100 yıl önce yaptığı katliamdan dolayı sürülmüş yalnız bir kız. Yüzyıl sonra geri dönmek zorunda çünkü artık bir amacı var. Peki işler istediği gibi gidecek mi? Bebeğinin intikamını alabilecek mi? Bedel ödetebilecek mi?
Havanın serin olması işime gelmişti. Kulaklık takmış yürüyordum. Sabah kalktığımda nedenini bilmediğim bir şekilde berbat hissediyordum.
Bu akşam abim gelecekti. Onu görmeyeli nerdeyse bir yıl olmuştu. O da ailem de yurt dışındaydı okulumu iki sene önce bitirip ailemin gitmesine rağmen Türkiye'ye yerleşmiştim.
O günden sonra babam ve annem benimle görüşmemişti. Ben ise nedenini bilmediğim bir şekilde onlara kırgındım.
Yürüyüşümü bitirip eve geldim. Yiyecek bir şeyler hazırlamıştım. Abimin gelmesine az kalmıştı. Salona geçip televizyonu açtım. Abim gelene kadar oyalanırdım. Poyraz karayel dizisinin tekrarlarını veriyorlardı.
O diziyi yayınlandığı sene o kadar çok izliyordum ki her sahnesini ezberlemiştim. Buna rağmen izlemekten sıkılmıyordum. O diziyi izlemek bana ayrı bir mutluluk veriyordu.
Filme daldığımı bile anlamamıştım. Aniden zil çalmasıyla irkildim. Saate baktım 10 dakikadan fazla olmuştu. Hemen koşup kapıyı açtım. Karşımda abimi görünce sevinçle boynuna sarıldım.
" seni çok özlemişim!" Dedim. O da bana sıkıca sarıldı. " bende seni özledim." Dedi. Geri çekildim. Abimin arkasında gördüğüm kız dikkatimi çekti.
" merhaba." Dedi. Yanında da bir çocuk vardı. " merhaba." Dedim.
" ismim aleda. Bu da çağan." Çocuğa da baktım. Tebessüm ettim. " dışarıda kaldınız içeri geçelim."
Abimle aleda oturdu. Aleda çağanı yanına almıştı. " çağan ve aleda benim yurt dışından arkadaşım." Abim konuşunca ona baktım. " onlarda kardeşler. Benimle beraber Türkiye'ye yerleşmek istediler."
Gülümserken ikisine baktım. Çağan ona baktığımda bakışlarını çevirdi. Üzgün görünüyordu. Dağılmış gibi görünüyordu.
Bir anda abime döndüm. " Türkiye'ye yerleşmek mi?!" Heyecanıma güldü. Kafa salladı. " Harika!! Kalacak yer var mı peki?"
Çağana baktım. " hayır, ev bakacağız." Dedi. Tebessüm ettim. " burda kalsanıza o zaman. Harika olur. Zaten boş odalarımız da var."
Abim çağana baktı. " tuana haklı, beraber kalmamız daha iyi olur. Ayrıca yarın tuananın okuluna kayıt da yaptırırız."
Onlarda kabul etti. Sormuştum ama aç olmadıklarını söylemişlerdi. Herkes odalarına çekildiğinde mutfaktaki yiyecekleri topladım. Çıkan bulaşıkları yıkadım.
Salona geçip koltuğa oturdum. Ayaklarımı yukarı çekip yan oturdum. Kafamı dizlerime gömdüm. İçimde bir burukluk vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tıkırtı duymamla kafamı kaldırdım. " uyumuyor muydun?" Kafamı iki yana salladım. Ayaklarımı yere indirdim. Çağan yanıma oturdu.
