Sabah gözlerimi açtığımda yanımda uyuyan kereme baktım dün akşam yaşanan olaylardan dolayı biraz utansam da alışmam lazım sonuçta o benim kocam olmuştu artık ardından keremin yanına dan kalkıp kısa bir duş alıp kendime geldim tekrar yatağa girdiğim de kerem kafasını benim göğsüme bırakmıştı onun saçlarını okşuyordum bir taraftan da yaşadığımı şeyler aklıma gelmişti yıllarca ailem olarak bildiğim kişiler aslında gerçek ailem değildi ve benim hayatım hep bir yalan üzerine oluşmuş yaşadığım şeyleri düşüne dalmışım ki kerem uyanmıştı kafasını boynuma getirip derin bir nefes almıştı ardından
"ohhhh dünya varmış günaydın herşeyim" dedi onun herşeyim diyişin de içim de kelebeklerin uçuştuğunu hissettim
" Günaydın canım " dedim
" Evet bakalım benim müstakbel eşim bugün ne yapmak istiyor " dedi
" hiç bir şey yapmak istemiyorum sadece evimize gidip dinlenmek istiyorum " dedim
" Senin o evimiz diyen ağzını yerim Kızım " dedi onun bu haline tebessüm ettim ve ardından kereme
" acaba yataktan kalkıp kahvaltı mı yapsak ben açım da çünkü "dedim
" tabiki karıcım sen nasil istersen " dedi ardından kerem banyoya girip kısa bir duş aldı bende o sırada üzerimi değiştirdim ve keremi beklemeye başladım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kerem de gelince beraber güzel bir yere kahvaltı yapmaya geldik aradan biraz zaman geçtikten sonra keremle beraber mardine doğru yola çıktığımızda arabada ikimizde pek birseyler konuşmadık ama kerem arada bir konuşuyordu ardından benim telefonum çaldı arayan özlem hanım di hem cevap verdim
" Günaydın kızım umarım sizi rahatsız etmiyorum " dedi
" Yok ne rahatsızlığı bu arada size de günaydın " dedim
" seyy kızım siz acaba ne zaman mardine geleceksiniz " dedi onlar dün akşam mardine gitmişler di
" biz de yoldayız mardine doğru geliyoruz "dedim
" haaa öyle mi kızım o zaman vardığın zaman muhakkak beni ara " dedi
" Tamam özlem hanım vardığımız zaman sizi muhakkak haberdar edicem bu durumdan " dedim ardından telefonumu kapatıp kereme doğru döndüm
" kerem sana bir şey soylicem " dedim
" seni dinliyorum birtanem " dedi
" sence de bu yaşadığımız şeyler de anormal lik yok mu " dedim
" yani bende pek bir şey anlamadım bu yaşadımız şeylerden " dedi
" valla var ya hayatımın bir yalan olduğunu öğrendim yetmedi 6 tane abimin olduğunu öğrendim ve en acısı da sana bakan insanların seni büyüten insanların seni bir dk içinde hiçe sayıp yüzüne de bakmadan seni bir hiç uğurlayan yok sayıyor ve bu durum beni bir yokuşa doğru sürüklüyor " dedim akan gözyaşları mı umursamadan içim çok acıyor du nefes dahi alamıyorum sonra birden bire hıçkıra hıçkıra ağlıyordum kerem arabayı sağa çek ip bana doğru dönüp bana sarıldı eğer ki kerem olmasaydı ben kendimi bu kadar kısa sürede toparlayamaz dim
