"Zıt kutuplar " Farklı insanların farklı cehennemi

13

Pencereyi açık tutduğu halde  nefes alamadığını anladı. O yüzden odadan çıkmak için kapıyı doğru ilerledi bir ölü gibi .

Bu evde tutsak ediliyordu günlerdir.Bir kaç aydır çökmüştü kadının hayatına onu tutsak eden yabancı.

Zaten gidecek yeri yoktu,her yer yabancıydı onun için  .İnsan bir insan yüzünden herkese kırılır küser miydi?

Küserdi!Neslihan Bawer yüzünden her kese kırgın herkese küskündü.
Kadın için hiç bi'şeyin anlamı kalmamıştı   .

Neslihan öyle bir girdaba ,öyle bir ağa takılı kalmıştı ki çırpınışları fayda etmiyor ,gittikçe dibe vuruyordu .

Bir tarafta kalbindeki acı ,bir tarafta ise Melih'in Neslihan'ın imzasıyla yaptığı bok işler nefes almasına mahal vermiyordu kadının .

Bazı sabahları kendine hayret ediyordu.
Uyandığı için . Bunca acıya bunca yüke kalbinin dayanmasına hem hayret ediyor ,hem lanet ediyordu.Gece uykudayken ebediyyen gözlerini sonsuzluğa kapamadığı için.Her uyuduğunda bir umutla gözlerini yumuyordu .Ölmek umuduyla .Ama yok .Süresi dolmadan kimse ölmezdi işte.Yaradan bitti demeden kimsenin hayatı bitmezdi .Yaşayacağı var ,ki  yaşıyordu .

Odanın kapısını açarak ,odadan çıktı.

Odası ikinci kattaydı .Merdivenleri inerek birinci kata mutfağa girdi .
Kendine bir bardak su doldurup içti ,bi'ihtimal belki içindeki yangın diner sandı .Ama yok .Dinmedi .

Kalbindeki tarifsiz acı şiddetleniyordu .
Sağ elini göğsüne bastırarak acının dinmesini umdu .Ama yine başarısızdı  .Dinmiyordu acı .Cehennem ateşinden bi'avuç alınmış ,kadının göğsüne bastırılmıştı sanki .

Bu ateş öyle kolay sönecek bi 'ateş değildi .Zaman geçer ilerde belki sönerdi ama hep izi kalacak ve sızlayacaktı.

Evin bahçeye açılan kapısına doğru ilerledi .Kapı kolunu indirerek bahçeye çıktı yalın ayak olduğunu umursamadan ,belkide fark etmeden .

Bahçede çimlere basarken ayağına dokunan ıslaklığı fark etmeden ilerledi .
İçindeki ateş,  geceleri kendini belli eden hafif serinliği bile  hissetmesine engeldi.

Bahçe kapısını açarak sokağa çıktı kadın .Narin ayaklarını ezen taşlı yolda ilerledi dakikalarca .Nereye gideceğini ,gittiğini bilmeden bir bilgisayara bağlı robot gibi ilerliyordu .

Arkasından gelen adamı bile fark etmiyordu .Düşünceler okyanusunda yüzmeği bilmeyen çaresiz ,yardıma muhtaç birisi gibi boğuluyordu.

Görünmeyen bir el gırtlağına çökmüş,kalbine durmaksızın bıçak saplıyor gibiydi .Hissetdiği acı belki daha yoğun ve daha şiddetliydi .Kelimelerle anca bu kadar anlatıla bilirdi acısı.

Ayrılığın zehiri damarlarında dolaşırken,genzini yakıyordu kadının.

Bi'süre daha ilerledi çıplak ayak taşlı yolda . Nerde olduğunu bilmeden nereye gittiğinin farkında olmadan .

Kolundan tutularak durdurulurken irkilerek döndü adama taraf  .

"Napıyorsun ?Nereye böyle ?"diye sordu kadına üst başını ve çıplak ayaklarını işaret ederek .

"Ben "dedi boğazından kopan hıçkırığa engel olmayarak ."Ben bilmiyorum" çaresizce  yüzünü adamın göğsüne bastırdı.

Yalnızlığı , kimsesizliği ,kalbindeki acı  ve beynini yakan sorular dört bir taraftan darbe indirirken medeti yabancıda bulmayı diledi  o an .

Adam hiç itiraz etmeden sarıldı kadına .Titreğen bedeni adamın sıcaklığı karşısında bi 'nevi sakinleşmiş gibiydi.

Bir kaç saniye geçtikten sonra rüyadan uyanmış gibi kımıldandı .Az önce medet umduğu kollardan ,ayrılmak için  kıpırdandı.