3-stay away

711 38 11
                                    

THAT night filled me with deep realizations that I never thought that could even be real. The deep agony that was locked inside my now frozen heart was melted slowly by the burning anger that I also kept inside me.

Parang ang tahimik na buhay na pinili ko na lamang para sa sarili ko ay biglaan lamang na nasira sa isang tingin mula sa isang tao. Sa isang babae na hindi ko akalain na maamoy ko man lamang.

Pero duwag siya. Gaya ko.
Ano pa ba naman ang itatago ko sa sarili ko kung hindi ang katotohanan na sinubukan kong itago sa iba sa kinatagal-tagal ng panahon. I am Varene Monteverde, pero anong iniisip nila? Na mag mo-move on ako? imposible.

Iyon din ang akala ko, ang tahimik na buhay na meron kami ni Nemesis lamang ang tangi kong hinangad. Nagbabakasali na sa paraan na iyon ay matatahimik na lamang ako ng bigla at iisipin na isang malaking bangungot ang nangyari sa ‘kin. Pero sino pa nga ba ang niloloko ko?

I cut my own words upon looking into her eyes. We both stopped for a moment as my heart beat began beating loudly to the point that I could almost heart nothing. Her deep breaths got heavier as seconds ran swiftly…

“Put-ng-na…”

Her sultry and raspy voice mumbled as I pointed my sword at her delicate-looking neck. My heart was raising too damn fast feeling the enchanting glances she was giving me. Not even hinting any hint of fear within her blank glance. She’s not looking at me with anger, with a deep obsession with ending me unlike how I glance at her. She’s looking at me with the same hint of agony that I currently feel as we lock glances with each other. But the only difference we have? Is I look at her with deep agony and deep f-cking resentment.

While her? she’s full of agony and… longing beneath those blank-looking eyes. 

Those eyes that were filled with sparkles were gone.

All I can see is her eyes. All I can feel is what she feels as she stare at me.
“Yun lang ba attorney?”

Agad akong natigilan nang marinig ko ang malalim na boses na iyon na agad na nag pa balik sa ‘kin sa realidad. Para akong nagising sa isang panaginip na dala ng nangyari kagabi. Dahil sa muli nanaman niyang pag sakop sa nanahimik kong isipan hindi ko namalayan na lumipas na pala ang mga sandaling iyon. At ngayon?
Kaharap ko ang isang pulis habang nasa loob ako ng isang police station upang mag bigay ng salaysay dahil nga sa nangyari kagabi.

“Wala ka na bang naalala matapos nun?”

Umiling ako bilang sagot sa naging tanong niya. “No officer, she blew a unknown powder on my face when I was about to protect myself from her. and I am convinced that that powder is d*ugs.” I handed them my night gown inside a zip lock plastic. It is the one I used last night.

“Yan yung suot ko kagabi. And I know na may bakas pa yan nung dr*ga na sinaboy niya sa ‘kin kaya ako hindi napanlaban at naka tulog na lang. It’s one of my evidences that you should really protect.”

He nodded. “Don’t worry Attorney Monteverde, naka kuha na din kami ng litrato ng crime scene. Titingnan namin kung anong pwede namin gawin dito”

I nodded. “Thank you, officer” and upon muttering those words. I ended our conversation. I stood up with a sly smile on my face as I walked away looking blankly at everyone who tried to look in my direction.

I heaved a deep sigh as I walked outside and 3 guards instantly followed me until I finally reached a black Lamborghini that dropped me off here earlier.

Akala ko matutuod lang ang guards na kinuha ni Mommy para sa ‘kin. Ngunit Mabuti na lamang at pinagbuksan nila ako ng pinto nang mapagtanto nilang wala ako sa tamang hulog para buksan ko pa iyon.
Pag bukas nila ng back seat ay agad akong napa tingin kay Mommy na halatang kanina pa nag hihintay sa bag babalik ko.

How to kiss a villlain?Where stories live. Discover now