DÖNÜŞ'MEK

KAÇIŞ

Ne demekti bu ? Bırak ve git mi? Bir daha dönme mi? Neler oluyordu burada? O kız kimdi? Hayatımda hiç görmediğim kız beni nereden tanıyordu? Onu bulmalıydım çünkü sorularımın cevapları o kızda gizliydi.

Hızlıca arkadaşlarımın yanına gittim. -Neler oluyor burada? O yanımdan geçen kız 1 yıldır ortalıkta olmadığımı ve buradan kaybolmam gerektiğini söyledi, doğru mu bunlar ?
Diye sordum. Arkadaşlarım
-Sorma Furkan sana söyledik biz bir şey bilmiyoruz. Sana söyleyecek bir şeyimiz yok. Lütfen daha fazla bize sorma.
Dediler. Ne kadar kötü bir histi. Duyduklarım... Söylemediklerine göre gerçekten uzun bir zaman ortalıkta yoktum peki neredeydim, ne yapıyordum? Bunu öğrenmenin tek bir yolu vardı o kızı bulmak.

Koşarak yanımdan uzaklaşan kızı bulmak için gittiği yolu takip etmeye başladım. Yarım yanan sokak lambaları önümü aydınlatmaya yetmiyordu , binalar metruh ve bir çoğu da boştu. Daha dün diye hatırladığım bu sokaklar 'kızın söylediğine göre 1 yıldır görmediğim bu sokaklar' ne hale gelmişti? Eskiden çocuklar koşardı etraf şen şakraktı. Tam binaların ortasında bulunan banklarda Betül'le oturur collesiumu gören sokaktan güneşin doğuşunu izlerdik. Betül ilk kez bu sokakta öpmüştü beni. Hatırladıkça hâlâ kalbim yerinden çıkacak gibi oluyorum. Peki ya o sevdiğim kadın nerede ? Ona ne oldu? Yoksa onun başına bir şey mi geldi? Veya hatırlamadığıma göre ben mi bir şey yapmıştım? Ahh düşünmesi bile beni paramparça ediyor.

Biraz daha ilerledikten sonra kapşonlu kızı sokak arasında başka bir erkekle konuşurken gördüm. Uzaktan sessizce kendimi belli etmeden dinlemeye çalıştım pek bir şey anlaşılmıyordu."Söylenenler yalan değilmiş..... evet evet.... gördüm diyorum sana ...... oydu....şimdi ne olacak?"
Benden mi bahsediyordu o gördüğü kişi gördüğünden emin olduğu kişi ben miyim ? Bir anda ikisi de bana baktılar beni fark edince koşmaya uzaklaşmaya başladılar. Başka şansım olmadığı için peşlerinden koşmaya başladım. Kız şimşek gibi koşuyor fakat çocuk kilolu olduğu için dayanamayıp olduğu yere yıkılmıştı. Hemen koşup yakasından tuttum.
-Kim o kız söyle . Beni nerden tanıyor, beni nerden tanıyorsunuz?
-Lü lü lütfen bana zarar verme sana hiçbir şey söyleyemem. Söylersem ölürüm.
Dedi ve korkudan bayıldı çocuk. Uyanmasını beklemeden kızın peşine koşmaya devam ettim. Nehrin üstünden geçen köprüden koştuğunu gördüm ve daha da hızlanarak koştum. En sonunda çıkmaz bir yola girmişti. Arkasından bende sokağa girdim.
-Neden kaçıyorsun?
-Sen neden dediğim gibi kaçıp gitmedin?
-Gidemem sevdiğim kadın yok ve 1 yıldır ne olduğunu öğrenmem gerek.
-Sana hiçbir şey söyleyemem. Lütfen daha fazla yanımda durma benim hain olduğumu düşünüp beni öldürür. Lütfen git.
Dedi ve ağlamaya başladı. Beni uyaran kaçmamı söyleyen kız şimdi birinin onu hain ilan edip öldüreceğinden bahsediyordu. Ne olup bitiyordu burada ?
Kızın dediği doğruysa benim yüzümden birinin ölmesini göze alamazdım , onu öylece bırakıp evime doğru yola çıktım.

Gökyüzü çoktan kararmış gece yarısı olmuştu. Ay hilal şeklinde kocaman duruyor sanki bana bakıyordu. Her şeyin rengi gitmiş gibi ay da soluklaşmıştı. Düşünmek istemiyorum hiç bir şey. Ben kimim? Kim oldum? Ne yaptım da benimle konuşanlar ölüyor?

Evime vardım içeriye girip ışığı yaktım. Belki evimde bir iz olabileceğini düşündüm, evimi baştan aşağı aramaya başladım. Odalar dolaplar kanepeler kotuklar her yeri her yeri ...
Hiçbir şey yoktu hiçbir iz. Yorulmuştum, yatağıma uzandım uyumak için kafamı yastığıma koyduğumda bir sertlik hissettim. Yastığımın altında bir kutu vardı küçük bir kutu. Kutuyu açtım içini karıştırdım. Betül'ün evinde bulduğum fotoğrafın aynısı ve arkasında aynı söz."Birlikte artık daha mutlu olacağız "
Bir de kutunun içinde bir adres ve numara vardı.
"Ragnite'nin Sirki ve Hayvanat Bahçesi"