The Demon Slayer

TDS: 02

Hinarap ko ang sarili ko sa salamin.
Pakla akong tumawa. Labing limang taon na ang lumipas, pero hanggang ngayon hindi ko pa rin alam kong ano ang nangyayari sa akin. Hindi ko pa rin alam kong para saan itong ginagawa ko.

I just found myself in the middle of know-where, wounded, when I collapse I thought it was the end of my life , but I was wrong. When I woke up, I realize I was in the hospital bed, wearing a hospital gown.

  I was very surprised when the doctor said that I had been sleeping for almost a month. Coma.

Doon ko lang nalaman na na dahil sa isang car accident kaya ko tinamo ang lahat ng sugat na meron ako, at roon ko rin nalaman na iniwan na ako ng mga magulang ko. They both died because of the car accident, I was the only survivor. 

Napunta ako sa bahay amponan, dahil walang kamag-anak na tumanggap sakin. Akala ko tapos na ang storya ng buhay ko pero hindi pa pala.

Naka ramdam ako ng kakaiba sa sarili ko,maraming mga bagay na nag bago sa akin. Akala ko biro lang pero nang mapatunayan ko ito ay doon ko lang nasabing . This is not me!

When I was 15 years old. I discovered some weird things, just like, I can control something just using my head or my hand, kaya ko itong pagalawin, kaya ko rin itong sirain , at kaya ko rin itong ibalik sa dati nitong itsura. Meaning I can destroy it and at the same time I can fixed it.

When I was 20 years old mas lalong dumami ang mga na didiskubre ko. From easy to middle. I can make myself invisible. Noong una, ang kaya ko lang kontrolin ay ang mga gamit, hanggang sa nag taka na rin ako na , kaya ko na ring kontrolin kahit mga tao. Control in a good way.  May mga nakikita na rin ako hindi nakikita ng iba, at may naririnig akong hindi naririnig ng iba, it's kinda weird, kaya mas lalo akong naguguluhan.

When I hit the 25 yrs old. Dito mas lalong dumami. I can do teleportation, I can make fire just using my hand, pag hindi ko sinasadya I can read thoughts, mas lalong lumalakas ang mga bagay na kaya kong i-control, I can see and sense kahit malayo, I can do fighting skills. At ang mas ikinagulat ko ay kusang naghihilom ang sugat ko sa katawan. Even if it's just a scars or a deep wound.  Things that makes myself more weird. Para akong hindi normal na tao.

Kahit alam kong kaya kong gawin ang mga bagay na iyon ay ipinag-walang bahala ko lang. Itinago ko ito. Sinabi ko sa sarili ko na kahit anong mangyari hinding hindi ko gagamitin ang mga iyon.

At iyon ang desisyong sising-sisi ako, dahil sa kagustuhan kong walang maka alam sa abilidad na meron ako ay hindi ko nagawang iligtas ang mag-ina, dahil sa pagiging selfish ko ay hinayaan kong saktan at walang awang patayin ang mag inang walang ka laban laban. Kitang kita ko ang mga pangyayari pero wala akong ginawa!

Kaya mula noon, pinangako ko sa sarili ko na hanggang kaya kong tulungan at protektahan ang mga taong nangangailangan gagawin ko. Kahit pa man buhay ko ang kapalit.

I took a deep sigh.  Super hero ha? Hinilamos ko ang mukha ko gamit ang malamig na tubig. Pagkatapos ay hinarap kong muli ang sarili ko sa salamin.  This is not you, but I like you more than your old self.