Safe Place

Chapter 2

Nagising akong masakit ang ulo. Tumayo ako at nagtungo sa banyo para magsipilyo at maghilamos. Mabilis akong nagbihis ng white fitted shirt and flared long jeans. Nag messy bun nalang ako at saka dinampot ang black mini bag ko sa rack. I didn't bother to apply any cosmetics dahil tinatamad ako.

"French toast and iced matcha please. Thank you." Inabot ko ang isang libo sa cashier.

Nang maiabot sakin ang sukli ko ay humanap na ako ng upuan. Umupo ako sa table na malapit sa counter.

"French toast and iced matcha for ma'am Psyche." Naglakad ako papunta sa counter para kunin ang order.

"Thank you." Mabilis akong napalingon sa chimes ng pinto ng tumunog ito.

Lord umagang umaga.

"What a coincidence Psyche." Parang gusto kong sampalin ang matigas na muka ng lalaking kaharap ko.

Sinong ginagago mo?

"Please let me have a peaceful morning Mr. Razon." Binaba ko sa table ko ang order ko para magsimula ng kumain. Sumunod sya na para bang ako ang amo nya at sya ang tuta ko.

"If you're here to have breakfast sa counter ka dumiretso, hindi sakin." Sinimulan ko ng ibaba ang mga inorder ko sa table.

"Oh I thought you're my breakfast, my bad." Halos maginit ang muka ko. Lumingon ako sa paligid kung may nakarinig ba ng pinagsasabi nya.

Naramdaman ko ang pangisi ni Alessandro sa palad ko.

Kinagat ako ng gago.

Mabilis pa sa kidlat na binawi ko ang palad ko sa bibig nya. Bumakat ang mga ngipin nya sa kamay ko. Para akong kinagat ng ulol na aso.

"Aso ka ba?!" Kumuha ako ng tissue at pinunasan ang laway nya sa palad ko.

"Arf arf!" He mimicked a fucking dog. Napa-facepalm nalang ako.

"Oh my God, I don't know you!" I proceeded to eat my food na para bang wala akong kaharap.

He chuckled and finally went to the counter to get his real breakfast.

Naglapag sya ng strawberry cake sa harap ko.

"What's that?" Nagtaas ako ng kilay sa kanya.

"Dessert." He sat down in front of me and held his drink.

"Ayoko." I pushed the cake toward him.

"Sinabi ko bang sayo? This is mine." Walang hiya syang nag slice ng cake sa harap ko. Sumubo at ninanamnam ang cake na para bang nangaasar.

The nerve of this guy.

I quickly grabbed my things on the table. Tumayo na ako para umalis. Magbabasa pa ako ng libro sa Eden.

"Where are you headed?" Huminto sya saglit sa pagkain. Tumayo rin sya na para bang ayaw nya na sa inorder na kanina ba'y sarap na sarap sya.

"To a place where you're not there." Tumalikod na ako at naglakad palabas ng café.

"Saan nga?" He held my wrist tightly.

"You don't have to know." Pinalis ko ang kamay nya at nagtungo papunta sa kotse ko.

"Can I tag along?" Binuksan ko ang pintuan ng kotse at sinara ito. I rolled down the window.

"Hindi." Iniwan ko syang tulala sa parking lot.

Ipinarada ko sa gilid ng Eden ang kotse ko. Natanaw ko na agad si Fran sa loob.

"Hi Fran, good morning!" I kissed her left cheek.

"Bakit parang natagalan ka yata? Usually 9:30 nandito ka na ah." Inabot nya sakin ang mga hihiramin kong libro. Napadako ang tingin nya sa kamay ko.

"May aso kasi sa daan." Para bang sinusuri nya pang mabuti ang kamay ko.

"Kinagat ka? Nako magpa inject ka ng anti rabies! Nagpatingin ka na ba?" Naalala ko nanaman ang asong kumagat sakin. Muka ngang kailangan ko ng magpatingin.

