Hakkari de ilkokul öğretmenliği yapan Göksel, altıncı iş gününde okula yapılan bir saldırı ile karşı karşıya kalır. Göksel ve diğer öğretmenlerin imdadına yetişen Hançer Timi'nin komutanı Emir Karasu, onu ne yaparsa yapsın artık aklından çıkaramayac...
Bu bölümü çoook sevdim, çook hoşuma gitti. Yavaş yavaş asıl olaylar başlıyor zaten, fikrimce ilerleyen bölümler dolu dolu olacak. 🌃
Şunu söylemeden geçemeyeceğim Hançer Timine aşık oldum ben... Çok ciddiyim ve nedensizce bu çocuklarıma bir şey yapasım gelmiyor, kitabı kurgularken böyle düşünmemiştim açıkçası ben... 🌃
Bu bilgi ilerleyen bölümler de lazım olacak diye paylaştım. 🖤
Medya-Göksel Kandemir
"Bize gözün değil, gönlün gördüğü yürek gerek." -Mevlana
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kalbim küt küt atıyordu. Önünde oturduğum camı açtım.
Hayır Göksel, yapma şunu.
Kendi kendime konuşup bahçede birbirleriyle gülüşen yedi adama baktım. Kafalarını kaldırıp buraya bakmazlarsa eğer beni asla ama asla fark edemezlerdi. Cem bir şeyler söyledikçe diğerleri yarılarak gülüyordu, Cem bir şey söyledi ancak Emir dışında herkes güldü. Emir kızarır gibi oluyordu. Cem ne demişti de böyle olmuştu ki? Diğerleri gülmeye devam ederken Emir boğazını temizledi, ancak o zaman sustular. Buradan gördüğüm kadarıyla Emir dışında herkes gülmemek için kendi içlerinde büyük bir savaş veriyorlardı.
Saçlarım esen rüzgarla savrulurken buna bir son vermek için bileğimde ki tokamı çıkarıyordum ki esen rüzgar onu alıp uçurdu. "Allah kahretsin!" Tokam tam da Emir'in yanına düştüğün de Emir tokayı alıp yukarı doğru baktığında kendimi direkt içeri attım, hemencecik camı da kapattım. Oturduğum yerden ayağa kalkıp kıyafetlerimi düzelttim ve çantamı alıp hızla sınıfa indim. Zil birazdan çalacaktı zaten. Sınıfa girdiğim de çantamı öğretmenler masasının üzerine koyup içinden kalemliğimi çıkarttım. "Nolur Emir beni görmemiş olsun! Valla bugün istediğim ilk ve son şey olacak bu Allah'ım!" Sınıfın içinde dönüp dururken zil çaldı ve öğrenciler tek tek sınıflara girmeye başladı. En sonunda sınıfa herkes geldiğin de Cem ve Emir'in gelmediğini fark edip dışarı çıkmıştım ve kapıdan onlara bakıyordum. "Öğretmenim, Emir komutana mı bakıyorsunuz?" Gönül'ün sesiyle duraksadım. "Yok öylesine bakıyorum, siz ödevlerinizi açın." Tekrar kapıya döndüğüm de Cem ve Emir'in geldiğini fark ettim ve hızla sınıfın içine girdim. Bunu kesin gördüler ya.
