COMPILATIONS OF ONE-SHOT STORIES

SHE DOESN'T DESERVE ME OR IS IT I WHO DOESN'T DESERVE HER?

SHE DOESN‘T DESERVE ME OR IS IT I WHO DOESN‘T DESERVE HER?

“Denz, ano ’to?” Uminit agad ang ulo ko nang madatnan ko siya sa labas ng condo ko. Alam kong nandito siya, pero wala akong pakealam. Kahit na tatlong oras pa siyang naghintay dito ay wala akong pakealam.

I looked at her disgustingly as I opened my condo using my key card. She have her own key card, actually. Pero binawi ko iyon after what I found out that night. Nakakadiri, nakakawalang hiya.

Pumasok ako sa loob at iniwang naka bukas ang pinto subalit hindi ko siya magawang ayain na pumasok. She stayed outside. Thank God. Masyado nang makapal ang mukha niya kung papasok siya ng wala ang imbitasyon ko.

“Denz...” I can hear years in her voice but I ignored it. Ilang beses ko na ding ikinondisyon sa sarili ko na huwag papaapekto sa maamo niyang mukha at malambing niyang boses. I‘m guilty, yes. But I am not soft enough to be carried away through her soft and gentle eyes. She's nothing. She's disgusting. A slút. A fvcking wh0re.

Naiiritang binalingan ko siya nang tingin at nang makita kong namamasa ang gilid ng kaniyang mga mata ay hindi ko na napigilan ang sarili ko na maglakad palapit sa kaniya.

I grabbed her waist forcefully and slammed her on the wall. Nag-aalab ang galit at pangungutya sa kaloob-looban ko na hindi ko na kayang magdahan dahan sa mga galaw ko.

“Lasing ka.” She pointed out.

I looked at her. Damn those luscious lips. Her pointed nose, her long and curly eyelashes and those tantalizing eyes of her.

So fvcking innocent looking girl. But I know better. I know better than her innocent eyes. I know better than her angelic face. Behind these facade is a fvcking wh0re. Disgusting woman who hides behind her innocent face.

Napaigtad siya nang idinikit ko ang ilong ko sa kaniyang leeg.

“Shit! Denz, lasing ka!” Natauhan ako nang marinig ko ang boses niya at tila nandidiri akong  lumayo sa kaniya.

“Ano bang ginagawa mo dito, Thalia?!” padabog kong tinulak ang sarili ko sa kaniya at tsaka naglakad patungo sa sofa. Nanatili siyang nakatayo sa kung saan ko siya iniwan, tila natatakot sa maaari kong gawin kung sakaling may gagawin siyang ikaiinit ng ulo ko.

“T-tumawag kasi si tita ... Nagpasuyo saakin na tignan ka kasi h-hindi mo daw sinasagot ang mga tawag niya.”

“Why bother? I‘m with Trisha.” I bluntly pointed out.

Natahimik siya at kahit na anong pigil ko sa sarili ko ay hindi ko mapigilang tignan siya.

I flinched when I saw tears in her eyes. They seems genuine. They look so fvcking real.

“Thalia... look at me,”

Pinahid niya muna ang mga luha niya bago siya dahan-dahang nag-angat ng tingin.

Our eyes met. Matalim ang mga mata kong sumalubong sa mga mata niyang punong-puno ng iba‘t ibang emosyon na karamihan sa kanila ay pamilyar saakin subalit takot lang akong alamin kung ano ang mga iyon.

“Trisha...” She uttered. “You‘re with Trisha.” Suminghap siya habang sinasambit ang mga iyon.

“Why are you so heartless, Denz? Tayo pa rin naman a tapos nakikipagkita ka na kay Trisha. Do you love hurting me, is that it? You want me hurt?”

My eyes followed the tears that cascaded from her eyes.  I hate those tears. I hate liars.

“You deserve it.” I heartlessly blurted out.

Isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ko at tila namanhid ang buong mukha ko dahil doon. Tangina! The audacity!

“Ano?! Denz, sabihin mo, do you want me hurt? Then damn it! Congratulations. I hope you're happy seeing me in tears.” Halos hindi ko na marinig ang mga salitang binibitawan niya dahil sa impit niyang pag-iyak.