[Zawgyi]
၃၀
ကားေမာင္းေနသည့္တစ္ေလွ်ာက္လုံးျမင္ကြင္းတို႔ရွင္းလင္းမေနခဲ့ပါ။ ေနရီ႕မ်က္လုံး႐ြဲေလးမ်ားအတြင္းမ်က္ရည္စတို႔သည္အတိုင္းအဆမရွိလွ်ံက်ေန၏။ ဘယ္ေလာက္သုတ္သုတ္ထိုမ်က္ရည္တို႔မွာေလ်ာ့မသြား။ပိုလို႔ပင္က်ဆင္းေနသည္။
အခ်ိန္ေတြကိုေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္လို႔ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။ လက္ရွိဘဝကိုေနရီမေပ်ာ္ပါ။ ဒါဟာေနရီလိုခ်င္တဲ့ဘဝမဟုတ္။ အျငႇိုးေတြ အာဃာတေတြျပည့္ေနတဲ့ဘဝမွာေနရီဘယ္လိုဆက္ရွင္သန္ရမလဲ။
ထိုအေတြးတို႔ႏွင့္ေရာယွက္ကာေနရီ႕ကိုဖိဆီးေနသည္မွာေတာ့႐ႊန္းပင္။ ေနရီသိပ္ျမတ္နိုးခဲ့ရသည့္မိန္းကေလးသည္ ေနရီ႕ေရွ႕မွာဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ေနခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္ကဆိုေနရီဒူးမေထာက္ဖို႔တားမည္။ ယခုေတာ့မတားမိပါ။ ထိုသို႔မတားျခင္းသည္ ေနရီ႕ႏွလုံးသားကိုပိုနာေစ၏။
မုန္းသလား ခ်စ္သလား။ ခ်ိန္ခြင္လွ်ာဘယ္ဘက္ကိုေစာင္းသလဲေနရီမေဝခြဲနိုင္။ သို႔ေပမဲ့ေသခ်ာတာတစ္ခုမွာ ႐ႊန္းနာက်င္ေနတာကိုျမင္ရလွ်င္ ေနရီက၂ဆပိုနာက်င္ေနရသည္။
ရင္ဘက္ထဲဆို႔တက္လာသည့္နာက်င္မႈမ်ားကိုေအာင့္ခံလ်က္ေနရီအိမ္ထိေရာက္ေအာင္ကားကိုမနည္းေမာင္းခဲ့ရသည္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္မွာေကာင္းေနယံမရွိ။ သူဒီေန႕ေနာက္က်မယ္ဟုေနရီ႕ကိုစာပို႔ထားသည္။ အကူကေလးမသည္လည္းနယ္ကအေမအသည္းအသန္ျဖစ္လို႔ျပန္သြားတာလြန္ခဲ့တဲ့၃ရက္ေလာက္တည္းက။
အိမ္မွာေနရီတစ္ေယာက္တည္းစိတ္တိုင္းက်ေပါက္ကြဲလို႔ရသည္။ သို႔ေၾကာင့္သာေနရီအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေနရီဟာသူမအခန္းထဲအသက္မပါေလးလံစြာဝင္
သြား၏။ အိတ္ကိုခုတင္ေပၚပစ္ခ်လိဳက္ကာ ေနရီဟာမ်က္ရည္မ်ားကိုစီးက်ခြင့္ျပဳလိုက္ျပန္သည္။
ေနရီ႕ရင္ထဲပူေဆြးမႈေတြသာျပည့္သည္းေန၏။ တစ္ေပါက္ခ်င္းစီးက်လာေသာမ်က္ရည္မွသည္ ေနရီဟာသည္းသည္းထန္ထန္ငိုေႂကြးေတာ့သည္။
"ငါလိုခ်င္တာဒီလိုမဟုတ္ဘူးအခ်စ္ရယ္ ငါဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ဘူး"
YOU ARE READING
သူမချည်သောအချစ်ကြိုး(completed)
Romanceတို့ချည်လိုက်တဲ့အချစ်ကြိုးလေးကိုဘယ်တော့မဖြည်ရဘူးနော်
