Πίσω από τα σύννεφα.

•Σπασμένα κομμάτια.

Στέκεται στην μέση του δωματίου.

Κοιτάει την αντανάκλαση του, μέσα από τον ολόσωμο καθρέφτη.

Νιώθει απλά μια αηδία.

Το σώμα του δεν έχει το κατάλληλο ύψος.

Ουτε καν το κατάλληλο βάρος.

Τα ματιά του δακρύζουν.

Ακούει της φωνές μέσα στο κεφάλι του.

Του θυμίζουν πως γελούσαν οι φίλοι του, στης εξόδους τους.

Τι έλεγαν μεταξύ τους.

Στα τάχα κρυφά.

Το κεφάλι του είναι βαρύ.

Ξαφνικά αγκαλιάζει τον εαυτό του..

Μα μόνο για να το φτιάξει.

Τα νύχια του μπαίνουν στο δέρμα του, και τραβούν διάφορες γραμμές.

Λευκές γραμμές, μέχρι που γίνονται κόκκινες.

Δεν νιώθει όμως ικανοποίηση.

Δεν βλέπει τίποτα όμορφο.

Η οργή φλέγεται μέσα του.

Κάτι μπουνιά το χέρι του, και ξεσπάει στο καθρέφτη.

Μέχρι που εκείνο ραγίζει.

Γίνεται κομμάτια.

Και δεν βλέπει πλέον την αντανάκλαση του.

Πέφτει στα γόνατα.

Κλαίει.

Σπαράζει.

Με συντροφιά τα σπασμένα κομμάτια.

Εκείνα που δεν τα είδε..

Οπως ακριβώς έπρεπε.

Τίποτα δεν είναι κατάλληλο..

Ολα είναι φτιαγμένα για της ανάγκες των ανθρώπων..

Ακόμα και οι καθρέφτες.

-Νικόλ Μπλακ

***Να αγαπάτε τον εαυτό σας όπως είναι..

Όχι όπως θέλουν οι άλλοι να είναι..

Αν δεν νιώθειτε καλά..
Μιλήστε με έναν ειδικό..

Μην κρυβεστε, μην φοβάστε. Και μην μισείτε τον εαυτό σας..

Μην κολλάτε σε μαλακιες κάι ταμπέλες που έχει βάλει η σκατο-κοινωνία