda dolaşıyorlardı. Kardeşi öldü bunu biliyor hatta ölmesini haklı buluyor Katiline minnet duyuyordu. Gözlerimden göz yaşları akmaya başladı kim içindi bu gözyaşları? Kendim için mi yoksa Kayra için mi?

Arya elindeki bıçakla üstüme geliyordu ellerim ve ayaklarım bağlanmış gibi çaresiz bir şekilde ölümü bekliyordum.
Bir anda sanki geçmişten bir ses bana bir şeyler anlatmaya çalışıyor gibi
- Kalk Furkan benim için kalk
O an gözlerimin önüne Betül geldi. Ya burada korkak gibi ölüp o kadar arayışım boşa gidecekti ya da cesurca meydan okuyup ölsem de değecek şekilde ölecektim.

Ah! Ay içeriye doğru parlıyor ne kadar da güzel sanki Betül gülüyor gibiydi. Kafamı çevirince tam da bana bıçağı saplayacak olan Arya'ya tüm gücümle vurdum. O esnada hiç beklemediğim bir şey oldu Arya karşı duvara kadar havaya uçarak çarpmıştı. Bu nasıl bir güç? Ben bu kadar güçlü müydüm? Ellerime baktığımda benim ellerim değil de daha çok bir hayvanın eli gibiydi. Sarı loş ışığın altında yarı belli eden ışığa doğru baktım gözlerimin rengi kan kırmızısı bedenim de o ışıkta bile belli olmayacak kadar siyahtı.
O esnada hiç yorgun olmadığım kadar yorgundum. İstemsiz bir güç beni uyutuyordu bayılmadan önce hatırladığım tek şey Ragnite'nin korkunç gülüşüydü.