Okulda elimdeki Fen bilgisi kitabını okurken yanıma bir çocuk geldi ve konuşmaya başladı.
-Nica ydı,değil mi?Kelebek türü olan.
-Adımın anlamını mı araştırdın?
-Aslında direk seni araştırdım.
Sonunda arkamı döndüğüm de çocuğun omuzunda bir salyangoz vardı.
-Kımıldama.
-Ne?
-Dur.
Elimi yavaşça omuzuna doğru uzattım ve salyangozu oradan aldım.
-İğrenç.
-Hayır,sadece biraz korkmuş.Saklanıyordu.Kabuğu onun evi.Ama kırılırsa ölebilir.İşte,onu koruyan şey...ona en büyük zararı veren şey olabilir.
Salyangozu yavaşça ağaca bıraktım.Ve çocuğa geri döndüm;
-Beni ondan kurtardığın için sağ ol.
-Aslında onu senden kurtarıyordum.
-Memnun oldum.Ben ...
Daha adını söylemeden cümlesini bölen kişi Rigel oldu.
-Canımı sıkıyorsun.
-Birlikte misiniz?
Diye sordu.
-Biz...Hayır.
Rigel e baktığım da duvara yaslanmış bizi izliyordu.Sonra Billie geldi yanıma.
-Buldum seni.Gel,sınavımız var.Pardon Lionel.Sınava çalışmamız lazım.
Beni kolumdan tuttu ve oradan götürdü
-Ah çok gerginim.
Okul çıkışı Anna nın sabah dediği gibi alışveriş e çıkmıştık.
-İşte burası.Harika kıyafetler satıyorlar.
-Gerçekten gerek yok Anna.
-Hadi ama.
Mağazanın önüne geldiğimizde cam vitirinde şu yeşili,çiçekli bir elbise vardı.
-Harika değil mi?
Diye sordu Anna elbiseye bakarken.
-Evet.
-Hadi,içeri girelim.
-Zaten bir sürü şey aldık Anna.
Anna beni dinlemeyerek içeri girdi.
-Merhaba.
-Merhaba.
-Şu elbiseyi deneyelim.
-Tabii.
-Teşekkürler.
Anna elbiseyi denemem için bana verdi.Elbiseyi giyip yanlarına gittim ve elbise gerçekten bana çok yakışmıştı.
-Anna.
-Çok güzel olmuşsun.
-Gerçekten mi?
-Evet.Sen çok güzel birisin Nica.Bunu göstermekten korkma.Dur,buna bir kemer lazım.
Anna yı beklerken Rigel tam karşıma geldi ve beni baştan aşağı süzdü.Hızlıca kabine girdim ve Anna yı orada beklemeye başladım.
Elbise beni boğmaya başlamıştı,nefes alamaz olmuştum.Elbiseyi çıkarmaya çalıştım ama fermuarı arkadaydı ve elim yetişmiyordu hızlıca Anna ya seslendim.
-Anna?
Sonra arkamda bir el hissettim.Fermuar yavaşça bel kemiğime kadar açıldı ve elim sahibi işaret parmağını tüm sırtımda düz çizgi halinde gezdirdi.Derin nefesler almaya başladım,hızlıca arkamı döndüğümde orada kimsenin olmadığını gördüm.
Sonra Anna elinde bir kemerle bana doğru geldi.
-Al bakalım.Çok güzel olacak.
Anna o kemeri belime doladığında sanki herşey yeniden eskisi gibi olmuştu o kemer belime dolandığın dan nefes alamaz oldum beynim zonkluyo,vücudum titriyordu Anna kemeri sıktığın da kendimi bir an için Mezar da hissettim ve titreyerek başımı salladım.
-Nica?
-Nica,ne oldu?
-Nica?
-Nica,derin nefes al.
Artık yavaştan yere doğru çöktüm bacaklarım beni taşıyamaz hale gelmişti,titremekten ayakta duramıyordum Anna telaşla bağırdı;
-Norman!
-Nica.
-Nica?
-Ne oldu?
-Nica?
Norman ve Rigel de gelmişti.
-PAST-
Margaret bizi tanıyordu.Korkularımızı ve arzularımızı biliyordu.Hayvanları sevdiğimi,karanlıktan korktuğumu biliyordu.Peter ın yüksek sesten korktuğunu,Adeline in uzun saç sevdiğini biliyordu.
Mezar da hayata devam edebilmek için sarıldığımız düşleri biliyordu ve onları yok etti.Sevginin her türlüsünü yok etti.Rigel e gösterdiği sevgi hariç.
Yine cezalandırılıyordum.Margaret beni o karanlık ve yetimhane nin altındaki o korkunç yere götürüyordu.
-Hayır!
-Yürü!
İçimizde bir şeyi kırdı.Asla büyümeyecek,sonsuza dek küçük kalacak bir şeyi.Narin,çocuksu ve kırılmış.
O karanlık odanın tam ortasında duran yatağa yatırdı ve belimi,kollarımı ve ayaklarımı kemerlerle asla açılmayacak şekilde bağladı.Ben ise ağlamaktan başka bir şey yapamıyordum.
Karanlığın içinde yatağımın yanına ulaşan ayak sesleri ve elimi tutan o sıcak parmaklar olmasaydı o karanlığa her girdiğimde sesim kısılana kadar çığlık atardım.Sonra o acı diner,kalp atışlarım yavaşlardı.Yanımda sadece o dokunuş,o yalın rahatlık vardı.Hem de her zaman.Adeline.
Mezar da tüm öğrenciler tek sıra halinde dizilmişti ben en öndeydim ve ağlıyordum Bayan Margaret ise yine beni azarlıyordu.
-Evet? Cevap bekliyorum.
-Yaramazlık yaptım.
Dedim ağlayarak.
-İtaatsizlik yapan küçük bir kızsın ve cezalandırılmayı hak ettin.Senin gibi küçük bir kızı kim ister ki?
-Uslu olacağım.
-Hırkanın kollarını indir.
Bağırmasıyla hızla dediğini yaptım.
Sonra bizi evlat edinecek aileler geldi.Tüm çocuklar bir sıraya dizilir ve gelen aileler onları seçerek evlat edinirdi.Bayan Margaret yüzüne sahte bir gülümseme yerleştirerek
onları karşıladı;
-Hoş geldiniz.Buyurun.
-NOWADAYS-
-DEVAM EDECEK-
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gözyaşı Ustası
Teen FictionKüçükken ailesini bir trafik kazasında kaybeden Nica gittiği yetimhanede Rigel Wilde isimli bir çocukla tanışır ve yıllar sonra aynı aileye evlatlık verilirler fakat bu onların hikâyesini önemli bir açıda değiştirecektir.