Hindi pa, magpapatingin pa lang.

"Ah, hindi naman nagsugat mukang hindi na kailangan magpatingin Fran." Marahan kong kinuha ang kamay ko na hawak nya.

"Oh sige ikaw ang bahala. Nagaalala lang naman ako sayo." Kinuha ko na ang mga libro at humanap ng sulok na mapupuwestuhan.

Hindi ko napansin ang bilis ng takbo ng oras habang nagbabasa. Hindi naman ako pinupuntahan ni Fran para i check dahil alam nyang ayaw kong naiistorbo pag nagbabasa.

2:34 pm na pala. I missed lunch.

"I'll just have lunch outside Fran." Nginitian nalang nya ako dahil busy sya sa pagaasikaso ng customer na nagbabayad ng libro.

Dahil sa hindi ko gustong makasalamuha ulit ang lalaki ay sa kabilang café ako nagtungo. Sa branch ng wife ni kuya.

"Good afternoon ma'am Psyche!" Maligaya akong binati ng waitress pagpasok ko. Ngumiti lang ako pabalik.

"Psyche you're here darling!" Vjenize welcomed me with a tight hug. Matagal na kaming hindi nagkikita dahil ang main branch nila ay nasa Spain. Bilang lang sa kamay ko ang paguwi nya sa isang taon.

"It's been so long ate! I missed you!" I kissed both her cheeks anc returned her hug eagerly.

"How have you been? Kelan ka pa umuwi ng Pilipinas? Bakit hindi ko alam?" I rolled my eyes at her.

"Ang dami mo namang tanong ate. At least now you know I'm still alive and well." Nilagay ko sa ibabaw ng counter ang bag ko.

"Alam ko na! Hindi ka pa kumakain ng lunch 'no? Lagot ka sa kuya mo." She gave me the evil eyes.

"Okay, okay, I promise to eat on time! Just please don't inform kuya." I begged her with the best puppy eyes I could pull off.

"Wait here. I'll just get you food darling." Umalis na sya at nagtungo sa kitchen.

"Wow kismet!"

Tangina.

Hindi ko na kailangan pang humarap sa pinanggalingan ng boses dahil kilalang kilala ko na. Dinamay pa talaga ang tadhana kung maka kismet sya.

"What are you doing here Mr. Razon?" Pumwesto sya sa tabi ko at humarap sakin.

"To eat?" Kumikislap pa sa saya ang mga mata nya na lumapit at bumulong sakin.

"Here's your food darling-" Naputol ang pagsasalita ni ate Vjenize  at napatulala samin ni Alessandro. Parabang nagtatanong sakin si ate kung anong meron samin.

Tinulak ko kaagad si Alessandro. That made me look more guilty.

"Ate it's not what-" May kasama pang pag-iling ang pagsasalita ko.

"Salve Vjenize it's been a while!" Nakipagbeso sya kay ate.

How fake of him.

"Hi Alessandro it's good to see you! Let me get you some food as well." Nawala agad si ate Vjenize sa paningin namin kaya sinamaan ko sya agad ng tingin.

"Look what you did asshole!" He chuckled as he straightened up.

"What?" He lifted a brow. He looks nice.

He what?

"Don't 'what' me Alessandro!" Hinampas ko sya sa balikat.

"Ouch, you called my name! Heavens, no Mr. Razon anymore?" Hinihimas pa nya ang parte na hinampas ko. Mabigat kasi ang kamay ko kaya malamang ay masakit.

"Tsk. Shut up."

Di ba pwedeng nadulas lang?

"Here Alessandro help yourself." Hinayaan na kami ni ate Vjenize kumain dahil may aasikasuhin pa raw sya. Buti nalang ay nanahimik na ang lalaki habang kumakain kami.

"You're going already?" Tumango nalang ako dahil naisip kong masyado akong harsh sa kanya nung nakaraang araw.

"Thank you for making my day." His smile was so genuine I almost believed it.

Don't be fooled again Psyche.