"ဂျဲနိုရေ ရုံးခန်းခနသွားလိုက်ပါအုံး
မင်းကိုသူဌေးခေါ်နေတယ်"
HR ကအကိုပြောတဲ့ အတိုင်း ဂျဲနိုလည်း ရုံးခန်းထဲကိုဝင်သွားလိုက်သည် ။
ဂျဲနိုက ဒီကုမ္ပဏီမှာအလုပ်စဝင်တာ နှစ်နှစ်ကျော်ရှိပြီဖြစ်ပေမယ့် အရင်တလောကမှ ကုမ္ပဏီတစ်ခွင်လုံး နာမည်ကြီးဖြစ်သွားရသေးသည် ။
သူတို့ရဲ့ကုမ္ပဏီက နိုင်ငံခြားပစ္စည်းတွေကို ကိုယ်စားလှယ်ယူရောင်းတဲ့ အကြီးဆုံးလုပ်ငန်းစုတစ်ခုဖြစ်ပြီး စီးပွါးရေးနယ်ပယ်ထဲမှာ နေရာအတော်ယူထားတယ်ဆိုလည်းမမှား ။
ပစ္စည်းတွေကို မားကတ်တင်းဆင်းဖို့အတွက် အရင်သုံးလလောက်က မော်ဒယ်နဲ့ကြေငြာဖို့လုပ်ခဲ့ပေမယ့် ရိုက်ကူးရေးလုပ်ဖို့ တစ်နာရီအလိုမှ မင်းသားကဆေးရုံရောက်သွားလို့ အနားမှာဦးစီးပေးနေတဲ့ ဂျဲနိုကပဲအစားထိုးဝင်ရိုက်ပေးလိုက်ရတာ ။
ကံလို့ပဲပြောရမလား ... အဲ့ကြေငြာက အလွန်နာမည်ကြီးသွားပြီးတော့ customer တွေက သူနဲ့ဆက်ရိုက်မှ ဒီ brand ကိုဆက်သုံးပါ့မယ်တွေအထိတောင်ဖြစ်ကုန်ကြသည် ။
အဲ့တာတင်မကသေး ။ တခြားပစ္စည်းကုမ္ပဏီကပါ ဂျဲနိုရဲ့အသိမိတ်ဆွေတွေကနေတစ်ဆင့် ဆက်သွယ်လာကြတာမလို့ သူတို့အတွက်ကြေငြာတွေပါထပ်ရိုက်ပေးခဲ့ရသေးသည် ။
အနုပညာအလုပ်နဲ့ပက်သက်လို့ ဘယ်အလုပ်ကိုမှမလုပ်လိုကာမှ သူ့မှာ ကြေငြာမင်းသားပါဖြစ်ရတဲ့အဆင့် ။
"ကဲ လာ ထိုင်ပါအုံး"
သူဌေးရဲ့အပြောမှာ သူချွေးစပြန်ရတော့သည် ။ သူဆွဲထားတဲ့ project strategy တွေမှားသွားလို့များလား
"ဟုတ် သူဌေး ၊ ဘာခိုင်းစရာရှိလို့လဲဗျ"
"ခိုင်းစရာထက် အကူအညီတောင်းစရာရှိတယ်လို့ပြောရမှာပေါ့ကွာ ။ ငါ့မှာ အစီအစဉ်ထုတ်လုပ်သူလုပ်တဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရှိတယ် မင်းနဲ့လည်းမိတ်ဆက်ပေးဖူးတယ် အီမင်ဂယူဆိုတာလေ"
"ဟုတ် မှတ်မိပါတယ်"
"သူကအခု အစီအစဉ်အသစ်တစ်ခုလုပ်ဖို့စီစဉ်နေတာ ။ အဲ့မှာမျက်နှာသစ်တွေကို ချပြချင်တယ် ။ လူစိတ်ဝင်စားမယ့်ပုံမျိုးပေါ့ ... အဲ့တာသူကမင်းကို ပါစေချင်နေတာ"
