Ellerim de bu geceki ay kadar kanlıydı. Tıpkı normalde ay gibi nasıl temiz gözükse de aslının öyle olmadığı gibi.
Günahlarım gece çıkan yıldızlar kadar çok ve her yeni doğan bir yıldız gibi çoğalmaya devam ediyorlar. Şimdi kim engel olacaktı bana...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aradan baya zaman geçtiği için 10. Bölümün sonlarını hatırlamanız için tekrar okumanızı tavsiye ederim bundan sonraki bölümlerin arası bu kadar açık olmayacak merak etmeyin.
Vardır hepimizin geçmişinde biri, orda kalması gereken. Ortaya çıktığında acılarımızın da gün yüzüne çıktığı biri.
Zihnimizin mezarlığında uzun zaman önce gömdüğümüz birileri. Çünkü onlarla birlikle gömdüğümüz anılarımızdır asıl geri gelmemesi gereken.
Ben çok kişiyi gömmüştüm o mezara kendi ellerimle. Ortaya çıkmamaları için çok çaba sarf etsemde galiba başarılı olamadım. Belki de bu yüzdendir hatalarım, geçmişimde takılı kalmaktan geleceği görememektendir.
Şimdi bazı şeyleri telafi etme zamanı en acı halleriyle. Acımasız bir savaş, acınası bir hayat.
Çünkü geçmişim bana acımayacaktı, en adi şekilde savaşacak ve beni bitirmek için elinden ne geliyorsa yapacaktı işte bende bu yüzden güçlü olmak zorundaydım. Geçmişimin, çocukluğumun yüzüne bakarken olacağım gibi.
Kendime gelmeye başladığımda başımdaki ağrıyı fark etmem geç olmamıştı, sanki birileri şakaklarımın iki yanından bastırıyormuş gibi acı içindeydim ve bu acı bütün vücudumda sürüyordu.
Yattığım yumuşak yerden hareketlenmeye başladığımda bir ses duydum, kalın bir erkek sesi, zihnimin içinde çınlayan o ses.
"Biraz dinlenmelisin ay tenlim, uyumaya devam et."
Yattığım yerden başımı kaldırıp ona baktım. Yatağın karşısındaki sandalyede oturmuş beni izliyordu. "Kes boş yapmayı da neredeyim onu söyle hemen."
Cıklayarak başını salladı dalga geçiyordu bu adam benimle herhalde. "Her zaman bu kadar agresif misindir dolunayım, yoksa bana mı özel?" Ayağa kalkıp yanıma yürümeye başladığında yatakta kendimi geri çektim. "Kesinlikle sana özel, şimdi bırak zırvalamayı. Neden burdayım."
"Kaçtıklarından yüzleşmek için..."
"Ben onlarla yüzleşeli çok oldu." Yüzündeki boşluk hissi beni korkutmaya başlarken konuştu. "Bir tanesi atladın dolunayım."
