Mavera | Zehirli Kelebek

Bir

🌒

Islansın- Dolu Kadehi Ters Tut
Kazılı Kuyum- Yüzyüzeyken Konuşuruz

Defilem erken bittiği için uçuşumu erkene çekerek Selim'e erkenden kavuşmanın hayaliyle doluydum. Bu hafta tanışmamızın tam onuncu yılını kutlayacaktık.

Selim'i on dört yaşımdan beri tanıyordum. Orta okul sekizde aynı okuldaydık. Sonra ben şirin bir sahil kasabasına taşınsamda bağımızı koparmamıştık. Lise boyunca sadece uzaktan iletişim halinde olsakta üniversiteyi aynı şehirde okumamızla başlamıştı her şey.

Aynı evde kalınca bir şeyler bize de etki etmiş olacakki yirmi bir yaşımızdan beri birlikteydik. Selim özel bir okulda öğretmenlik yapıyordu ben ise moda tasarımcısıydım. Büyük bir markam vardı. Markayı amcam benim için kurmuştu ama birlikte yönetiyor gibiydik. Çoğu zaman.

İşlerin nasıl böyle geliştiğini anlamasamda bu defilenin tutmaması demek markanın batışı demekti. Öyle bir evredeydik.

Anahtarı deliğine soktum ve eve girdim. Yerde gördüğüm manzarayla şoke oldum. Yerde Selim'in kıyafetleri ve başka bir kadının kıyafetleri her taraftaydı. Olanları anlaşmada inkar etme çabasındaydım.

Yavaşça ve ses çıkarmadan yatak odamıza doğru adımladım. Ve gördüğüm şey beni benden aldı. Sevgilim başka bir kadının üstünde ve onlar...

Beni fark etmemişlerdi belliki o yüzden bağırmaya başladım. "Eğlence bitti!" Kadın irkilerek geriye çekildiğinde onun en yakın arkadaşlarımdan Bahar olduğunu gördüm.

Gözlerimden yaşlarımın akmasına izin vermedim. Şimdi değil. Onları öyle basmak öyle zoruma gitmişti ki bir hışımla Bahar'ı giyinmesine izin vermeden dışarı attım ve eşyalarını da onu çıkarmadan önce yere fırlattım. Evim yaptığı gibi.

Sıra Selime geldiğinde ben Bahar'ı kovana kadar giyindiğini fark etti. O bahar gibi sus pus değildi "Açıklayabilirim..." bu kelimeyi hayatım boyunca duymamayı ummuştum.

Başımı sabır diler gibi yan tarafa doğru yatırarak Selim'i "Sonra konuşuruz." diyerek dışarı çıkardım. O sırada Selim hala r şeyler zırvalıyordu.

Ama artık kendimde değildim. Selim'in önce yatak odamızdaki ardından tüm evdeki eşyalarını toplayarak balkondan beni dılarda bekleyen Selim'e fırlattım. Kıyafetler, fotoğraflar, alınan hediyeler.

Hırsımı alamadığımı fark ederek beni en yakın arkadaşımla aldattığı yatağı testereyle ortadan ikiye ayırdım. Bu çok hoşuma gidince Selim'in bu ev için aldığı tüm mobilyalara da aynısını yaptım.

En sonunda yere çöküp ağlamaya başladım. Kaç saat bilemiyorum ama baya uzun bir zamandı. Telefonumun çalmasıyla ona doğru uzandım.

Burcu'nun aradığını gördüğümde ağlarken telefonu açtı. "Bebeğim Selim'e sürprizini yaptın mı?" Ağlarken bir amda gülmeye başladım, hatta kahkaha. "O bana sürprizini yaptı."

Olanları ona tek tek anlattım ve bizimkileri eve topladı. Burcu ve Fırat ilk gelmişlerdi. Onlar sevgiliydiler ve her yere birlikte giderlerdi. Bir zamanlar Selim ve ben gibi.

Burcu benim en yakın arkadaşımdı ve birlikte çalışıyorduk. Fıratla'da iş yerinde tanışmışlardı.

"Bebeğim sen en iyisini yapmışsın. Merak etme onları her yerden engelledik ve amcana Bahar'ı işten çıkarmasını söyledim. Artık bizi rahatsız edemeyecek. Hatırlıyor musun önemli bir işim var, demişti. Demekki önemli işi sevgilisi olan biriyle sevişmekmiş. Vay çakal. Engellemeden önce eğer karşıma çıkarsan seni yolarım diye de yazdım. Yaparım bilirsin."